آب مشتبه
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
منظور از
آب مشتبه، آب مورد اشتباه از حيث
اطلاق و
اضافه،
كر ّ و
قليل بودن،
طهارت و
نجاست يا
اباحه و
حرمت می باشد که از اين عنوان در باب طهارت سخن گفته شده است.
تفاوت آب مشتبه با
آب مشكوك وجود علم اجمالى در اوّلى و نبود آن در دومى است.
شبهه در آب، يا
محصوره است، مانند: اشتباه يك
ظرف آب
نجس در بين ده ظرف مورد ابتلا، يا
غير محصوره است، مانند: اشتباه يك ظرف ميان ظرفهاى بسيار كه همه آنها در شرايط عادى مورد ابتلا نيستند.
يا اجتناب از همه موجب
عسر يا
حرج است و يا احتمال آن به جهت كثرت اطراف شبهه به قدرى ضعيف شود كه
عقلا به آن اعتنا نكنند.
اشتباه در آب از جهات زير محتمل است:
طهارت و نجاست.
اباحه و حرمت.
کر و قلیل بودن.
اطلاق و اضافه.
به قول مشهور اجتناب از همه آبهاى مشتبه از حيث نجاست در
شبهه محصوره واجب است و شستن چيز
نجس و نيز
وضو و
غسل با آن
جايز نيست.
اگر آب ديگرى جز دو آب مشتبه وجود نداشته باشد، به نظر مشهور فقها- بلكه ادّعاى
اجماع بر آن شده كه-
تيمّم واجب است. برخى تيمّم را واجب ندانسته و گفتهاند
مكلّف بين تيمّم و گرفتن وضو با يكى از دو آب و خواندن
نماز، سپس
تطهير مواضع وضو با آب ديگر و گرفتن وضو و خواندن نمازى ديگر
مخيّر است.
اگر يكى از دو آب مشتبه بريزد، وجوب اجتناب از ديگرى به قوّت خود باقى است.
به قول مشهور ، تماس چيزى مانند
لباس يا بدن با يكى از دو آب مشتبه در صورتى كه حالت قبلى آب،
نجاست نبوده، موجب
نجس شدن آن نمىشود، امّا در
وجوب اجتناب از آن اختلاف است.
در
شبهه غير محصوره، در هيچ يك از موارد ياد شده اجتناب از همه اطراف
واجب نيست، ليكن در اين كه استفاده از همه اطراف شبهه
جايز است يا
اجتناب از آن اندازه كه به اجمال معلوم است - مانند يك ظرف در مثال مزبور - واجب است، اختلاف مىباشد.
اجتناب از آب مشتبه به لحاظ
اباحه - مانند آبى كه با آب
غصبى اشتباه شده -
واجب است؛ ليكن چيز
نجس اگر با آن شسته شود،
پاك مىشود و
وضو و
غسل با آن از روى
غفلت يا
جهل، بنا بر
مشهور صحيح است.
در صورت انحصار آب در آن، تيمّم
واجب است.
مصرف يكى از آبهاى مشتبه
ضمانآور نيست، مگر آن كه معلوم شود آب استفاده شده غصبى بوده است.
اگر يكى از دو آب موجود - كه
كر ّ بودن يكى و
قليل بودن ديگرى به اجمال معلوم است - به طور نامشخص با
نجاست تماس پيدا كند، در صورتى كه هيچ يك قبلا قليل نبودهاند، حكم به نجاست هيچ يك نمىشود و اگر يكى به طور مشخص با نجاست تماس پيدا كند، در اين كه آن آب محكوم به نجاست است مگر آن كه حالت قبلى آن كرّ بوده باشد و يا حتى در صورت كرّ نبودن حالت قبلى، محكوم به نجاست نيست، اختلاف مىباشد.
اگر
آب مضاف با مطلق مشتبه گردد و
شبهه هم
محصوره باشد، شخص بايد
وضو يا
غسل را آن اندازه تكرار كند كه
يقين نمايد با
آب مطلق وضو گرفته يا غسل كرده است. در
تطهير چيز
نجس با آب ياد شده نيز حكم همين است.
اگر در فرض اشتباه آب مضاف با مطلق، شبهه
غير محصوره باشد، در اين كه حكم وضو و غسل با آن در حكم
شبهه محصوره است يا آن كه وضو و غسل با هر يك از آبها
صحيح است، اختلاف است.
اگر يكى از دو آب مشتبه از حيث ياد شده بريزد، در اين كه بايد با آب موجود
وضو بگيرد و تيمّم هم بكند يا مىتواند به تيمّم بسنده كند، اختلاف است.
فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم السلام ج۱، ص۱۰۸.
