• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

ابن‌قیم جوزیه

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



اِبْن‌ِ قَیم‌ِ جَوزیه‌، شمس‌الدین‌ ابوعبدالله‌، محمد بن‌ ابی‌ بکر بن‌ ایوب‌ زُرَعی‌، (۷ صفر ۶۹۱ یا ۱۳ رجب‌ ۷۵۱ق‌/ ۲۹ ژانوية ۱۲۹۲ یا ۱۶ سپتامبر ۱۳۵۰م‌)، دانشمند حنبلی‌ که‌ به‌ سبب‌ کثرت‌ تألیفات‌ در زمینه‌ های‌ گوناگون‌ شهرت‌ یافته‌ است‌.



او را به‌ اعتبار شغل‌ پدرش‌ که‌ قیم‌ (مباشر) مدرسه جوزیه‌ بوده‌ است‌، ابن‌ قیم‌ خوانده‌اند.
[۱] ابن‌ کثیر، البدایة، ج۱۴، ص۲۳۴.
[۲] شعیب‌ ارنؤوط، مقدمه‌ بر زادالمعاد (نک: ابن‌ قیم‌ در همین‌ مآخذ)، ج۱، ص۱۵.
بدون‌ تردید پدر ابن‌ قیم‌ به‌ دلیل‌ شغلش‌ در مدرسه جوزیه‌ با آراء و آثار حنبلیان‌ آشنا بوده‌ است‌ و احتمال‌ دارد که‌ این‌ آگاهی‌ها در کودکی‌ به‌ فرزندش‌ رسیده‌ باشد، زیرا او را یکی‌ از استادان‌ ابن‌ قیم‌ دانسته‌اند.
[۳] احمد ابن‌ حجر، الدرر الکامنة، ج۵، ص۱۳۷، حیدرآباد دکن‌، ۱۳۹۶ق‌/ ۱۹۷۶م‌.
از زندگی‌ ابن‌ قیم‌ و اینکه‌ چگونه‌ به‌ بلوغ‌ فکری‌ رسیده‌ است‌، اطلاعی‌ در دست‌ نیست‌. شاگردان‌ او چون‌ ابن‌ کثیر و ابن‌ رجب‌ که‌ از احوال‌ و آثار وی‌ یاد کرده‌اند، گویا به‌ جزئیات‌ احوال‌ ابن‌ قیم‌ در سالهای‌ کودکی‌ و نوجوانی‌ آشنایی‌ نداشته‌ و بیش‌تر به‌ هویت‌ و شخصیت‌ دینی‌ و علمی‌ او در روزگار پختگی‌ و بلوغ‌ فکری‌ اشاره‌ کرده‌اند. نوشته‌های‌ خود وی‌ نیز، حتی‌ کلیات‌ زندگی‌ او را در کودکی‌ و نوجوانی‌ روشن‌ نمی‌کند. گویی‌ زندگی‌ فرهنگی‌ او از روزگاری‌ شروع‌ شده‌ که‌ دست‌ ارادت‌ به‌ دامن‌ تقی‌الدین‌ ابن‌ تیمیه‌ (ه م‌) زده‌ بوده‌ است‌. البته‌ این‌ نکته‌ نه‌ بدان‌ معناست‌ که‌ ابن‌ قیم‌ پیش‌ از رسیدن‌ به‌ ابن‌ تیمیه‌ به‌ حیات‌ فکری‌ و فرهنگی‌ دست‌ نیافته‌ است‌، زیرا او بدون‌ تردید در واپسین‌ سالهای‌ سده ۷ و دهه نخست‌ سده ۸ق‌ برخی‌ از علوم‌ عصر را می‌دانسته‌ و نزد بسیاری‌ از استادان‌ روزگارش‌ به‌ تحصیل‌ علوم‌ می‌پرداخته‌ است‌.


چنانکه‌ نزد ابن‌ ابی‌ الفتح‌ بَعلی‌ (د ۷۰۹ق‌) و مجدالدین‌ تونسی‌ (د ۷۱۸ق‌) کتابهایی‌ در ادب‌ عربی‌ چون‌ ملخّص‌ ابوالبقاء و الفیة ابن‌ مالک‌ و قسمتی‌ از کافیة الشافیة و بخشی‌ از المقرب‌ ابن‌ عصفور را خوانده‌
[۴] خلیل‌ صفدی‌، الوافی‌ بالوفیات‌، ج۲، ص۲۷۱، به‌ کوشش‌ هلموت‌ ری‌تر، بیروت‌، ۱۳۸۱ق‌/ ۱۹۶۱م‌.
[۵] محمد داوودی‌، طبقات‌ المفسرین‌، ج۲، ص۹۴، بیروت‌، ۱۴۰۳ق‌/ ۱۹۸۳م‌.
و نزد مجدالدین‌ حرانی‌ (د ۷۲۹ق‌) کتابهای‌ فقهی‌ چون‌ مختصر ابوالقاسم‌ حِرَقی‌ و المقنع‌ ابن‌ قدامه‌ را فراگرفته‌ و اصول‌ و کلام‌ را از صفی‌الدین‌ هندی‌ آموخته‌ و نزد او آثاری‌ چون‌ الاربعین‌ و المحصل‌ فخر رازی‌ را خوانده‌ است‌
[۶] احمد ابن‌ حجر، الدرر الکامنة، ج۵، ص۱۳۷، حیدرآباد دکن‌، ۱۳۹۶ق‌/ ۱۹۷۶م‌.
[۷] خلیل‌ صفدی‌، الوافی‌ بالوفیات‌، ج۲، ص۲۷۱، به‌ کوشش‌ هلموت‌ ری‌تر، بیروت‌، ۱۳۸۱ق‌/ ۱۹۶۱م‌.
و نیز از ابن‌ شیرازی‌، ابن‌ مکتوم‌، ابن‌ عبدالدائم‌ (د ۷۱۸ق‌)، تقی‌الدین‌ سلیمان‌، مطعم‌، شهاب‌الدین‌ نابلسی‌ و فاطمه‌ دختر ابراهیم‌ بن‌ محمد بن‌ جوهر استماع‌ حدیث‌ کرده‌ است‌؛
[۸] عبدالرحمان‌ ابن‌ رجب‌، الذیل‌ علی‌ طبقات‌ الحنابلة، ج۲، ص۴۴۷، به‌ کوشش‌ محمد حامد الفقی‌، قاهره‌، ۱۳۷۲ق‌/ ۱۹۵۳م‌.
[۹] احمد ابن‌ حجر، الدرر الکامنة، ج۵، ص۱۳۷، حیدرآباد دکن‌، ۱۳۹۶ق‌/ ۱۹۷۶م‌.
[۱۰] خلیل‌ صفدی‌، الوافی‌ بالوفیات‌، ج۲، ص۲۷۱، به‌ کوشش‌ هلموت‌ ری‌تر، بیروت‌، ۱۳۸۱ق‌/ ۱۹۶۱م‌.
[۱۱] محمد داوودی‌، طبقات‌ المفسرین‌، ج۲، ص۹۴، بیروت‌، ۱۴۰۳ق‌/ ۱۹۸۳م‌.
[۱۲] سیوطی‌، بغیة الوعاة، ج۱، ص۶۲، به‌ کوشش‌ محمد ابوالفضل‌ ابراهیم‌، قاهره‌، ۱۳۸۴ق‌/ ۱۹۶۴م‌.
و اگر گفته مراغی‌
[۱۳] عبدالله‌ مصطفی‌ مراغی‌، الفتح‌ المبین‌ فی‌ طبقات‌ الاصولیین‌، ج۲، ص۱۶۱، بیروت‌، ۱۳۹۴ق‌/ ۱۹۷۴م‌.
درست‌ باشد، ابن‌ قیم‌ پیش‌ از رسیدن‌ به‌ ابن‌ تیمیه‌، یعنی‌ قبل‌ از ۷۱۲ق‌ با تصوف‌ نیز آشنا بوده‌ و به‌ مشرب‌ صوفیانه‌ تمایل‌ داشته‌ است‌. با اینهمه‌، آنچه‌ از مجموع‌ نوشته‌های‌ ابن‌ قیم‌ و نیز از گفتارهای‌ کوتاه‌ و بلند دیگران‌ درباره او حاصل‌ می‌آید، اینکه‌ دانش‌ و آموخته‌های‌ علمی‌ وی‌ آنگاه‌ شکوفا شده‌ و تکمیل‌ گردیده‌ که‌ در اوج‌ جوانی‌، یعنی‌ در ۲۱ سالگی‌ به‌ جمع‌ شاگردان‌ ابن‌ تیمیه‌ پیوسته‌ است‌. در ۷۱۲ق‌ که‌ ابن‌ تیمیه‌ از قاهره‌ به‌ دمشق‌ باز آمد، ابن‌ قیم‌ به‌ او پیوست‌
[۱۴] ابن‌ کثیر، البدایة، ج۱۴، ص۲۳۴.
و مدت‌ ۱۶ سال‌ همراه‌ او بود و ازاین‌ همراهی‌ بسیار بهره‌مندشد.
[۱۵] احمد مقریزی‌، السلوک‌، ج۲، ص۸۳۴، به‌ کوشش‌ محمد مصطفی‌ زیاده‌، قاهره‌، ۱۳۷۸ق‌/ ۱۹۵۸م‌.
[۱۶] صلاح‌الدین‌ منجد، مقدمه‌ بر اسماء مؤلفات‌ (نک: ابن‌ قیم‌ در همین‌ مآخذ)، ج۱، ص۳۷۲.



گفته‌اند که‌ ابن‌ قیم‌ به‌ سبب‌ انکار مسافرت‌ به‌ قصد زیارت‌ مقبره خلیل‌الله‌ (علیه‌السلام) به‌ زندان‌ افتاد.
[۱۷] عبدالرحمان‌ ابن‌ رجب‌، الذیل‌ علی‌ طبقات‌ الحنابلة، ج۲، ص۴۴۸، به‌ کوشش‌ محمد حامد الفقی‌، قاهره‌، ۱۳۷۲ق‌/ ۱۹۵۳م‌.
به‌ درستی‌ نمی‌دانیم‌ که‌ محبوس‌ شدن‌ او به‌ سبب‌ این‌ موضوع‌ در چه‌ سالی‌ روی‌ داده‌ است‌، اما مسلم‌ می‌نماید که‌ او اینگونه‌ آراء را درباره زیارت‌ قبور پس‌ از آشنایی‌ با ابن‌ تیمیه‌ فراگرفته‌ است‌. بنابراین‌ زندانی‌ شدن‌ او نخستین‌ بار می‌بایست‌ پیش‌ از ۷۲۶ق‌ روی‌ داده‌ باشد، زیرا در این‌ سال‌ وی‌ بار دیگر همزمان‌ با استادش‌ ابن‌ تیمیه‌ به‌ زندان‌ افتاد.
[۱۸] ابن‌ کثیر، البدایة، ج۱۴، ص۱۴۰.
[۱۹] عبدالرحمان‌ ابن‌ رجب‌، الذیل‌ علی‌ طبقات‌ الحنابلة، ج۲، ص۴۴۸، به‌ کوشش‌ محمد حامد الفقی‌، قاهره‌، ۱۳۷۲ق‌/ ۱۹۵۳م‌.
[۲۰] احمد ابن‌ حجر، الدرر الکامنة، ج۵، ص۱۳۸، حیدرآباد دکن‌، ۱۳۹۶ق‌/ ۱۹۷۶م‌.
در این‌ نوبت‌، ابن‌ قیم‌ حدود دو سال‌ در قلعه دمشق‌ محبوس‌ بود و هر چند با ابن‌ تیمیه‌ در آن‌ قلعه‌ به‌ سر می‌برد، ولی‌ محدوده حبس‌ او از استادش‌ جدا بود و در همین‌ زندان‌ بود که‌ ابن‌ قیم‌ به‌ تدبر و تفکر در آیات‌ قرآنی‌ پرداخت‌.
[۲۱] عبدالرحمان‌ ابن‌ رجب‌، الذیل‌ علی‌ طبقات‌ الحنابلة، ج۲، ص۴۴۸، به‌ کوشش‌ محمد حامد الفقی‌، قاهره‌، ۱۳۷۲ق‌/ ۱۹۵۳م‌.



پس‌ از مرگ‌ ابن‌ تیمیه‌، چنانکه‌ آثار ابن‌ قیم‌ نشان‌ می‌دهد تا پایان‌ عمر به‌ او و آراء او وفادار ماند.
[۲۲] احمد ابن‌ حجر، الدرر الکامنة، ج۵، ص۱۳۸، حیدرآباد دکن‌، ۱۳۹۶ق‌/ ۱۹۷۶م‌.
عده‌ای‌ ابن‌ قیم‌ را رئیس‌ اصحاب‌ ابن‌ تیمیه‌ دانسته‌
[۲۳] صدیق‌ قنوجی‌، التاج‌ المکلل‌، ج۱، ص۴۱۹، به‌ کوشش‌ عبدالحکیم‌ شرف‌الدین‌، بمبئی‌، ۱۳۸۳ق‌/ ۱۹۶۳م‌.
[۲۴] محمد حسینی‌، ذیول‌ العبر، ج۴، ص۱۵۵، به‌ کوشش‌ محمد سعید بن‌ بسیونی‌، بیروت‌، ۱۴۰۵ق‌/ ۱۹۸۵م‌.
و گفته‌اند که‌ ابن‌ تیمیه‌ چون‌ او خلف‌ و پیروی‌ نداشته‌ است‌.
[۲۵] خلیل‌ صفدی‌، الوافی‌ بالوفیات‌، ج۲، ص۲۷۱، به‌ کوشش‌ هلموت‌ ری‌تر، بیروت‌، ۱۳۸۱ق‌/ ۱۹۶۱م‌.
خود وی‌ نیز ابن‌ تیمیه‌ را بزرگ‌ترین‌ ناصر اسلام‌ خوانده‌ است‌.
[۲۶] محمد ابن‌ قیم‌ جوزیه‌، مختصر الصواعق‌ المرسلة، ج۱، ص۱۴۳-۱۴۴، تلخیص‌ محمد بن‌ موصلی‌، بیروت‌، ۱۴۰۵ق‌/ ۱۹۸۵م‌.



درباره ابن‌ قیم‌ گفته‌اند که‌ از حسن‌ خلق‌ و مودت‌ بهره‌مند بود، به‌ کسی‌ حقد و حسد نمی‌ورزید،
[۲۷] ابن‌ کثیر، البدایة، ج۱۴، ص۲۳۴.
عابد و خاضع‌ و منیب‌ بود،
[۲۸] ابن‌ کثیر، البدایة، ج۱۴، ص۲۳۵.
[۲۹] احمد ابن‌ حجر، الدرر الکامنة، ج۵، ص۱۳۸، حیدرآباد دکن‌، ۱۳۹۶ق‌/ ۱۹۷۶م‌.
[۳۰] محمد داوودی‌، طبقات‌ المفسرین‌، ج۲، ص۹۴، بیروت‌، ۱۴۰۳ق‌/ ۱۹۸۳م‌.
در اوقات‌ آسودگی‌ به‌ استنساخ‌ نوشته‌های‌ خود و دیگران‌ اهتمام‌ می‌کرد
[۳۱] عبدالرحمان‌ ابن‌ رجب‌، الذیل‌ علی‌ طبقات‌ الحنابلة، ج۲، ص۴۴۹، به‌ کوشش‌ محمد حامد الفقی‌، قاهره‌، ۱۳۷۲ق‌/ ۱۹۵۳م‌.
و به‌ جمع‌ کردن‌ کتاب‌ علاقه‌ای‌ وافر داشت‌ و کتابخانه‌ای‌ فراهم‌ کرده‌ بود که‌ پس‌ از مرگ‌ او، فرزندانش‌ مدت‌ها آن‌ها را می‌فروختند.
[۳۲] احمد ابن‌ حجر، الدرر الکامنة، ج۵، ص۱۳۸، حیدرآباد دکن‌، ۱۳۹۶ق‌/ ۱۹۷۶م‌.




از ۷۲۸ق‌ که‌ سال‌ رهایی‌ او از زندان‌ قلعه دمشق‌ بوده‌ است‌ تا ۷۳۱ق‌ که‌ به‌ سفر حج‌ رفت‌،
[۳۳] ابن‌ کثیر، البدایة، ج۱۴، ص۱۵۴.
از احوال‌ او اطلاعی‌ دقیق‌ در دست‌ نیست‌، اما این‌ مقدار دانسته‌ است‌ که‌ حنبلیان‌، او را نماینده صدیق‌ و یار وفادار ابن‌ تیمیه‌ می‌دانستند و به‌ امامت‌ او در مدرسه جوزیه‌ نماز می‌گزاردند.
[۳۴] عبدالرحمان‌ ابن‌ رجب‌، الذیل‌ علی‌ طبقات‌ الحنابلة، ج۲، ص۴۴۹، به‌ کوشش‌ محمد حامد الفقی‌، قاهره‌، ۱۳۷۲ق‌/ ۱۹۵۳م‌.
شکی‌ نیست‌ که‌ ابن‌ قیم‌ در این‌ سال‌ها به‌ تألیف‌ و تصنیف‌ برخی‌ از آثار خود اهتمام‌ داشته‌ است‌ و نیز عده‌ای‌ از حنبلیان‌ پیرو ابن‌ تیمیه‌ برای‌ روشن‌ نمودن‌ برخی‌ از فتواهای‌ وی‌ نزد او می‌رفته‌اند. نیز احتمال‌ دارد که‌ در همین‌ سال‌ها مجالس‌ درسی‌ نزد او برپا بوده‌ باشد، ولی‌ آنچه‌ محقق‌ می‌نماید، اینکه‌ حلقه درس‌ او از ۷۴۳ق‌ رسمیت‌ و عمومیت‌ یافته‌ است‌، زیرا از صفر همان‌ سال‌ او را در مقام‌ تدریس‌ در مدرسه صدریه‌ که‌ یکی‌ دیگر از مدارس‌ مهم‌ حنبلیان‌ در دمشق‌ بوده‌ است‌، می‌یابیم‌.
[۳۵] ابن‌ کثیر، البدایة، ج۱۴، ص۲۰۲.
ظاهراً به‌ هنگام‌ تدریس‌ در مدرسه مذکور بوده‌ است‌ که‌ ابن‌ قیم‌ پاره‌ای‌ از فتواهای‌ ابن‌ تیمیه‌ را پی‌ گرفته‌ و عده‌ای‌ از مخالفان‌ را بیدار کرده‌ است‌. چنانکه‌ در نوشته‌ای‌ که‌ پیش‌ از محرم‌ ۷۴۶ در خصوص‌ عدم‌ ضرورت‌ وجود محلل‌ در «سبق‌» پرداخته‌ بود
[۳۶] عبدالرحمان‌ ابن‌ رجب‌، الذیل‌ علی‌ طبقات‌ الحنابلة، ج۱، ص۴۴۹، به‌ کوشش‌ محمد حامد الفقی‌، قاهره‌، ۱۳۷۲ق‌/ ۱۹۵۳م‌.
[۳۷] خلیل‌ صفدی‌، الوافی‌ بالوفیات‌، ج۲، ص۲۷۲، به‌ کوشش‌ هلموت‌ ری‌تر، بیروت‌، ۱۳۸۱ق‌/ ۱۹۶۱م‌.
و در آن‌ رأی‌ ابن‌ تیمیه‌ را تأیید کرده‌ بود، تقی‌الدین‌ سبکی‌ احضارش‌ کرد و او را به‌ پذیرش‌ رأی‌ جمهور که‌ بر ضرورت‌ وجود محلل‌ در مسابقه‌ اتفاق‌ داشتند، واداشت‌.
[۳۸] احمد ابن‌ حجر، الدرر الکامنة، ج۵، ص۱۴۰، حیدرآباد دکن‌، ۱۳۹۶ق‌/ ۱۹۷۶م‌.
[۳۹] ابن‌ کثیر، البدایة، ج۱۴، ص۲۱۶.

بار دیگر نیز در ۷۵۰ق‌ ابن‌ قیم‌ در مورد طلاق‌ فتوایی‌ داد و در آن‌ نظر ابن‌ تیمیه‌ را اختیار کرد.
[۴۰] ابن‌ کثیر، البدایة، ج۱۴، ص۲۳۵.
محتمل‌ است‌ که‌ ابن‌ قیم‌ در این‌ فتوا به‌ انکار وقوع‌ سه‌ طلاق‌ در یک‌ لفظ پرداخته‌ باشد که‌ پیش‌ از او با ابن‌ تیمیه‌ نیز به‌ سبب‌ همین‌ نظر، فقهای‌ شافعی‌ و حنفی‌ مخالفت‌ کرده‌ بودند.
[۴۱] عباس‌ زریاب‌ خویی‌، بزم‌ آورد، ج۱، ص۱۱۳، تهران‌، ۱۳۶۸ش‌.
به‌ هر حال‌ دراین‌ نوبت‌ باز هم‌ سبکی‌ با او درافتاد. درگیری‌ آنان‌ به‌ درازا کشید تا آنکه‌ امیر سیف‌الدین‌ ابن‌ فضل‌ بَدَوی‌ آن‌ دو را به‌ صلح‌ فراخواند و آشتی‌ داد.
[۴۲] ابن‌ کثیر، البدایة، ج۱۴، ص۲۳۵.

با همه‌ مخالفتهایی‌ که‌ با ابن‌ قیم‌ می‌شد، تا آخر عمر از کوشش‌ و تلاش‌ بی‌وقفه علمی‌ باز نماند، چنانکه‌ نه‌ تنها ده‌ها اثر کوتاه‌ و بلند از خود بر جای‌ گذاشت‌،
[۴۳] عبدالرحمان‌ ابن‌ رجب‌، الذیل‌ علی‌ طبقات‌ الحنابلة، ج۲، ص۴۴۹، به‌ کوشش‌ محمد حامد الفقی‌، قاهره‌، ۱۳۷۲ق‌/ ۱۹۵۳م‌.



گروه‌ بسیاری‌ نیز نزد وی‌ به‌ شاگردی‌ پرداختند، از جمله‌:
۱. ابن‌ کثیر که‌ به‌ گفته خود وی‌
[۴۴] ابن‌ کثیر، البدایة، ج۱۴، ص۲۳۴- ۲۳۵.
بیشتر از دیگران‌ به‌ ابن‌ قیم‌ نزدیک‌ بوده‌ است‌؛
۲. ابن‌ رجب‌ كه‌ تا پايان‌ عمر استاد از او بهره‌ برد و خود، او را از مشايخش‌ دانسته‌ است؛
[۴۵] عبدالرحمان‌ ابن‌ رجب‌، الذیل‌ علی‌ طبقات‌ الحنابلة، ج۲، ص۴۴۷، به‌ کوشش‌ محمد حامد الفقی‌، قاهره‌، ۱۳۷۲ق‌/ ۱۹۵۳م‌.

۳. شمس‌الدین‌ محمد بن‌ احمد بن‌ عبدالهادی‌ مقدسی‌ (جمّاعیلی‌ (د ۷۴۴ق‌) از محدثان‌
[۴۶] مشهور
سده ۸ق‌
[۴۷] شعیب‌ ارنؤوط، مقدمه‌ بر زادالمعاد (نک: ابن‌ قیم‌ در همین‌ مآخذ)، ج۱، ص۲۱- ۲۲.

۴. شمس‌الدین‌ محمد بن‌ عبدالقادر نابلسی‌ حنبلی‌ (د ۷۹۷ق‌) که‌ بیشتر نوشته‌های‌ ابن‌ قیم‌ را نزد وی‌ خوانده‌ و فقه‌ را از او آموخته‌ است‌.
[۴۸] شعیب‌ ارنؤوط، مقدمه‌ بر زادالمعاد (نک: ابن‌ قیم‌ در همین‌ مآخذ)، ج۱، ص۲۲.
علاوه‌ بر این‌ها، از دیگر شاگردان‌ ابن‌ قیم‌ که‌ به‌ نام‌ از آنان‌ یاد کرده‌اند، دو فرزند اوست‌: یکی‌ برهان‌الدین‌ ابراهیم‌ (د ۷۶۷ق‌) که‌ نزد پدر نحو و فقه‌ آموخت‌ و شرحی‌ بر الفیه ابن‌ مالک‌ نوشت‌
[۴۹] احمد ابن‌ حجر، الدرر الکامنة، ج۱، ص۶۵، حیدرآباد دکن‌، ۱۳۹۶ق‌/ ۱۹۷۶م‌.
و دیگری‌ شرف‌الدین‌ عبدالله‌ که‌ از فاضلان‌ روزگار خود بوده‌، تا جایی‌ که‌ پس‌ از درگذشت‌ پدر به‌ جای‌ او در مدرسه صدریه‌ درس‌ می‌گفته‌ است‌.
[۵۰] ابن‌ کثیر، البدایة، ج۱۴، ص۲۳۵.

تدریس‌ و تربیت‌ شاگردان‌ در مدرسه صدریه‌ حدود ۸ سال‌ ابن‌ قیم‌ را به‌ خود مشغول‌ داشته‌ است‌. گویا در واپسین‌ سالهای‌ همین‌ دوره‌ به‌ مکه‌ سفری‌ کرده‌
[۵۱] عبدالرحمان‌ ابن‌ رجب‌، الذیل‌ علی‌ طبقات‌ الحنابلة، ج۲، ص۴۴۸، به‌ کوشش‌ محمد حامد الفقی‌، قاهره‌، ۱۳۷۲ق‌/ ۱۹۵۳م‌.
[۵۲] عبدالحی‌ ابن‌ عماد، شذرات‌ الذهب‌، ج۶، ص۱۶۹، قاهره‌، ۱۳۵۱ق‌.
و پس‌ از بازگشت‌ از این‌ سفر، ظاهراً بعد از آنکه‌ ایامی‌ را باز در مدرسه مذکور تدریس‌ می‌کرده‌است‌، درگذشته‌
[۵۳] ابن‌ کثیر، البدایة، ج۱۴۰، ص۲۳۴.
[۵۴] محمد حسینی‌، ذیول‌ العبر، ج۴، ص۱۵۵، به‌ کوشش‌ محمد سعید بن‌ بسیونی‌، بیروت‌، ۱۴۰۵ق‌/ ۱۹۸۵م‌.
و در کنار مدفن‌ مادرش‌ در مقبره باب‌ صغیر به‌ خاک‌ سپرده‌ شده‌ است‌.
[۵۵] ابن‌ کثیر، البدایة، ج۱۴۰، ص۲۳۴.
[۵۶] عبدالرحمان‌ ابن‌ رجب‌، الذیل‌ علی‌ طبقات‌ الحنابلة، ج۲، ص۴۵۰، به‌ کوشش‌ محمد حامد الفقی‌، قاهره‌، ۱۳۷۲ق‌/ ۱۹۵۳م‌.



با توجه‌ به‌ اینکه‌ ابن‌ قیم‌ در عقاید مشرب‌ سلفی‌ داشته‌ است‌، بسیاری‌ از یافته‌های‌ فلسفی‌، عرفانی‌ و علمی‌ را که‌ نشانه‌ای‌ از آن‌ها در اقوال‌ سلف‌ دیده‌ نمی‌شد، نامقبول‌ می‌گرفت‌.

۸.۱ - مسأله توحید

رکن‌ و پایه آراء ابن‌ قیم‌ که‌ در بسیاری‌ از نوشته‌های‌ او تکرار شده‌، مسأله توحید است‌. تعلق‌ خاطر فراوان‌ او به‌ این‌ موضوع‌ بدان‌ جهت‌ است‌ که‌ توحید، اساسی‌ترین‌ مسأله‌ در بینش‌ سلفیان‌ تلقی‌ می‌شده‌ است‌. وی‌ توحید را نه‌ تنها از نظر علمی‌ و جنبه الهی‌ مورد توجه‌ داشته‌، بلکه‌ به‌ آن‌ به‌ عنوان‌ یک‌ اصل‌ انسانی‌ که‌ در زندگی‌ فردی‌ و سلوک‌ اجتماعی‌ سهمی‌ بسزا دارد، می‌نگریسته‌ است‌.
شناخت‌ ابن‌ قیم‌ از قرآن‌ و آراء او در زمینه تفسیر و رد تأویل‌، نیز بخشی‌ چشمگیر از نوشته‌های‌ او را در برگرفته‌ است‌. او نه‌ تنها بیش‌تر پندارهایش‌ را به‌ استناد نصوص‌ قرآنی‌ تثبیت‌ کرده‌، بلکه‌ به‌ نوشتن‌ تفاسیری‌ در خصوص‌ برخی‌ از سور کوتاه‌ هم‌ پرداخته‌ است‌. به‌ علاوه‌ برطبق‌ گرایشی‌ که‌ وی‌ به‌ سلف‌ داشته‌، در تفسیر نیز بر اقوال‌ و آراء آنان‌ بسیار تکیه‌ کرده‌ است‌، اما اتکای‌ بسیار زیاد او بر سخنان‌ صحابه‌ و تابعین‌ به‌ آن‌ معنی‌ نیست‌ که‌ به‌ استنباطهای‌ سلفی‌گری‌ و عقیدتی‌ و به‌ آراء جدلی‌ خود در تفسیر آیات‌ قرآنی‌ نپرداخته‌ باشد. او با آنکه‌ تأویلات‌ همه فرق‌ باطنی‌ را فاسد می‌داند
[۵۷] محمد ابن‌ قیم‌ جوزیه‌، مختصر الصواعق‌ المرسلة، ج۱، ص۵۹، تلخیص‌ محمد بن‌ موصلی‌، بیروت‌، ۱۴۰۵ق‌/ ۱۹۸۵م‌.
و تأویل‌ را جنایتی‌ بر می‌شمارد که‌ در عالم‌ اسلام‌ روی‌ داده‌ و متأخران‌ از اهل‌ اصول‌ و فقه‌ را نیز فریفته‌ است‌
[۵۸] محمد ابن‌ قیم‌ جوزیه‌، مختصر الصواعق‌ المرسلة، ج۱، ص۱۲، تلخیص‌ محمد بن‌ موصلی‌، بیروت‌، ۱۴۰۵ق‌/ ۱۹۸۵م‌.
و با وجودی‌ که‌ گروههای‌ ضاله‌ و گمراه‌ را در «حدیث‌ تفرقه‌» کسانی‌ می‌داند که‌ به‌ تأویل‌ رغبت‌ کرده‌اند،
[۵۹] محمد ابن‌ قیم‌ جوزیه‌، مختصر الصواعق‌ المرسلة، ج۱، ص۵۳، تلخیص‌ محمد بن‌ موصلی‌، بیروت‌، ۱۴۰۵ق‌/ ۱۹۸۵م‌.
اما خود او نیز گاه‌ گاهی‌ به‌ تأویلاتی‌ در قرآن‌ پرداخته‌ است‌.
[۶۰] محمد ابن‌ قیم‌ جوزیه‌، مدارج‌ السالکین‌، ج۱، ص۸۳ - ۸۵، به‌ کوشش‌ محمد حامد الفقی‌، بیروت‌، ۱۳۹۲ق‌.


۸.۲ - علم‌ حدیث‌

در علم‌ حدیث‌ برخی‌ از نویسندگان‌ معاصر وی‌ و نیز متأخر کوشش‌ها و شناخت‌ ابن‌ قیم‌ را ستوده‌ و به‌ اعتنای‌ زیاد او در این‌ زمینه‌ توجه‌ داده‌اند
[۶۱] ابن‌ کثیر، البدایة، ج۱۴، ص۲۳۴.
[۶۲] عبدالقادر نعیمی‌، الدارس‌ فی‌ تاریخ‌ المدارس‌، ج۲، ص۹۰، به‌ کوشش‌ جعفر حسنی‌، دمشق‌، ۱۳۶۷ق‌/ ۱۹۴۸م‌.
و از عنایت‌ او به‌ متون‌ حدیث‌ و رجال‌ آن‌ سخن‌ گفته‌اند.
[۶۳] عبدالرحمان‌ ابن‌ رجب‌، الذیل‌ علی‌ طبقات‌ الحنابلة، ج۲، ص۴۴۸، به‌ کوشش‌ محمد حامد الفقی‌، قاهره‌، ۱۳۷۲ق‌/ ۱۹۵۳م‌.
پرداختن‌ ابن‌ قیم‌ به‌ روش‌ شناخت‌ اخبار آحاد
[۶۴] محمد ابن‌ قیم‌ جوزیه‌، مختصر الصواعق‌ المرسلة، ج۱، ص۴۵۵-۴۶۲، تلخیص‌ محمد بن‌ موصلی‌، بیروت‌، ۱۴۰۵ق‌/ ۱۹۸۵م‌.
و نشان‌ دادن‌ ضوابطی‌ که‌ موضوع‌ بودن‌ حدیثی‌ را می‌شناساند
[۶۵] محمد ابن‌ قیم‌ جوزیه‌، المنار المنیف‌، ج۱، ص۴۳، به‌ کوشش‌ عبدالفتاح‌ ابوغده‌، حلب‌، ۱۳۹۰ق‌.
و نوشتن‌ یک‌ دوره‌ سیره نبی‌ (صلی الله علیه و اله وسلم) براساس‌ احادیث‌ نبوی‌، نشانه‌هایی‌ است‌ بارز از تسلط او بر احادیث‌ و اخبار.

۸.۳ - نظریه تغییر فتاوی‌

ابن‌ قیم‌ که‌ از زمره فقهای‌ روزگار خود بوده‌ و به‌ عنوان‌ مفتی‌ شناخته‌ می‌شده‌، به‌ نظریه تغییر فتاوی‌ و احکام‌ و شیوه‌های‌ اداره امور در ازمنه‌ قائل‌ بوده‌ است‌. به‌ نظر او سیاستهای‌ جزئی‌ که‌ حاکمان‌ باید به‌ کار گیرند، با اختلاف‌ ازمنه‌ فرق‌ می‌کند و اشتباه‌ عده‌ای‌ این‌ است‌ که‌ اینگونه‌ تدبیر‌ها را که‌ رسول‌ خدا و صحابه‌ در عصر خودشان‌ به‌ کار برده‌اند، شرایع‌ ابدی‌ و عمومی‌ تلقی‌ می‌کنند و تخلف‌ از آن‌ را روا نمی‌شمرند،
[۶۶] محمد ابن‌ قیم‌ جوزیه‌، الطرق‌ الحکمیة، ج۱، ص۳- ۱۸، به‌ کوشش‌ محمد حامد الفقی‌، قاهره‌، ۱۳۷۲ق‌/ ۱۹۵۳م‌.
لذا باید در هر موردی‌ که‌ تدبیری‌ از پیشینیان‌ رسیده‌، به‌ دقت‌ بررسی‌ کرد که‌ آیا آن‌ تدبیر یک‌ تقنین‌ دائمی‌ و همگانی‌ است‌ یا تابع‌ مصالح‌ وقت‌ بوده‌ و مقید به‌ زمان‌ و مکان‌. ابن‌ قیم‌ کتاب‌ الطرق‌ الحکمیة را برای‌ این‌ نوشته‌ است‌ که‌ با ارائه شواهد زیادی‌ نشان‌ دهد، چگونه‌ پیشینیان‌ از تدبیرهای‌ عقلی‌ برای‌ احقاق‌ حقوق‌ مردم‌ در مقام‌ قضا و اداره امور جامعه‌ و تأمین‌ مصالح‌ عمومی‌ مسلمین‌ استفاده‌ می‌کرده‌ و شیوه‌های‌ مجاز را به‌ آنچه‌ در کتاب‌ و سنت‌ آمده‌، منحصر نمی‌دانسته‌اند.

۸.۴ - اندیشه اصلاح‌ طلبی‌ در آداب‌

ابن‌ قیم‌ که‌ اندیشه اصلاح‌ طلبی‌ در آداب‌ و عادات‌ دینی‌ را در سر داشت‌، از اینکه‌ به‌ جهت‌ اصلاح‌ برخی‌ از آن‌ها نظریه‌هایی‌ مخالف‌ و متضاد با پسندهای‌ همگانی‌ و معمول‌ عامه مردم‌ مطرح‌ سازد، تردید و تشویشی‌ نداشت‌. از اینگونه‌ است‌ رأی‌ و نظر او در انکار سفر کردن‌ صرفاً برای‌ زیارت‌ قبور که‌ یک‌ بار هم‌، چنانکه‌ گفته‌ شد، در پی‌ ابراز چنین‌ نظری‌ به‌ زندانش‌ انداختند. نیز معتقد بود که‌ به‌ هیچ‌ روی‌ ساختن‌ مساجد و بقاع‌ بر قبور روا نیست‌.
[۶۷] محمد ابن‌ قیم‌ جوزیه‌، اغاثة اللهفان‌، ج۱، ص۱۸۵، به‌ کوشش‌ محمد حامد الفقی‌، قاهره‌، ۱۳۵۷ق‌.

فلسفی‌ اندیشیدن‌ در خصوص‌ شرع‌ و اصول‌ دین‌ یکی‌ از سنتهای‌ فکری‌ روزگار ابن‌ قیم‌ بوده‌ است‌ که‌ وی‌ با آن‌ درگیر شده‌ و آن‌ را یک‌ سنت‌ فکری‌ غیر دینی‌ تلقی‌ کرده‌ است‌. البته‌ او چون‌ دیگر متشرعان‌، فلسفه‌ را به‌ معنای‌ «حکمت‌» می‌پذیرد و آن‌ را دو نوع‌ می‌داند: «قولی‌» که‌ کلام‌ حق‌ است‌، و «فعلی‌» که‌ فعل‌ صواب‌ است‌. حکمت‌ در نظر او چیزی‌ نیست‌، مگر طریق‌ پیامبران‌ که‌ متضمن‌ قول‌ حق‌ و فعل‌ صواب‌ است‌.
[۶۸] محمد ابن‌ قیم‌ جوزیه‌، اغاثة اللهفان‌، ج۲، ص۲۵۶-۲۵۷، به‌ کوشش‌ محمد حامد الفقی‌، قاهره‌، ۱۳۵۷ق‌.
اینگونه‌ حکمت‌ که‌ به‌ نظر ابن‌ قیم‌ عده‌ای‌ اندک‌ از فلاسفه‌ همچون‌ ابن‌ رشد و ابوالبرکات‌ بغدادی‌ به‌ آن‌ اعتنا داشته‌اند، آراء ارسطو را در الهیات‌ برنمی‌تابد و حدوث‌ عالم‌ را اذعان‌ دارد، صفات‌ کمالی‌ و افعال‌ اختیاری‌ حق‌ را اثبات‌ می‌کند، رسولان‌ و شریعتهای‌ آنان‌ را حرمت‌ می‌نهد و طوری‌ ورای‌ طور عقل‌ را می‌پذیرد، بیشتر به‌ ریاضی‌ و طبیعی‌ و توابع‌ آن‌ها می‌پردازد و سخن‌ گفتن‌ در الهیات‌ را خاص‌ پیامبران‌ می‌داند.
[۶۹] محمد ابن‌ قیم‌ جوزیه‌، اغاثة اللهفان‌، ج۲، ص۲۵۶-۲۵۹، به‌ کوشش‌ محمد حامد الفقی‌، قاهره‌، ۱۳۵۷ق‌.


۸.۵ - مسأله حکمت‌

او در حکمت‌ متأثر از آراء و آثار ابن‌ تیمیه‌ بوده‌ و در انکار آراء فلسفی‌ به‌ نوشته‌های‌ استادش‌ که‌ چندین‌ اثر در ابطال‌ یافته‌ها و گفته‌های‌ فلاسفه‌ نوشته‌ بود، نظر داشته‌ است‌. سرچشمه فلسفه‌ به‌ پندار ابن‌ قیم‌ به‌ روزگاری‌ می‌رسد که‌ معارضه عقل‌ و نقل‌ با شبهات‌ ابلیس‌ آغاز شد. او که‌ با شبهه‌های‌ ابلیس‌ از طریق‌ نقد و نظر شهرستانی‌ آشنا بوده‌،
[۷۰] محمد ابن‌ قیم‌ جوزیه‌، مختصر الصواعق‌ المرسلة، ج۱، ص۱۷۵-۱۸۱، تلخیص‌ محمد بن‌ موصلی‌، بیروت‌، ۱۴۰۵ق‌/ ۱۹۸۵م‌.
[۷۱] محمد شهرستانی‌، الملل‌ و النحل‌، ج۱، ص۲۳-۲۷، قاهره‌، ۱۳۷۵ق‌/ ۱۹۵۶م‌.
می‌پنداشته‌ است‌ که‌ بسیاری‌ از اندیشه‌های‌ فلسفی‌ و آراء مذاهب‌ از شبهات‌ مذکور برخاسته‌ است‌.
[۷۲] محمد ابن‌ قیم‌ جوزیه‌، مختصر الصواعق‌ المرسلة، ص۱۸۰-۱۸۱، تلخیص‌ محمد بن‌ موصلی‌، بیروت‌، ۱۴۰۵ق‌/ ۱۹۸۵م‌.
درست‌است‌ که‌ ابن‌قیم‌ ازمیان‌ فرزانگان‌ یونان‌ سقراط را موحد دانسته‌ و او را آشنا به‌ صفات‌ خدا و معتقد به‌ معاد شناسانیده‌ است‌،
[۷۳] تأیید کرده‌است‌، محمد ابن‌ قیم‌ جوزیه‌، ج۲، ص۲۶۴- ۲۶۵ و افلاطون‌ را که‌ به‌ انکار عبادت‌ اصنام‌ پرداخته‌ و به‌ حدوث‌ عالم‌ قائل‌ بوده‌، اغاثة اللهفان‌، به‌ کوشش‌ محمد حامد الفقی‌، قاهره‌، ۱۳۵۷ق‌.
[۷۴] محمد ابن‌ قیم‌ جوزیه‌، اغاثة اللهفان‌، ج۲، ص۲۶۶، به‌ کوشش‌ محمد حامد الفقی‌، قاهره‌، ۱۳۵۷ق‌.
ولی‌ آنجا که‌ «عقلیات‌ یونانی‌» را رد می‌کند. محمد ابن‌ قیم‌ جوزیه‌،
[۷۵] مختصر الصواعق‌ المرسلة، تلخیص‌ محمد بن‌ موصلی‌، ص۱۴۰-۱۴۲، بیروت‌، ۱۴۰۵ق‌/ ۱۹۸۵م‌.
بیشتر نظر به‌ ارسطو دارد که‌ به‌ نظر ابن‌ قیم‌ وی‌ عالم‌ را قدیم‌ گفته‌ و دیگر فلاسفه‌ را فریفته‌ است‌.
[۷۶] محمد ابن‌ قیم‌ جوزیه‌، اغاثة اللهفان‌، ج۲، ص۲۶۴- ۲۶۵، به‌ کوشش‌ محمد حامد الفقی‌، قاهره‌، ۱۳۵۷ق‌.
او بیش‌تر فیلسوفانی‌ را که‌ به‌ سخنان‌ ارسطو اعتنا کرده‌ و او را معلم‌ اول‌ خوانده‌ و منطقش‌ را میزان‌ استدلال‌ عقلی‌ دانسته‌اند، از جمله «ملاحده‌» می‌داند.
[۷۷] محمد ابن‌ قیم‌ جوزیه‌، اغاثة اللهفان‌، ج۲، ص۲۵۶، به‌ کوشش‌ محمد حامد الفقی‌، قاهره‌، ۱۳۵۷ق‌.
[۷۸] محمد ابن‌ قیم‌ جوزیه‌، اغاثة اللهفان‌، ج۲، ص۲۶۰، به‌ کوشش‌ محمد حامد الفقی‌، قاهره‌، ۱۳۵۷ق‌.

به‌ رغم‌ برخورد سطحی‌ ابن‌ قیم‌ با فلسفه‌ و فیلسوفانی‌ چون‌ فارابی‌، ابن‌ سینا، محمد بن‌ زکریای‌ رازی‌ و به‌ ویژه‌ خواجه‌ نصیرالدین‌ طوسی‌،
[۷۹] محمد ابن‌ قیم‌ جوزیه‌، اغاثة اللهفان‌، ج۲، ص۲۴۶، به‌ کوشش‌ محمد حامد الفقی‌، قاهره‌، ۱۳۵۷ق‌.
[۸۰] محمد ابن‌ قیم‌ جوزیه‌، اغاثة اللهفان‌، ج۲، ص۲۶۰-۲۶۷، به‌ کوشش‌ محمد حامد الفقی‌، قاهره‌، ۱۳۵۷ق‌.
[۸۱] محمد ابن‌ قیم‌ جوزیه‌، اجتماع‌ الجیوش‌ الاسلامیة، ج۱، ص۴۵، بیروت‌، ۱۴۰۴ق‌/ ۱۹۸۴م‌.
[۸۲] محمد ابن‌ قیم‌ جوزیه‌، مختصر الصواعق‌ المرسلة، ج۱، ص۱۴۳، تلخیص‌ محمد بن‌ موصلی‌، بیروت‌، ۱۴۰۵ق‌/ ۱۹۸۵م‌.
ستیهندگی‌ او با تصوف‌ و آداب‌ خانقاهی‌ و نیز برخورد او با عرفان‌ فلسفی‌ بر اثر آگاهی‌ و تأمل‌ بیشتر رخ‌ نموده‌، هر چند در این‌ مورد هم‌ وی‌ از شناختی‌ کامل‌ و محققانه‌ برخوردار نبوده‌ است‌. او را عارفی‌ دانسته‌اند که‌ بر علوم‌ اهل‌ معارف‌ آگاه‌ بوده‌ و در دقایق‌ عرفان‌ وارد شده‌ و متون‌ تصوف‌ و برخی‌ رجال‌ صوفیه‌ را می‌شناخته‌ است‌.
[۸۳] عبدالرحمان‌ ابن‌ رجب‌، الذیل‌ علی‌ طبقات‌ الحنابلة، ج۲، ص۴۴۸، به‌ کوشش‌ محمد حامد الفقی‌، قاهره‌، ۱۳۷۲ق‌/ ۱۹۵۳م‌.
[۸۴] محمد داوودی‌، طبقات‌ المفسرین‌، ج۲، ص۹۴، بیروت‌، ۱۴۰۳ق‌/ ۱۹۸۳م‌.
این‌ نظر درباره ابن‌ قیم‌ به‌ صورتی‌ که‌ او را عارف‌ تشریعی‌ حنبلی‌ بنامیم‌، مقبول‌ است‌، اما این‌ سخن‌ که‌ او عارفی‌ بوده‌ است‌ صوفی‌
[۸۵] محمد جلیل‌ ابن‌ شطی‌، مختصر طبقات‌ الحنابلة، ج۱، ص۶۸، به‌ کوشش‌ فواز الزمرلی‌، بیروت‌، دارالکتاب‌ العربی‌.
جای‌ تردید دارد، زیرا اگرچه‌ گفته‌ شده‌ است‌ او بسیار عبادت‌ می‌کرده‌ و ذکر می‌گفته‌،
[۸۶] عبدالرحمان‌ ابن‌ رجب‌، الذیل‌ علی‌ طبقات‌ الحنابلة، ج۲، ص۴۴۸، به‌ کوشش‌ محمد حامد الفقی‌، قاهره‌، ۱۳۷۲ق‌/ ۱۹۵۳م‌.
اما آنچه‌ مسلم‌ است‌ و از مطاوی‌ اقوال‌ او برمی‌آید، این‌ است‌ که‌ وی‌ یافته‌ها و پسندهای‌ عرفانی‌ و آداب‌ خانقاهی‌ را که‌ مؤیدات‌ آن‌ها در کتاب‌ و سنت‌ دیده‌ نشود یا گفتار سلف‌ آن‌ها را تأیید نکند، نمی‌پذیرد و حتی‌ ادعا دارد که‌ مواجید و احوال‌ صوفیه‌ را می‌بایست‌ بر علم‌ عرضه‌ کرد و درستی‌ و نادرستی‌ آن‌ها را از طریق‌ علم‌ بازشناخت‌.
[۸۷] محمد ابن‌ قیم‌ جوزیه‌، طریق‌ الهجرتین‌، ج۱، ص۳۲۴- ۳۲۵، به‌ کوشش‌ قصی‌ محب‌الدین‌ خطیب‌، قاهره‌، ۱۳۷۶ق‌.


۸.۶ - نقد بر پسند‌ها و تأملات‌ خانقاهی‌

نقد و رد ابن‌ قیم‌ بر پسند‌ها و تأملات‌ خانقاهی‌ و نیز ستیز او با وحدت‌ وجودیان‌ آنگاه‌ نظام‌ یافته‌ که‌ بر آثار ابن‌ تیمیه‌، در این‌ زمینه‌ تأمل‌ کرده‌ است‌.
[۸۸] محمد ابن‌ قیم‌ جوزیه‌، «اسماء مؤلفات‌ ابن‌ تیمیة»، ج۱، ص۳۸۴، به‌ کوشش‌ صلاح‌الدین‌ منجد، مجلة المجمع‌ العلمی‌ العربی‌، دمشق‌، ۱۳۷۲ق‌/ ۱۹۵۳م‌، شم ۲۸.
[۸۹] محمد ابن‌ قیم‌ جوزیه‌، «اسماء مؤلفات‌ ابن‌ تیمیة»، ج۱، ص۳۸۶، به‌ کوشش‌ صلاح‌الدین‌ منجد، مجلة المجمع‌ العلمی‌ العربی‌، دمشق‌، ۱۳۷۲ق‌/ ۱۹۵۳م‌، شم ۲۸.
[۹۰] محمد ابن‌ قیم‌ جوزیه‌، «اسماء مؤلفات‌ ابن‌ تیمیة»، ج۱، ص۳۸۷، به‌ کوشش‌ صلاح‌الدین‌ منجد، مجلة المجمع‌ العلمی‌ العربی‌، دمشق‌، ۱۳۷۲ق‌/ ۱۹۵۳م‌، شم ۲۸.
هرچند او بر پاره‌ای‌ از تأویلات‌ صوفیه‌ خرده‌ می‌گیرد و آنان‌ را از صنف‌ خوارج‌ و معتزله‌ بر می‌شمارد،
[۹۱] محمد ابن‌ قیم‌ جوزیه‌، مختصر الصواعق‌ المرسلة، ج۱، ص۵۱ -۵۳، تلخیص‌ محمد بن‌ موصلی‌، بیروت‌، ۱۴۰۵ق‌/ ۱۹۸۵م‌.
اما بیشترین‌ انتقادات‌ را بر بعضی‌ از آداب‌، مصطلحات‌ و باورهای‌ صوفیانی‌ وارد می‌داند که‌ اهل‌ سُکرند و به‌ تصوف‌ عاشقانه‌ تعلق‌ دارند.
ولی‌ در مجموع‌ روی‌ سخن‌ ابن‌ قیم‌ بیشتر به‌ خانقاهیان‌ خلف‌ است‌ که‌ آنان‌ را به‌ جهل‌ نسبت‌ می‌دهد، اما صوفیان‌ سلف‌ مانند جنید، بایزید بسطامی‌ و سری‌ سقطی‌ به‌ نزد او عارفانی‌ بوده‌اند که‌ جانب‌ قرآن‌ و سنت‌ را رعایت‌ می‌کرده‌اند و بین‌ آن‌ دو سلوک‌ می‌نموده‌اند.
[۹۲] محمد ابن‌ قیم‌ جوزیه‌، اغاثة اللهفان‌، ج۱، ص۱۲۳- ۱۲۵، به‌ کوشش‌ محمد حامد الفقی‌، قاهره‌، ۱۳۵۷ق‌.



بدون‌ تردید ابن‌ قیم‌ را می‌توان‌ یکی‌ از نویسندگان‌ پرکار به‌ حساب‌ آورد که‌ نوشته‌هایش‌ در زمان‌ حیات‌ او و پس‌ از آن‌ نیز مورد توجه‌ بوده‌ است‌.
[۹۳] احمد ابن‌ حجر، الدرر الکامنة، ج۵، ص۱۳۹، حیدرآباد دکن‌، ۱۳۹۶ق‌/ ۱۹۷۶م‌.
[۹۴] محمد جلیل‌ ابن‌ شطی‌، مختصر طبقات‌ الحنابلة، ج۱، ص۶۹، به‌ کوشش‌ فواز الزمرلی‌، بیروت‌، دارالکتاب‌ العربی‌.
[۹۵] محمد حسینی‌، ذیول‌ العبر، ج۴، ص۱۵۵، به‌ کوشش‌ محمد سعید بن‌ بسیونی‌، بیروت‌، ۱۴۰۵ق‌/ ۱۹۸۵م‌.
درباره آثار ابن‌ قیم‌ می‌بایست‌ به‌ چند نکته‌ توجه‌ داشت‌: یکی‌ اینکه‌ چون‌ نوشته‌های‌ وی‌ متضمن‌ جدالهای‌ دینی‌ و مذهبی‌ است‌، احتمال‌ باید داد که‌ توسط طرفداران‌ او در سده‌های‌ متأخر، خاصه‌ آن‌ دسته‌ از سلفیان‌ که‌ از آراء وی‌ استنباطهایی‌ داشته‌اند، دچار تحریف‌ و دگرگونیهای‌ عمدی‌ شده‌ باشد، از این‌رو بررسی‌ و نقد درست‌ آراء و عقایدش‌ ایجاب‌ می‌کند که‌ هرگونه‌ نقد و نظری‌ درباره او برپایه نسخ‌ اصیل‌ و یا نسخه‌های‌ مصحح‌ انتقادی‌ نوشته‌هایش‌ صورت‌ پذیرد. دیگر آنکه‌ چون‌ سرچشمه آراء و برداشتهای‌ دینی‌ - فرهنگی‌ او نوشته‌های‌ دیگر سلفیان‌ چون‌ ابن‌ جوزی‌ و ابن‌ تیمیه‌ بوده‌ است‌، جا دارد که‌ از آثار آن‌ دو و دیگر حنبلیان‌ پیش‌ از ابن‌ قیم‌ به‌ لحاظ بررسی‌ و تفتیش‌ و حتی‌ تصحیح‌ و تنقیح‌ نوشته‌هایش‌ استفاده کافی‌ برده‌ شود. نیز مشترکات‌ و تکرار موضوعاتی‌ که‌ ابن‌ قیم‌ به‌ آن‌ها پرداخته‌، نباید در بررسی‌ و شناخت‌ آثارش‌ نادیده‌ گرفته‌ شود. زیرا او ظاهراً به‌ سبب‌ اهمیت‌ دادن‌ به‌ مسائلی‌ که‌ در یکی‌ از آثارش‌ عنوان‌ کرده‌، به‌ تکرار همان‌ها در دیگر تألیفاتش‌ اهتمام‌ داشته‌، به‌ طوری‌ که‌ گاهی‌ یک‌ نکته واحد را در چندین‌ اثرش‌، حتی‌ در برخی‌ موارد با لفظی‌ همسان‌ مطرح‌ کرده‌ است‌.
در شمار نوشته‌های‌ ابن‌ قیم‌ چنانکه‌ معاصران‌ او و نیز متأخران‌ نشان‌ داده‌اند، اختلاف‌ است‌.
[۹۶] عبدالرحمان‌ ابن‌ رجب‌، الذیل‌ علی‌ طبقات‌ الحنابلة، ج۲، ص۴۴۹- ۴۵۰، به‌ کوشش‌ محمد حامد الفقی‌، قاهره‌، ۱۳۷۲ق‌/ ۱۹۵۳م‌.
[۹۷] محمد داوودی‌، طبقات‌ المفسرین‌، ج۲، ص۹۵-۹۷، بیروت‌، ۱۴۰۳ق‌/ ۱۹۸۳م‌.
[۹۸] احمد ابن‌ حجر، الدرر الکامنة، ج۵، ص۱۳۹، حیدرآباد دکن‌، ۱۳۹۶ق‌/ ۱۹۷۶م‌.
سخاوی‌ ۵۲ اثر او را بر شمرده‌
[۹۹] صدیق‌ قنوجی‌، التاج‌ المکلل‌، ج۱، ص۴۱۹، به‌ کوشش‌ عبدالحکیم‌ شرف‌الدین‌، بمبئی‌، ۱۳۸۳ق‌/ ۱۹۶۳م‌.
و بروکلمان‌ ظاهراً به‌ تبع‌ سخاوی‌ از نام‌ و نشان‌ ۵۲ تألیف‌ او یاد کرده‌ است‌. معاصران‌ نیز ده‌ها عنوان‌ دیگر بر این‌ رقم‌ افزوده‌اند.
[۱۰۰] محمد ابن‌ قیم‌ جوزیه‌، الامثال‌ فی‌ القرآن‌ الکریم‌، ج۱، ص۱۳۳- ۱۳۸، به‌ کوشش‌ سعید محمد نمرالخطیب‌، بیروت‌، ۱۹۸۱م‌.
آنچه‌ برآورد شمار نوشته‌های‌ او را دشوار کرده‌، یکی‌ اختلاف‌ در ضبط یک‌ اثر واحد اوست‌، به‌ دو نام‌ یا بیش‌تر و دیگری‌ استخراج‌ بخشهایی‌ از آثار بلند اوست‌، به‌ صورتی‌ که‌ به‌ آن‌ نامی‌ مستقل‌ و جداگانه‌ داده‌اند. با وجود این‌ شمار آثار کوتاه‌ و بلند ابن‌ قیم‌ بیشتر از آن‌ است‌ که‌ سخاوی‌ احصا کرده‌ و بروکلمان‌ برشمرده‌ است‌.

۹.۱ - چاپی‌

۱. اجتماع‌ الجیوش‌ الاسلامیة علی‌ غزو المعطّلة والجهمیة، از نوشته‌های‌ کوتاه‌ اوست‌ در بحث‌ استواء. این‌ رساله‌ در ۱۳۱۴ق‌ در امریتسار هند و در ۱۳۵۱ق‌ در مصر و سپس‌ در ۱۴۰۴ق‌ در بیروت‌ چاپ‌ شده‌ است‌؛
۲. احکام‌ اهل‌ الذمة، رساله‌ای‌ است‌ کوتاه‌ که‌ در ۱۹۶۱م‌ به‌ کوشش‌ صبحی‌ صالح‌ در دمشق‌ به‌ چاپ‌ رسیده‌ است‌؛
۳. اخبارالنساء، خلاصه‌ای‌ است‌ از اخبار النساء ابن‌ جوزی‌ که‌ ابن‌ قیم‌ با حذف‌ اسناد آن‌ را تلخیص‌ کرده‌ و زرکلی‌
[۱۰۱] زرکلی‌، اعلام‌، ج۶، ص۵۶.
در نسبت‌ آن‌ به‌ ابن‌ قیم‌ تردید کرده‌ است‌. این‌ کتاب‌ در قاهره‌ (۱۳۰۷ق‌/ ۱۸۸۹م‌) به‌ کوشش‌ نزار رضا و در بیروت‌ (۱۳۸۴ق‌/ ۱۹۶۴م‌) منتشر شده‌ است‌؛
۴. اسماء مؤلفات‌ ابن‌ تیمیه، رساله‌ای‌ است‌ که‌ مؤلف‌ به‌ خواهش‌ دوستداران‌ ابن‌ تیمیه‌، نوشته‌های‌ او را به‌ صورت‌ موضوعی‌ فهرست‌ نموده‌ است‌. رسالة مزبور به‌ کوشش‌ صلاح‌الدین‌ منجد (۱۳۷۲ق‌) در مجلد ۲۸ مجلة المجمع‌ العلمی‌ در دمشق‌ چاپ‌ شده‌ است‌؛
۵. اعلام‌ الموقعین‌ عن‌ رب‌ العالمین‌، اثری‌ است‌ در اصول‌ و فقه‌ حنبلی‌ که‌ به‌ نام‌ معالم‌ الموقعین‌ نیز نامیده‌ شده‌
[۱۰۲] خلیل‌ صفدی‌، الوافی‌ بالوفیات‌، ج۲، ص۲۷۱‌، به‌ کوشش‌ هلموت‌ ری‌تر، بیروت‌، ۱۳۸۱ق‌/ ۱۹۶۱م‌.
و به‌ کوشش‌ محمد محیی‌الدین‌ عبدالحمید در قاهره‌ (۱۳۷۴ق‌) و نیز به‌ اهتمام‌ طه‌ عبدالرئوف‌ سعد در همانجا (۱۹۶۸م‌) و سرانجام‌ به‌ کوشش‌ عبدالرحمان‌ وکیل‌ در همانجا (۱۹۶۹م‌) چاپ‌ شده‌ است‌؛
۶. اغاثة اللهفان‌ من‌ مصائد الشیطان‌. این‌ کتاب‌ که‌ ابن‌ رجب‌
[۱۰۳] عبدالرحمان‌ ابن‌ رجب‌، الذیل‌ علی‌ طبقات‌ الحنابلة، ج۲، ص۴۵۰، به‌ کوشش‌ محمد حامد الفقی‌، قاهره‌، ۱۳۷۲ق‌/ ۱۹۵۳م‌.
آن‌ را به‌ صورت‌ مصائد الشیطان‌ ضبط کرده‌، یکی‌ از نوشته‌های‌ بلند و ارزنده ابن‌ قیم‌ است‌ که‌ در آن‌ از علاج‌ بیماریهای‌ قلب‌ سخن‌ گفته‌ است‌. این‌ اثر به‌ کوشش‌ محمد حامد الفقی‌ در قاهره‌ (۱۳۵۸ق‌/ ۱۹۳۹م‌) و سپس‌ به‌ کوشش‌ محمد کیلانی‌ در همانجا (۱۹۶۱م‌) منتشر شده‌ است‌؛
۷. اغاثة اللهفان‌ فی‌ حکم‌ طلاق‌ الغضبان‌، اثری‌ است‌ کوتاه‌ که‌ نام‌ و نشان‌ آن‌ پس‌ از سده ۱۰ق‌ در میان‌ تألیفات‌ ابن‌ قیم‌ شهرت‌ یافته‌ است‌. این‌ رساله‌ در ۱۳۱۸ و ۱۳۲۲ق‌ در قاهره‌ عرضه‌ شده‌ است‌؛
۸. الامثال‌ فی‌ القرآن‌، رساله کوتاهی‌ است‌ در توجیه‌ و تبیین‌ برخی‌ مثلهای‌ قرآن‌ که‌ به‌ کوشش‌ سعید محمد نمرالخطیب‌ در بیروت‌ (۱۹۸۱م‌) چاپ‌ شده‌ است‌؛
۹. بدائع‌ الفوائد، یادداشتهایی‌ است‌ کوتاه‌ درباره فقه‌، نحو، تفسیر و ردّ آراءِ معتزلی‌ و اشعری‌ که‌ احتمال‌ دارد یکی‌ از شاگردان‌ او به‌ جمع‌ و تنظیم‌ آن‌ها پرداخته‌ باشد. مجموعه یادداشتهای‌ مذکور نخست‌ در حیدر آباد دکن‌ در ۴ جزء و پس‌ از آن‌ در مصر (۱۳۴۴ق‌) انتشار یافته‌ است‌؛
۱۰. التیبان‌ فی‌ اقسام‌ القرآن‌. در این‌ اثر مؤلف‌ از سوگندهای‌ قرآن‌ با ادله کلام‌ حنبلی‌ سخن‌ گفته‌ است‌. این‌ کتاب‌ نخست‌ در مکه‌ (۱۳۲۱ق‌) و سپس‌ به‌ کوشش‌ محمدحامدالفقی‌ در قاهره‌ (۱۳۵۲ق‌/ ۱۹۳۳م‌) چاپ‌ شده‌است‌؛
۱۱. تحفة المودود فی‌ احکام‌ المولود. از این‌ رساله‌ چاپهای‌ متعدد به‌ عمل‌ آمده‌ و تصحیح‌ انتقادی‌ آن‌ به‌ کوشش‌ عبدالقادر ارنؤوط در دمشق‌ (۱۹۷۱م‌) انتشار یافته‌ است‌؛
[۱۰۴] محمد ابن‌ قیم‌ جوزیه‌، مدارج‌ السالکین‌، به‌ کوشش‌ محمد حامد الفقی‌، بیروت‌، ۱۳۹۲ق‌.
[۱۰۵] خلیل‌ صفدی‌، الوافی‌ بالوفیات‌، ج۲، ص۲۷۲، به‌ کوشش‌ هلموت‌ ری‌تر، بیروت‌، ۱۳۸۱ق‌/ ۱۹۶۱م‌.

۱۲. تفاسير. ابن‌ قيم‌ بر چند سوره قرآن‌ و بسياری از آيات‌ آن‌ تفسيرهای كوتاه‌ و بلندی نوشته‌ است‌، از جمله‌ بر سوره «فاتحه‌» كه‌ آن‌ را در آغازِ مدارج‌ السالكين‌ گنجانده‌ است‌. سوره «كافرون‌» را نيز تفسير نموده‌ و بر «معوذتين‌» نيز تفسيرهايى‌ نوشته‌ است‌ كه‌ گويا ضبط صفدی
[۱۰۶] خلیل‌ صفدی‌، الوافی‌ بالوفیات‌، ج۲، ص۲۷۲، به‌ کوشش‌ هلموت‌ ری‌تر، بیروت‌، ۱۳۸۱ق‌/ ۱۹۶۱م‌.
به‌ صورت‌ الرسالة الشافیة فی‌ اسرار المعوذتین‌ اشاره‌ به‌ همین‌ تفسیر او دارد. ابن‌ تفسیر بار‌ها در بمبئی‌ (۱۹۵۵م‌)، بیروت‌، (۱۹۶۸م‌)، مصر و نیز مکه‌ به‌ چاپ‌ رسیده‌ است‌؛
۱۳. تهذیب‌ سنن‌ ابی‌ داوود یا مختصر سنن‌ ابی‌ داوود، که‌ ابن‌ قیم‌ مشکلات‌ سنن‌ ابی‌ داوود را حل‌ کرده‌ است‌.
[۱۰۷] عبدالرحمان‌ ابن‌ رجب‌، الذیل‌ علی‌ طبقات‌ الحنابلة، ج۲، ص۴۴۹، به‌ کوشش‌ محمد حامد الفقی‌، قاهره‌، ۱۳۷۲ق‌/ ۱۹۵۳م‌.
[۱۰۸] خلیل‌ صفدی‌، الوافی‌ بالوفیات‌، ج۲، ص۲۷۱، به‌ کوشش‌ هلموت‌ ری‌تر، بیروت‌، ۱۳۸۱ق‌/ ۱۹۶۱م‌.
محمد حامد الفقی‌ آن‌ را ویراسته‌ و در قاهره‌ (۱۹۴۸-۱۹۵۰م‌) منتشر کرده‌ است‌؛
۱۴. جلاء الافهام‌ فى‌ ذكر الصلاة على‌ خير الانام‌، در امريتسار هند (۱۸۹۷م‌) و نيز به‌ كوشش‌ طه‌ يوسف‌ شاهين‌ در قاهره‌ (۱۹۶۸م‌) عرضه‌ شده‌ است‌؛
۱۶. حادی‌ الارواح‌ الی‌ بلاد الافراح‌، کتابی‌ است‌ در ۷۰ باب‌ دربارة صفات‌ بهشت‌ که‌ با عنوان‌ هادی‌ الارواح‌ نیز ضبط شده‌ است‌. متن‌ کامل‌ آن‌ در قاهره‌ (۱۳۲۵ق‌) همراه‌ با اعلام‌ الموقعین‌ و نیز به‌ کوشش‌ محمود حسن‌ ربیع‌ در همانجا (۱۳۵۷ق‌) چاپ‌ شده‌است‌؛
۱۷. الرسالة التبوکیة، چاپ‌ مکه‌ در ۱۳۴۷ق‌؛
۱۸. روضة المحبین‌ و نزهة المشتاقین‌، اثری‌ است‌ در ۲۹ باب‌، درباره حقیقت‌ محبت‌ که‌ احمد عبید، نخست‌ قسمتی‌ از آن‌ را به‌ نام‌ احکام‌ النظر در دمشق‌ (۱۳۴۸ق‌) انتشار داد و سپس‌ متن‌ کامل‌ را در همانجا (۱۳۴۹ق‌) به‌ چاپ‌ رسانید. فصلهای‌ ۶، ۸ و ۹ آن‌ را محمد عبدالرحیم‌ استخراج‌ و به‌ نام‌ حکم‌ النظر الی‌ النساء در بیروت‌ (۱۴۰۸ق‌) منتشر کرده‌، ولی‌ در مقدمه‌اش‌ به‌ این‌ نکته‌ توجه‌ نداده‌ است‌؛
۱۹. الروح‌، رساله‌ای‌ است‌ بلند درباره روح‌ و بقای‌ آن‌. این‌ رساله‌ چند بار به‌ چاپ‌ رسیده‌ و تصحیح‌ انتقادی‌ آن‌ به‌ کوشش‌ محمد اسکندر یلدا در بیروت‌ (۱۴۰۲ق‌) انتشار یافته‌ است‌؛
۲۰. زاد المعاد فی‌ هدی‌ خیرالعباد، از آثار مشهور ابن‌ قیم‌ است‌ در سیرت‌ پیامبر (صلی الله علیه و اله و سلم) که‌ بنابر گفته خودش‌
[۱۰۹] محمد ابن‌ قیم‌ جوزیه‌، زاد المعاد، ج۱، ص۷۰، به‌ کوشش‌ شعیب‌ ارنؤوط و عبدالقادر ارنؤوط، بیروت‌، ۱۴۰۲ق‌/ ۱۹۸۲م‌.
آن‌ را در حین‌ مسافرت‌ نوشته‌ است‌. این‌ کتاب‌ چندین‌ بار چاپ‌ شده‌ و تصحیح‌ انتقادی‌ آن‌ به‌ کوشش‌ شعیب‌ ارنؤوط و عبدالقادر ارنؤوط در بیروت‌ (۱۴۰۲ق‌) منتشر شده‌ است‌؛
۲۱. شفاء العلیل‌ فی‌ مسائل‌ القضاء و القدر و الحکمة التعلیل‌، از نوشته‌های‌ کلامی‌ ابن‌ قیم‌ است‌، در زمینه جبر و اختیار که‌ حاجی‌ خلیفه‌
[۱۱۰] حاجی‌ خلیفه‌، کشف‌، ج۲، ص۱۴۵۰.
از آن‌ به‌ صورت‌ کتاب‌ القضاء و القدر یاد کرده‌ است‌. این‌ کتاب‌ در قاهره‌ (۱۳۲۳ق‌) و نیز طائف‌ (۱۹۶۰م‌) منتشر شده‌ است‌؛
۲۲. شرح‌ الشروط العمریة، رساله‌ای‌ است‌ درباره اهل‌ ذمه‌ که‌ از احکام‌ اهل‌ الذمة استخراج‌ شده‌ است‌. صبحی‌ صالح‌ آن‌ را تصحیح‌ کرده‌ و در دمشق‌ (۱۳۸۱ق‌) انتشار داده‌ است‌؛
۲۳. الصلاة و احکام‌ تارک‌ها، از رساله‌های‌ فتوایی‌ ابن‌قیم‌ است‌ که‌در دهلی‌ (۱۸۹۵م‌) و قاهره‌ (۱۹۰۵م‌) و سپس‌ براساس‌ نسخ‌ چاپی‌ مذکور به‌ نام‌ حکم‌ تارک‌ الصلاة به‌ کوشش‌ تیسیر زعیتر در بیروت‌ (۱۴۰۵ق‌) به‌ چاپ‌ رسیده‌ است‌؛
۲۴. الصواعق‌ المنزلة على‌ الجهمية و المعطلة، از آثار مشهور ابن‌ قيم‌ و متضمن‌ عمدة آراء كلامى‌ او كه‌ خلاصه آن‌ با عنوان‌ الصواعق‌ المرسلة به‌ اهتمام‌ محمد ابن‌ موصلى‌ فراهم‌ آمده‌ و در بيروت‌ (۱۴۰۵ق‌) منتشر شده‌ است‌؛
۲۵. الطب‌النبوی‌، درقاهره‌ (۱۹۸۵م‌) با عنوان‌ معجم‌التداوی‌ بالاعشاب‌ چاپ‌ شده‌ و تصحیح‌ انتقادیش‌ را شعیب‌ ارنؤوط در بیروت‌ (۱۹۸۸م‌) منتشر کرده‌ است‌؛
۲۶. الطرق‌ الحکمیة فی‌ السیاسة الشرعیة. این‌ اثر به‌ لحاظ شناخت‌ نظام‌ سیاسی‌ در خور تأمل‌ و مشحون‌ از روایتهای‌ تاریخی‌ و نکات‌ اجتماعی‌ است‌ که‌ مؤلف‌ در تألیف‌ آن‌ به‌ کتاب‌ الحسبة و السیاسة الشرعیة ابن‌ تیمیه‌ نظر داشته‌ است‌. این‌ کتاب‌ در ۱۳۱۷، ۱۳۱۸، ۱۳۲۷ق‌ در قاهره‌ چاپ‌ شده‌ و سپس‌ به‌ کوشش‌ محمد حامد الفقی‌ در قاهره‌ (۱۳۷۲ق‌) منتشر شده‌ است‌؛
۲۷. طریق‌ الهجرتین‌ و باب‌ السعادتین‌، اثری‌ است‌ در عرفان‌ تشریعی‌ که‌ مؤلف‌ محاسن‌ المجالس‌ِ ابوالعباس‌ احمدبن‌ محمد صنهاجی‌ معروف‌ به‌ ابن‌ عریف‌ (د ۵۳۶ق‌) را نقد و رد و در بعضی‌ موارد تفسیر کرده‌ است‌. قصی‌ محب‌الدین‌ خطیب‌ در قاهره‌ (۱۳۷۶ق‌) و عبدالمنعم‌ عانی‌ در بیروت‌ (۱۹۸۰م‌) آن‌ را به‌ چاپ‌ رسانده‌اند؛
۲۸. عدة الصابرین‌ و ذخیرة الشاکرین‌، نخست‌ در قاهره‌ (۱۳۴۰ق‌) به‌ چاپ‌ رسیده‌ و سپس‌ به‌ کوشش‌ نعیم‌ زرزور در بیروت‌ (۱۹۸۳م‌) انتشار یافته‌ است‌؛
۲۹. الفارق‌ بین‌ المخلوق‌ و الخالق‌، مصر، ۱۳۲۲ق‌؛
۳۰. فتاوی‌ رسول‌الله‌، مستخرج‌ از اعلام‌ الموقعین‌ که‌ در دمشق‌ (۱۹۸۷م‌) منتشر شده‌ است‌؛
۳۱. الفروسیة، که‌ به‌ کوشش‌ عزت‌ عطار حسینی‌ در قاهره‌ (۱۳۶۱ق‌) چاپ‌ شده‌ است‌؛
۳۲. الفوائد، که‌ به‌ اهتمام‌ احمد راتب‌ عرموش‌ در بیروت‌ (۱۳۹۹ق‌) انتشار یافته‌ است‌؛
۳۳. الفوائد المشوقة الی‌ القرآن‌ و علم‌ البیان‌، مصر، ۱۳۱۸ق‌؛
۳۴. القصیدة النونیة، از آثار کلامی‌ ابن‌ قیم‌ در ۳ هزار بیت‌، متضمن‌ آرائی‌ که‌ مؤلف‌ در الصواعق‌ المنزلة آورده‌ است‌. احمد بن‌ ابراهیم‌ سُدیری‌ نجدی‌ (د ۱۳۲۹ق‌) آن‌ را با عنوان‌ توضیح‌ المقاصد و تصحیح‌ القواعد شرح‌ کرده‌ و نیز محمد خلیل‌ هراس‌ بر آن‌ شرحی‌ نوشته‌ که‌ در بیروت‌ (۱۴۰۶ق‌) منتشر شده‌ است‌. این‌ قصیده‌ را با عنوان‌ الکافیة الشافیة من‌ الانتصار للفرقة الناجیة نیز نامیده‌اند. متن‌ القصیدة النونیة دراگره‌ (۱۳۰۶ق‌/ ۱۸۸۹م‌) و در قاهره‌ (۱۳۱۹ق‌) به‌ طبع‌ رسیده‌ است‌؛
۳۵. مدارج‌ السالکین‌ بین‌ منازل‌ ایاک‌ نعبد و ایاک‌ نستعین‌، گزارشی‌ است‌ مفصل‌ بر منازل‌ السائرین‌ خواجه‌ عبدالله‌ انصاری‌. این‌ اثیر یکبار به‌ کوشش‌ محمد رشیدرضا در قاهره‌ (۱۳۳۱- ۱۳۳۳ق‌) و بار دیگر به‌ اهتمام‌ محمد حامد الفقی‌ در همانجا (۱۹۵۶م‌) چاپ‌ شده‌ و عبدالمنعم‌ صالح‌ عربی‌ به‌ تهذیب‌ آن‌ پرداخته‌ و تلخیصش‌ را در قاهره‌ (۱۹۸۷م‌) منتشر کرده‌ است‌؛
۳۶. مشروعیة زیارة القبور، که‌ به‌ کوشش‌ عزت‌ عطار حسینی‌ در قاهره‌ (۱۹۵۵م‌) چاپ‌ شده‌ است‌؛
۳۷. مفتاح‌ دار السعادة و منشور ولایة العلم‌ والارادة، اثری‌ است‌ کلامی‌ - جدلی‌ که‌ در مصر (۱۳۲۳ق‌) و هند (۱۳۲۹ق‌) و نیز به‌ کوشش‌ محمود ربیع‌ در قاهره‌ (۱۹۳۹م‌) منتشر شده‌ است‌؛
۳۸. مکائد الشیاطین‌، شرحی‌ است‌ از ابن‌ قیم‌ بر ذم‌ّ الموسوسین‌ و التحذیر من‌ الوسوسة تألیف‌ ابن‌ قدامه مقدسی‌ که‌ شرح‌ همراه‌ با متن‌ آن‌ در بیروت‌، ۱۴۰۲ق‌/ ۱۹۸۲م‌ انتشار یافته‌ است‌؛
۳۹. المنار المنیف‌ فی‌ الصحیح‌ و الضعیف‌. بعضی‌ از معاصران‌ آن‌ را تلخیصی‌ بسیار دقیق‌ از کتاب‌ الموضوعات‌ ابن‌ جوزی‌ دانسته‌اند.
[۱۱۱] عبدالفتاح‌ ابوغده‌، مقدمه‌ بر المنار (نک: ابن‌ قیم‌ در همین‌ مآخذ)، ج۱، ص۱۱-۱۲.
این‌ کتاب‌ به‌ اهتمام‌ عبدالفتاح‌ ابوغده‌ در حلب‌ (۱۳۹۰ق‌) به‌ چاپ‌ رسیده‌ است‌؛
۴۰. الوابل‌ الصیب‌ من‌ الکلم‌ الطیب‌، تصحیح‌ انتقادی‌ آن‌ به‌ کوشش‌ عبدالقادر ارنؤوط در دمشق‌، (۱۳۹۹ق‌) منتشر شده‌ است‌؛
۴۱. هداية الحياري‌ فى‌ الرد على‌ اليهود و النصاري‌، در قاهره‌ (۱۳۲۳ق‌) و نيز به‌ كوشش‌ سيف‌الدين‌ كاتب‌ در بيروت‌ (۱۴۰۰ق‌) چاپ‌ شده‌ است‌.
علاوه‌ بر این‌ها، یادداشت‌ها و تعلیقات‌ ابن‌ قیم‌ است‌ بر القیاس‌ فی‌ الشرع‌ الاسلامی‌ از ابن‌ تیمیه‌ که‌ به‌ کوشش‌ محب‌الدین‌ خطیب‌ در قاهره‌، (۱۳۴۶ق‌) چاپ‌ شده‌ است‌. اشعار او نیز یاد کردنی‌ است‌، زیرا سوای‌ قصیده‌های‌ نونیه‌ و میمیه‌ و رسالة الحلبیة، سروده‌هایی‌ دیگر هم‌ از او در نوشته‌های‌ متأخران‌ و نیز معاصرانش‌ آمده‌ است‌
[۱۱۲] عبدالرحمان‌ ابن‌ رجب‌، الذیل‌ علی‌ طبقات‌ الحنابلة، ج۲، ص۴۵۱-۴۵۲، به‌ کوشش‌ محمد حامد الفقی‌، قاهره‌، ۱۳۷۲ق‌/ ۱۹۵۳م‌.
[۱۱۳] خلیل‌ صفدی‌، الوافی‌ بالوفیات‌، ج۲، ص۲۷۲، به‌ کوشش‌ هلموت‌ ری‌تر، بیروت‌، ۱۳۸۱ق‌/ ۱۹۶۱م‌.
و خود نیز در نوشته‌هایش‌ ابیاتی‌ از سروده‌هایش‌ را جای‌ داده‌ است‌.
[۱۱۴] محمد ابن‌ قیم‌ جوزیه‌، مدارج‌ السالکین‌، ج۱، ص۱۲۲، به‌ کوشش‌ محمد حامد الفقی‌، بیروت‌، ۱۳۹۲ق‌.
[۱۱۵] محمد ابن‌ قیم‌ جوزیه‌، مدارج‌ السالکین‌، ج۲، ص۴۲، به‌ کوشش‌ محمد حامد الفقی‌، بیروت‌، ۱۳۹۲ق‌.
[۱۱۶] محمد ابن‌ قیم‌ جوزیه‌، مدارج‌ السالکین‌، ج۳، ص۲۰۰، به‌ کوشش‌ محمد حامد الفقی‌، بیروت‌، ۱۳۹۲ق‌.
[۱۱۷] محمد ابن‌ قیم‌ جوزیه‌، روضة المحبین‌، ج۱، ص۲۳۷، حلب‌، ۱۳۹۷ق‌.


۹.۲ - خطی‌

۱. اختلاط المذهبین‌. نسخه‌ای‌ از آن‌ در رامپور موجود است‌)؛
۲. استنشاق‌ نسیم‌ الانس‌ من‌ نفحات‌ ریاض‌ القدس‌. نسخه‌ای‌ از آن‌ در آصفیه‌ نگهداری‌ می‌شود؛
[۱۱۸] میرعثمان‌ علی‌ خان‌ بهادر، فهرست‌ کتب‌ عربی‌ و فارسی‌ و اردو مخزونة کتب‌ خانة آصفیه‌، ج۴، ص۲۳۶، حیدرآباد دکن‌، ۱۳۵۵ق‌.

۳. تعليم‌ النساء من‌ الواجب‌. نسخه‌ای از آن‌ در آصفيه‌ موجود است‌؛
۴. رسالة فى‌ اختيارات‌ تقى‌الدين‌ ابن‌ تيمية. نسخه‌ای از آن‌ در كتابخانه برلين‌ موجود است‌؛
۵. رسالة فی‌ النفاق‌. نسخه‌ای‌ از آن‌ در لکهنو
[۱۱۹] فهرست‌ نسخه‌های‌ خطی‌ عربی‌ کتابخانه ندوة العلماء لکهنو، دهلی‌ نو، ج۳، ص۴۱۳، ۱۳۶۵ش‌.
موجود است‌؛
۶. روضة العاشق‌ و نزهة الوامق‌. نسخه‌ای‌ از آن‌ در متحف‌ العراقی‌ موجود است‌
[۱۲۰] اسامه‌ ناصر نقشبندی‌ و ظمیاء محمد عباس‌، مخطوطات‌ الادب‌ فی‌ المتحف‌ العراقی‌، ج۱، ص۳۲۴، کویت‌، ۱۹۸۵م‌.

۷. السبق‌ و الرمى‌. نسخه‌ای از آن‌ در آصفيه‌ نگهداری مى‌شود؛
۸. الشافیة للامراض‌ الفاشیة. نسخه‌ای‌ از آن‌ در برلین‌ موجود است‌؛
۹. طبقات‌ المکلفین‌ فی‌ الاخرة. نسخه‌ای‌ از آن‌ در کتابخانه دانشگاه‌ ملک‌ سعود موجود است‌؛
[۱۲۱] فهرس‌ مخطوطات‌ جامعة الملک‌ سعود،فهرس‌ مخطوطات‌ جامعة الملک‌ سعود (اصول‌الدین‌ و الفرق‌ الاسلامیة)، ج۵، ص۲۷۲-۲۷۳، ریاض‌، ۱۴۰۲ق‌/ ۱۹۸۲م‌.

۱۰. العقبية فى‌ الرد على‌ منكري‌ عذاب‌ القبر من‌ الزندقة و القدرية؛
۱۱. الکلم‌ الطیب‌ و العمل‌ الصالح‌. نسخه‌های‌ آن‌ در لکهنو،
[۱۲۲] فهرست‌ نسخه‌های‌ خطی‌ عربی‌ کتابخانه ندوة العلماء لکهنو، دهلی‌ نو، ج۳، ص۵۶۵، ۱۳۶۵ش‌.
کوپریلی‌،
[۱۲۳] کوپریلی‌، خطی‌، ج۱، ص۳۷۴.
کتابخانه اوقاف‌ بغداد
[۱۲۴] عبدالله‌ جبوری‌، فهرس‌ مخطوطات‌ حسن‌ الانکرلی‌ المهداة الی‌ مکتبة الاوقاف‌ العامة بغداد، ج۱، ص۴۵-۴۶، نجف‌، ۱۳۸۷ق‌/ ۱۹۶۷م‌.
و برلین‌ موجود است‌؛

۱۲. كشف‌ الغِطاء عن‌ حكم‌ سماع‌ الغناء. ابن‌ قيم‌ در ردّ سماع‌ اهل‌ ذوق‌ تأليفى‌ مستقل‌ داشته‌، چنانكه‌ در اغاثة اللهفان‌،
[۱۲۵] محمد ابن‌ قیم‌ جوزیه‌، اغاثة اللهفان‌، ج۱، ص۲۶۷، به‌ کوشش‌ محمد حامد الفقی‌، قاهره‌، ۱۳۵۷ق‌.
به‌ آن‌ ارجاع‌ داده‌ است‌. صفدی‌
[۱۲۶] خلیل‌ صفدی‌، الوافی‌ بالوفیات‌، ج۲، ص۲۷۲، به‌ کوشش‌ هلموت‌ ری‌تر، بیروت‌، ۱۳۸۱ق‌/ ۱۹۶۱م‌.
و به‌ تبع‌ او زرکلی‌
[۱۲۷] زرکلی‌، اعلام‌، ج۶، ص۵۶.
این‌ اثرش‌ را به‌ نامی‌ که‌ عنوان‌ شده‌ است‌، یاد کرده‌اند، اما حاجی‌ خلیفه‌
[۱۲۸] حاجی‌ خلیفه‌، کشف‌، ج۱، ص۶۵۰.
از آن‌ به‌ صورت‌ حرمة السماع‌ یاد کرده‌ و بروکلمان‌، به‌ گونه الکلام‌ فی‌ مسألة السماع‌ ضبط نموده‌ است‌؛
۱۳. مناسک‌ الحج‌. نسخه‌ای‌ از آن‌ در لکهنو موجود است‌.
[۱۲۹] فهرست‌ نسخه‌های‌ خطی‌ عربی‌ کتابخانه ندوة العلماء لکهنو، دهلی‌ نو، ج۳، ص۱۴۳، ۱۳۶۵ش‌.


۹.۳ - آثار یافت‌ نشده‌

۱. اقتضاء الذکر بحصول‌ الخیر و دفع‌ الشر
[۱۳۰] خلیل‌ صفدی‌، الوافی‌ بالوفیات‌، ج۲، ص۲۷۲، به‌ کوشش‌ هلموت‌ ری‌تر، بیروت‌، ۱۳۸۱ق‌/ ۱۹۶۱م‌.

۲. بطلان‌ الکیمیا من‌ اربعین‌ وجهاً
[۱۳۱] عبدالرحمان‌ ابن‌ رجب‌، الذیل‌ علی‌ طبقات‌ الحنابلة، ج۲، ص۴۵۰، به‌ کوشش‌ محمد حامد الفقی‌، قاهره‌، ۱۳۷۲ق‌/ ۱۹۵۳م‌.

۳. بیان‌ الدلیل‌ علی‌ استغناء المسابقة عن‌ التحلیل‌.
[۱۳۲] عبدالرحمان‌ ابن‌ رجب‌، الذیل‌ علی‌ طبقات‌ الحنابلة، ج۲، ص۴۴۹، به‌ کوشش‌ محمد حامد الفقی‌، قاهره‌، ۱۳۷۲ق‌/ ۱۹۵۳م‌.
صفدی‌
[۱۳۳] خلیل‌ صفدی‌، الوافی‌ بالوفیات‌، ج۲، ص۲۷۲، به‌ کوشش‌ هلموت‌ ری‌تر، بیروت‌، ۱۳۸۱ق‌/ ۱۹۶۱م‌.
آن‌ را به‌ صورت‌ بیان‌ الاستدلال‌ علی‌ بطلان‌ محلّل‌ السباق‌ و النضال‌ ضبط کرده‌ است‌؛
۴. التحریر فیما یحل‌ و یحرم‌ من‌ لباس‌ الحریر
[۱۳۴] عبدالرحمان‌ ابن‌ رجب‌، الذیل‌ علی‌ طبقات‌ الحنابلة، ج۲، ص۴۵۰، به‌ کوشش‌ محمد حامد الفقی‌، قاهره‌، ۱۳۷۲ق‌/ ۱۹۵۳م‌.
که‌ صفدی‌
[۱۳۵] خلیل‌ صفدی‌، الوافی‌ بالوفیات‌، ج۲، ص۲۷۲، به‌ کوشش‌ هلموت‌ ری‌تر، بیروت‌، ۱۳۸۱ق‌/ ۱۹۶۱م‌.
صدر آن‌ را به‌ صورت‌ التحبیر بما یحل‌ و یحرم‌ لبسه‌ من‌ الحریر خوانده‌ است‌؛
۵. تفضیل‌ مکة علی‌ المدینة
[۱۳۶] عبدالرحمان‌ ابن‌ رجب‌، الذیل‌ علی‌ طبقات‌ الحنابلة، ج۲، ص۴۵۰، به‌ کوشش‌ محمد حامد الفقی‌، قاهره‌، ۱۳۷۲ق‌/ ۱۹۵۳م‌.
[۱۳۷] محمد سخاوی‌، الاعلان‌ بالتوبیخ‌، ج۱، ص۲۸۰، بغداد، ۱۳۸۲ق‌/ ۱۹۶۳م‌.

۶. جوابات‌ عابدی‌ الصلبان‌ و ان‌ ما هم‌ علیه‌ دین‌ الشیطان‌
[۱۳۸] عبدالرحمان‌ ابن‌ رجب‌، الذیل‌ علی‌ طبقات‌ الحنابلة، ج۲، ص۴۵۰، به‌ کوشش‌ محمد حامد الفقی‌، قاهره‌، ۱۳۷۲ق‌/ ۱۹۵۳م‌.

۷. حکم‌ اغمام‌ هلال‌ رمضان‌
[۱۳۹] عبدالرحمان‌ ابن‌ رجب‌، الذیل‌ علی‌ طبقات‌ الحنابلة، ج۲، ص۴۵۰، به‌ کوشش‌ محمد حامد الفقی‌، قاهره‌، ۱۳۷۲ق‌/ ۱۹۵۳م‌.

۸. الرسالة الحلبیة فی‌ الطریقة المحمدیة
[۱۴۰] خلیل‌ صفدی‌، الوافی‌ بالوفیات‌، ج۲، ص۲۷۲، به‌ کوشش‌ هلموت‌ ری‌تر، بیروت‌، ۱۳۸۱ق‌/ ۱۹۶۱م‌.
[۱۴۱] حاجی‌ خلیفه‌، کشف‌، ج۱، ص۸۶۱.

۹. رفع‌ التنزیل‌
[۱۴۲] حاجی‌ خلیفه‌، کشف‌، ج۱، ص۹۰۹.

۱۰. رفع‌الدین‌ فی‌ الصلاة
[۱۴۳] عبدالرحمان‌ ابن‌ رجب‌، الذیل‌ علی‌ طبقات‌ الحنابلة، ج۲، ص۴۵۰، به‌ کوشش‌ محمد حامد الفقی‌، قاهره‌، ۱۳۷۲ق‌/ ۱۹۵۳م‌.
[۱۴۴] خلیل‌ صفدی‌، الوافی‌ بالوفیات‌، ج۲، ص۲۷۱، به‌ کوشش‌ هلموت‌ ری‌تر، بیروت‌، ۱۳۸۱ق‌/ ۱۹۶۱م‌.

۱۱. زاد المسافرین‌ الی‌ منازل‌ السعداء فی‌ هدی‌ خاتم‌ الانبیاء
[۱۴۵] عبدالرحمان‌ ابن‌ رجب‌، الذیل‌ علی‌ طبقات‌ الحنابلة، ج۲، ص۴۴۹، به‌ کوشش‌ محمد حامد الفقی‌، قاهره‌، ۱۳۷۲ق‌/ ۱۹۵۳م‌.

۱۲. شرح‌ الاسماء الحسنی‌
[۱۴۶] عبدالرحمان‌ ابن‌ رجب‌، الذیل‌ علی‌ طبقات‌ الحنابلة، ج۲، ص۴۵۰، به‌ کوشش‌ محمد حامد الفقی‌، قاهره‌، ۱۳۷۲ق‌/ ۱۹۵۳م‌.

۱۳. شرح‌ اسماء الکتاب‌ العزیز
[۱۴۷] عبدالرحمان‌ ابن‌ رجب‌، الذیل‌ علی‌ طبقات‌ الحنابلة، ج۲، ص۴۴۹، به‌ کوشش‌ محمد حامد الفقی‌، قاهره‌، ۱۳۷۲ق‌/ ۱۹۵۳م‌.

۱۴. الصراط المستقیم‌ فی‌ احکام‌ اهل‌ الحجیم‌
[۱۴۸] عبدالرحمان‌ ابن‌ رجب‌، الذیل‌ علی‌ طبقات‌ الحنابلة، ج۲، ص۴۵۰، به‌ کوشش‌ محمد حامد الفقی‌، قاهره‌، ۱۳۷۲ق‌/ ۱۹۵۳م‌.

۱۵. الصبر و الشکر
[۱۴۹] حاجی‌ خلیفه‌، کشف‌، ج۲، ص۱۴۳۲.

۱۶. الطاعون‌
[۱۵۰] عبدالرحمان‌ ابن‌ رجب‌، الذیل‌ علی‌ طبقات‌ الحنابلة، ج۲، ص۴۵۰، به‌ کوشش‌ محمد حامد الفقی‌، قاهره‌، ۱۳۷۲ق‌/ ۱۹۵۳م‌.

۱۷. الفرق‌ بین‌ الخلّة و المحبّة و مناظرة الخلیل‌ لقومه‌
[۱۵۱] عبدالرحمان‌ ابن‌ رجب‌، الذیل‌ علی‌ طبقات‌ الحنابلة، ج۲، ص۴۵۰، به‌ کوشش‌ محمد حامد الفقی‌، قاهره‌، ۱۳۷۲ق‌/ ۱۹۵۳م‌.

۱۸. فضل‌ العلماء
[۱۵۲] عبدالرحمان‌ ابن‌ رجب‌، الذیل‌ علی‌ طبقات‌ الحنابلة، ج۲، ص۴۵۰، به‌ کوشش‌ محمد حامد الفقی‌، قاهره‌، ۱۳۷۲ق‌/ ۱۹۵۳م‌.

۱۹. الکبائر
[۱۵۳] عبدالرحمان‌ ابن‌ رجب‌، الذیل‌ علی‌ طبقات‌ الحنابلة، ج۲، ص۴۵۰، به‌ کوشش‌ محمد حامد الفقی‌، قاهره‌، ۱۳۷۲ق‌/ ۱۹۵۳م‌.

۲۰. المسائل‌ الطرابلسیة
[۱۵۴] عبدالرحمان‌ ابن‌ رجب‌، الذیل‌ علی‌ طبقات‌ الحنابلة، ج۲، ص۴۵۰، به‌ کوشش‌ محمد حامد الفقی‌، قاهره‌، ۱۳۷۲ق‌/ ۱۹۵۳م‌.

۲۱. معانی‌ الادوات‌ و الحروف‌
[۱۵۵] خلیل‌ صفدی‌، الوافی‌ بالوفیات‌، ج۲، ص۲۷۲، به‌ کوشش‌ هلموت‌ ری‌تر، بیروت‌، ۱۳۸۱ق‌/ ۱۹۶۱م‌.

۲۲. مقتضی‌ السیاسة فی‌ شرح‌ نکت‌ الحماسة
[۱۵۶] بغدادی‌، ایضاح‌، ج۲، ص۵۴۰.

۲۳. المهذب‌ فی‌ القراءات‌ العشر
[۱۵۷] حاجی‌ خلیفه‌، کشف‌، ج۲، ص۱۹۱۴.

۲۴. نقد المنقول‌ و المحک‌ الممیز بین‌ المردود و المقبول‌
[۱۵۸] محمد داوودی‌، طبقات‌ المفسرین‌، ج۲، ص۹۶، بیروت‌، ۱۴۰۳ق‌/ ۱۹۸۳م‌.

۲۵. نکاح‌ المحرم‌
[۱۵۹] عبدالرحمان‌ ابن‌ رجب‌، الذیل‌ علی‌ طبقات‌ الحنابلة، ج۲، ص۴۵۰، به‌ کوشش‌ محمد حامد الفقی‌، قاهره‌، ۱۳۷۲ق‌/ ۱۹۵۳م‌.

۲۶. نور المؤمن‌ وحیاته‌.
[۱۶۰] عبدالرحمان‌ ابن‌ رجب‌، الذیل‌ علی‌ طبقات‌ الحنابلة، ج۲، ص۴۵۰، به‌ کوشش‌ محمد حامد الفقی‌، قاهره‌، ۱۳۷۲ق‌/ ۱۹۵۳م‌.



(۱) احمد ابن‌ حجر، الدرر الکامنة، حیدرآباد دکن‌، ۱۳۹۶ق‌/ ۱۹۷۶م‌.
(۲) عبدالرحمان‌ ابن‌ رجب‌، الذیل‌ علی‌ طبقات‌ الحنابلة، به‌ کوشش‌ محمد حامد الفقی‌، قاهره‌، ۱۳۷۲ق‌/ ۱۹۵۳م‌.
(۳) محمد جلیل‌ ابن‌ شطی‌، مختصر طبقات‌ الحنابلة، به‌ کوشش‌ فواز الزمرلی‌، بیروت‌، دارالکتاب‌ العربی‌.
(۴) عبدالحی‌ ابن‌ عماد، شذرات‌ الذهب‌، قاهره‌، ۱۳۵۱ق‌.
(۵) محمد ابن‌ قیم‌ جوزیه‌، اجتماع‌ الجیوش‌ الاسلامیة، بیروت‌، ۱۴۰۴ق‌/ ۱۹۸۴م‌.
(۶) محمد ابن‌ قیم‌ جوزیه‌، «اسماء مؤلفات‌ ابن‌ تیمیة»، به‌ کوشش‌ صلاح‌الدین‌ منجد، مجلة المجمع‌ العلمی‌ العربی‌، دمشق‌، ۱۳۷۲ق‌/ ۱۹۵۳م‌، شم ۲۸.
(۷) محمد ابن‌ قیم‌ جوزیه‌، اغاثة اللهفان‌، به‌ کوشش‌ محمد حامد الفقی‌، قاهره‌، ۱۳۵۷ق‌.
(۸) محمد ابن‌ قیم‌ جوزیه‌، الامثال‌ فی‌ القرآن‌ الکریم‌، به‌ کوشش‌ سعید محمد نمرالخطیب‌، بیروت‌، ۱۹۸۱م‌.
(۹) محمد ابن‌ قیم‌ جوزیه‌، روضة المحبین‌، حلب‌، ۱۳۹۷ق‌.
(۱۰) محمد ابن‌ قیم‌ جوزیه‌، زاد المعاد، به‌ کوشش‌ شعیب‌ ارنؤوط و عبدالقادر ارنؤوط، بیروت‌، ۱۴۰۲ق‌/ ۱۹۸۲م‌.
(۱۱) محمد ابن‌ قیم‌ جوزیه‌، الطرق‌ الحکمیة، به‌ کوشش‌ محمد حامد الفقی‌، قاهره‌، ۱۳۷۲ق‌/ ۱۹۵۳م‌.
(۱۲) محمد ابن‌ قیم‌ جوزیه‌، طریق‌ الهجرتین‌، به‌ کوشش‌ قصی‌ محب‌الدین‌ خطیب‌، قاهره‌، ۱۳۷۶ق‌.
(۱۳) محمد ابن‌ قیم‌ جوزیه‌، مختصر الصواعق‌ المرسلة، تلخیص‌ محمد بن‌ موصلی‌، بیروت‌، ۱۴۰۵ق‌/ ۱۹۸۵م‌.
(۱۴) محمد ابن‌ قیم‌ جوزیه‌، مدارج‌ السالکین‌، به‌ کوشش‌ محمد حامد الفقی‌، بیروت‌، ۱۳۹۲ق‌.
(۱۵) محمد ابن‌ قیم‌ جوزیه‌، المنار المنیف‌، به‌ کوشش‌ عبدالفتاح‌ ابوغده‌، حلب‌، ۱۳۹۰ق‌.
(۱۶) ابن‌ کثیر، البدایة.
(۱۷) عبدالفتاح‌ ابوغده‌، مقدمه‌ بر المنار (نک: ابن‌ قیم‌ در همین‌ مآخذ).
(۱۸) شعیب‌ ارنؤوط، مقدمه‌ بر زادالمعاد (نک: ابن‌ قیم‌ در همین‌ مآخذ).
(۱۹) بغدادی‌، ایضاح‌.
(۲۰) میرعثمان‌ علی‌ خان‌ بهادر، فهرست‌ کتب‌ عربی‌ و فارسی‌ و اردو مخزونة کتب‌ خانة آصفیه‌، حیدرآباد دکن‌، ۱۳۵۵ق‌.
(۲۱) عبدالله‌ جبوری‌، فهرس‌ مخطوطات‌ حسن‌ الانکرلی‌ المهداة الی‌ مکتبة الاوقاف‌ العامة بغداد، نجف‌، ۱۳۸۷ق‌/ ۱۹۶۷م‌.
(۲۲) حاجی‌ خلیفه‌، کشف‌.
(۲۳) محمد حسینی‌، ذیول‌ العبر، به‌ کوشش‌ محمد سعید بن‌ بسیونی‌، بیروت‌، ۱۴۰۵ق‌/ ۱۹۸۵م‌.
(۲۴) محمد داوودی‌، طبقات‌ المفسرین‌، بیروت‌، ۱۴۰۳ق‌/ ۱۹۸۳م‌.
(۲۵) زرکلی‌، اعلام‌.
(۲۶) عباس‌ زریاب‌ خویی‌، بزم‌ آورد، تهران‌، ۱۳۶۸ش‌.
(۲۷) محمد سخاوی‌، الاعلان‌ بالتوبیخ‌، بغداد، ۱۳۸۲ق‌/ ۱۹۶۳م‌.
(۲۸) سیوطی‌، بغیة الوعاة، به‌ کوشش‌ محمد ابوالفضل‌ ابراهیم‌، قاهره‌، ۱۳۸۴ق‌/ ۱۹۶۴م‌.
(۲۹) محمد شهرستانی‌، الملل‌ و النحل‌، قاهره‌، ۱۳۷۵ق‌/ ۱۹۵۶م‌.
(۳۰) خلیل‌ صفدی‌، الوافی‌ بالوفیات‌، به‌ کوشش‌ هلموت‌ ری‌تر، بیروت‌، ۱۳۸۱ق‌/ ۱۹۶۱م‌.
(۳۱) فهرست‌ نسخه‌های‌ خطی‌ عربی‌ کتابخانه ندوة العلماء لکهنو، دهلی‌ نو، ۱۳۶۵ش‌.
(۳۲) فهرس‌ مخطوطات‌ جامعة الملک‌ سعود (اصول‌الدین‌ و الفرق‌ الاسلامیة)، ریاض‌، ۱۴۰۲ق‌/ ۱۹۸۲م‌.
(۳۳) صدیق‌ قنوجی‌، التاج‌ المکلل‌، به‌ کوشش‌ عبدالحکیم‌ شرف‌الدین‌، بمبئی‌، ۱۳۸۳ق‌/ ۱۹۶۳م‌.
(۳۴) کوپریلی‌، خطی‌.
(۳۵) عبدالله‌ مصطفی‌ مراغی‌، الفتح‌ المبین‌ فی‌ طبقات‌ الاصولیین‌، بیروت‌، ۱۳۹۴ق‌/ ۱۹۷۴م‌.
(۳۶) احمد مقریزی‌، السلوک‌، به‌ کوشش‌ محمد مصطفی‌ زیاده‌، قاهره‌، ۱۳۷۸ق‌/ ۱۹۵۸م‌.
(۳۷) صلاح‌الدین‌ منجد، مقدمه‌ بر اسماء مؤلفات‌ (نک: ابن‌ قیم‌ در همین‌ مآخذ).
(۳۸) عبدالقادر نعیمی‌، الدارس‌ فی‌ تاریخ‌ المدارس‌، به‌ کوشش‌ جعفر حسنی‌، دمشق‌، ۱۳۶۷ق‌/ ۱۹۴۸م‌.
(۳۹) اسامه‌ ناصر نقشبندی‌ و ظمیاء محمد عباس‌، مخطوطات‌ الادب‌ فی‌ المتحف‌ العراقی‌، کویت‌، ۱۹۸۵م‌.
(۴۰) سعید محمد نمرالخطیب‌، مقدمه‌ بر الامثال‌ (نک: ابن‌ قیم‌ در همین‌ مآخذ).


۱. ابن‌ کثیر، البدایة، ج۱۴، ص۲۳۴.
۲. شعیب‌ ارنؤوط، مقدمه‌ بر زادالمعاد (نک: ابن‌ قیم‌ در همین‌ مآخذ)، ج۱، ص۱۵.
۳. احمد ابن‌ حجر، الدرر الکامنة، ج۵، ص۱۳۷، حیدرآباد دکن‌، ۱۳۹۶ق‌/ ۱۹۷۶م‌.
۴. خلیل‌ صفدی‌، الوافی‌ بالوفیات‌، ج۲، ص۲۷۱، به‌ کوشش‌ هلموت‌ ری‌تر، بیروت‌، ۱۳۸۱ق‌/ ۱۹۶۱م‌.
۵. محمد داوودی‌، طبقات‌ المفسرین‌، ج۲، ص۹۴، بیروت‌، ۱۴۰۳ق‌/ ۱۹۸۳م‌.
۶. احمد ابن‌ حجر، الدرر الکامنة، ج۵، ص۱۳۷، حیدرآباد دکن‌، ۱۳۹۶ق‌/ ۱۹۷۶م‌.
۷. خلیل‌ صفدی‌، الوافی‌ بالوفیات‌، ج۲، ص۲۷۱، به‌ کوشش‌ هلموت‌ ری‌تر، بیروت‌، ۱۳۸۱ق‌/ ۱۹۶۱م‌.
۸. عبدالرحمان‌ ابن‌ رجب‌، الذیل‌ علی‌ طبقات‌ الحنابلة، ج۲، ص۴۴۷، به‌ کوشش‌ محمد حامد الفقی‌، قاهره‌، ۱۳۷۲ق‌/ ۱۹۵۳م‌.
۹. احمد ابن‌ حجر، الدرر الکامنة، ج۵، ص۱۳۷، حیدرآباد دکن‌، ۱۳۹۶ق‌/ ۱۹۷۶م‌.
۱۰. خلیل‌ صفدی‌، الوافی‌ بالوفیات‌، ج۲، ص۲۷۱، به‌ کوشش‌ هلموت‌ ری‌تر، بیروت‌، ۱۳۸۱ق‌/ ۱۹۶۱م‌.
۱۱. محمد داوودی‌، طبقات‌ المفسرین‌، ج۲، ص۹۴، بیروت‌، ۱۴۰۳ق‌/ ۱۹۸۳م‌.
۱۲. سیوطی‌، بغیة الوعاة، ج۱، ص۶۲، به‌ کوشش‌ محمد ابوالفضل‌ ابراهیم‌، قاهره‌، ۱۳۸۴ق‌/ ۱۹۶۴م‌.
۱۳. عبدالله‌ مصطفی‌ مراغی‌، الفتح‌ المبین‌ فی‌ طبقات‌ الاصولیین‌، ج۲، ص۱۶۱، بیروت‌، ۱۳۹۴ق‌/ ۱۹۷۴م‌.
۱۴. ابن‌ کثیر، البدایة، ج۱۴، ص۲۳۴.
۱۵. احمد مقریزی‌، السلوک‌، ج۲، ص۸۳۴، به‌ کوشش‌ محمد مصطفی‌ زیاده‌، قاهره‌، ۱۳۷۸ق‌/ ۱۹۵۸م‌.
۱۶. صلاح‌الدین‌ منجد، مقدمه‌ بر اسماء مؤلفات‌ (نک: ابن‌ قیم‌ در همین‌ مآخذ)، ج۱، ص۳۷۲.
۱۷. عبدالرحمان‌ ابن‌ رجب‌، الذیل‌ علی‌ طبقات‌ الحنابلة، ج۲، ص۴۴۸، به‌ کوشش‌ محمد حامد الفقی‌، قاهره‌، ۱۳۷۲ق‌/ ۱۹۵۳م‌.
۱۸. ابن‌ کثیر، البدایة، ج۱۴، ص۱۴۰.
۱۹. عبدالرحمان‌ ابن‌ رجب‌، الذیل‌ علی‌ طبقات‌ الحنابلة، ج۲، ص۴۴۸، به‌ کوشش‌ محمد حامد الفقی‌، قاهره‌، ۱۳۷۲ق‌/ ۱۹۵۳م‌.
۲۰. احمد ابن‌ حجر، الدرر الکامنة، ج۵، ص۱۳۸، حیدرآباد دکن‌، ۱۳۹۶ق‌/ ۱۹۷۶م‌.
۲۱. عبدالرحمان‌ ابن‌ رجب‌، الذیل‌ علی‌ طبقات‌ الحنابلة، ج۲، ص۴۴۸، به‌ کوشش‌ محمد حامد الفقی‌، قاهره‌، ۱۳۷۲ق‌/ ۱۹۵۳م‌.
۲۲. احمد ابن‌ حجر، الدرر الکامنة، ج۵، ص۱۳۸، حیدرآباد دکن‌، ۱۳۹۶ق‌/ ۱۹۷۶م‌.
۲۳. صدیق‌ قنوجی‌، التاج‌ المکلل‌، ج۱، ص۴۱۹، به‌ کوشش‌ عبدالحکیم‌ شرف‌الدین‌، بمبئی‌، ۱۳۸۳ق‌/ ۱۹۶۳م‌.
۲۴. محمد حسینی‌، ذیول‌ العبر، ج۴، ص۱۵۵، به‌ کوشش‌ محمد سعید بن‌ بسیونی‌، بیروت‌، ۱۴۰۵ق‌/ ۱۹۸۵م‌.
۲۵. خلیل‌ صفدی‌، الوافی‌ بالوفیات‌، ج۲، ص۲۷۱، به‌ کوشش‌ هلموت‌ ری‌تر، بیروت‌، ۱۳۸۱ق‌/ ۱۹۶۱م‌.
۲۶. محمد ابن‌ قیم‌ جوزیه‌، مختصر الصواعق‌ المرسلة، ج۱، ص۱۴۳-۱۴۴، تلخیص‌ محمد بن‌ موصلی‌، بیروت‌، ۱۴۰۵ق‌/ ۱۹۸۵م‌.
۲۷. ابن‌ کثیر، البدایة، ج۱۴، ص۲۳۴.
۲۸. ابن‌ کثیر، البدایة، ج۱۴، ص۲۳۵.
۲۹. احمد ابن‌ حجر، الدرر الکامنة، ج۵، ص۱۳۸، حیدرآباد دکن‌، ۱۳۹۶ق‌/ ۱۹۷۶م‌.
۳۰. محمد داوودی‌، طبقات‌ المفسرین‌، ج۲، ص۹۴، بیروت‌، ۱۴۰۳ق‌/ ۱۹۸۳م‌.
۳۱. عبدالرحمان‌ ابن‌ رجب‌، الذیل‌ علی‌ طبقات‌ الحنابلة، ج۲، ص۴۴۹، به‌ کوشش‌ محمد حامد الفقی‌، قاهره‌، ۱۳۷۲ق‌/ ۱۹۵۳م‌.
۳۲. احمد ابن‌ حجر، الدرر الکامنة، ج۵، ص۱۳۸، حیدرآباد دکن‌، ۱۳۹۶ق‌/ ۱۹۷۶م‌.
۳۳. ابن‌ کثیر، البدایة، ج۱۴، ص۱۵۴.
۳۴. عبدالرحمان‌ ابن‌ رجب‌، الذیل‌ علی‌ طبقات‌ الحنابلة، ج۲، ص۴۴۹، به‌ کوشش‌ محمد حامد الفقی‌، قاهره‌، ۱۳۷۲ق‌/ ۱۹۵۳م‌.
۳۵. ابن‌ کثیر، البدایة، ج۱۴، ص۲۰۲.
۳۶. عبدالرحمان‌ ابن‌ رجب‌، الذیل‌ علی‌ طبقات‌ الحنابلة، ج۱، ص۴۴۹، به‌ کوشش‌ محمد حامد الفقی‌، قاهره‌، ۱۳۷۲ق‌/ ۱۹۵۳م‌.
۳۷. خلیل‌ صفدی‌، الوافی‌ بالوفیات‌، ج۲، ص۲۷۲، به‌ کوشش‌ هلموت‌ ری‌تر، بیروت‌، ۱۳۸۱ق‌/ ۱۹۶۱م‌.
۳۸. احمد ابن‌ حجر، الدرر الکامنة، ج۵، ص۱۴۰، حیدرآباد دکن‌، ۱۳۹۶ق‌/ ۱۹۷۶م‌.
۳۹. ابن‌ کثیر، البدایة، ج۱۴، ص۲۱۶.
۴۰. ابن‌ کثیر، البدایة، ج۱۴، ص۲۳۵.
۴۱. عباس‌ زریاب‌ خویی‌، بزم‌ آورد، ج۱، ص۱۱۳، تهران‌، ۱۳۶۸ش‌.
۴۲. ابن‌ کثیر، البدایة، ج۱۴، ص۲۳۵.
۴۳. عبدالرحمان‌ ابن‌ رجب‌، الذیل‌ علی‌ طبقات‌ الحنابلة، ج۲، ص۴۴۹، به‌ کوشش‌ محمد حامد الفقی‌، قاهره‌، ۱۳۷۲ق‌/ ۱۹۵۳م‌.
۴۴. ابن‌ کثیر، البدایة، ج۱۴، ص۲۳۴- ۲۳۵.
۴۵. عبدالرحمان‌ ابن‌ رجب‌، الذیل‌ علی‌ طبقات‌ الحنابلة، ج۲، ص۴۴۷، به‌ کوشش‌ محمد حامد الفقی‌، قاهره‌، ۱۳۷۲ق‌/ ۱۹۵۳م‌.
۴۶. مشهور
۴۷. شعیب‌ ارنؤوط، مقدمه‌ بر زادالمعاد (نک: ابن‌ قیم‌ در همین‌ مآخذ)، ج۱، ص۲۱- ۲۲.
۴۸. شعیب‌ ارنؤوط، مقدمه‌ بر زادالمعاد (نک: ابن‌ قیم‌ در همین‌ مآخذ)، ج۱، ص۲۲.
۴۹. احمد ابن‌ حجر، الدرر الکامنة، ج۱، ص۶۵، حیدرآباد دکن‌، ۱۳۹۶ق‌/ ۱۹۷۶م‌.
۵۰. ابن‌ کثیر، البدایة، ج۱۴، ص۲۳۵.
۵۱. عبدالرحمان‌ ابن‌ رجب‌، الذیل‌ علی‌ طبقات‌ الحنابلة، ج۲، ص۴۴۸، به‌ کوشش‌ محمد حامد الفقی‌، قاهره‌، ۱۳۷۲ق‌/ ۱۹۵۳م‌.
۵۲. عبدالحی‌ ابن‌ عماد، شذرات‌ الذهب‌، ج۶، ص۱۶۹، قاهره‌، ۱۳۵۱ق‌.
۵۳. ابن‌ کثیر، البدایة، ج۱۴۰، ص۲۳۴.
۵۴. محمد حسینی‌، ذیول‌ العبر، ج۴، ص۱۵۵، به‌ کوشش‌ محمد سعید بن‌ بسیونی‌، بیروت‌، ۱۴۰۵ق‌/ ۱۹۸۵م‌.
۵۵. ابن‌ کثیر، البدایة، ج۱۴۰، ص۲۳۴.
۵۶. عبدالرحمان‌ ابن‌ رجب‌، الذیل‌ علی‌ طبقات‌ الحنابلة، ج۲، ص۴۵۰، به‌ کوشش‌ محمد حامد الفقی‌، قاهره‌، ۱۳۷۲ق‌/ ۱۹۵۳م‌.
۵۷. محمد ابن‌ قیم‌ جوزیه‌، مختصر الصواعق‌ المرسلة، ج۱، ص۵۹، تلخیص‌ محمد بن‌ موصلی‌، بیروت‌، ۱۴۰۵ق‌/ ۱۹۸۵م‌.
۵۸. محمد ابن‌ قیم‌ جوزیه‌، مختصر الصواعق‌ المرسلة، ج۱، ص۱۲، تلخیص‌ محمد بن‌ موصلی‌، بیروت‌، ۱۴۰۵ق‌/ ۱۹۸۵م‌.
۵۹. محمد ابن‌ قیم‌ جوزیه‌، مختصر الصواعق‌ المرسلة، ج۱، ص۵۳، تلخیص‌ محمد بن‌ موصلی‌، بیروت‌، ۱۴۰۵ق‌/ ۱۹۸۵م‌.
۶۰. محمد ابن‌ قیم‌ جوزیه‌، مدارج‌ السالکین‌، ج۱، ص۸۳ - ۸۵، به‌ کوشش‌ محمد حامد الفقی‌، بیروت‌، ۱۳۹۲ق‌.
۶۱. ابن‌ کثیر، البدایة، ج۱۴، ص۲۳۴.
۶۲. عبدالقادر نعیمی‌، الدارس‌ فی‌ تاریخ‌ المدارس‌، ج۲، ص۹۰، به‌ کوشش‌ جعفر حسنی‌، دمشق‌، ۱۳۶۷ق‌/ ۱۹۴۸م‌.
۶۳. عبدالرحمان‌ ابن‌ رجب‌، الذیل‌ علی‌ طبقات‌ الحنابلة، ج۲، ص۴۴۸، به‌ کوشش‌ محمد حامد الفقی‌، قاهره‌، ۱۳۷۲ق‌/ ۱۹۵۳م‌.
۶۴. محمد ابن‌ قیم‌ جوزیه‌، مختصر الصواعق‌ المرسلة، ج۱، ص۴۵۵-۴۶۲، تلخیص‌ محمد بن‌ موصلی‌، بیروت‌، ۱۴۰۵ق‌/ ۱۹۸۵م‌.
۶۵. محمد ابن‌ قیم‌ جوزیه‌، المنار المنیف‌، ج۱، ص۴۳، به‌ کوشش‌ عبدالفتاح‌ ابوغده‌، حلب‌، ۱۳۹۰ق‌.
۶۶. محمد ابن‌ قیم‌ جوزیه‌، الطرق‌ الحکمیة، ج۱، ص۳- ۱۸، به‌ کوشش‌ محمد حامد الفقی‌، قاهره‌، ۱۳۷۲ق‌/ ۱۹۵۳م‌.
۶۷. محمد ابن‌ قیم‌ جوزیه‌، اغاثة اللهفان‌، ج۱، ص۱۸۵، به‌ کوشش‌ محمد حامد الفقی‌، قاهره‌، ۱۳۵۷ق‌.
۶۸. محمد ابن‌ قیم‌ جوزیه‌، اغاثة اللهفان‌، ج۲، ص۲۵۶-۲۵۷، به‌ کوشش‌ محمد حامد الفقی‌، قاهره‌، ۱۳۵۷ق‌.
۶۹. محمد ابن‌ قیم‌ جوزیه‌، اغاثة اللهفان‌، ج۲، ص۲۵۶-۲۵۹، به‌ کوشش‌ محمد حامد الفقی‌، قاهره‌، ۱۳۵۷ق‌.
۷۰. محمد ابن‌ قیم‌ جوزیه‌، مختصر الصواعق‌ المرسلة، ج۱، ص۱۷۵-۱۸۱، تلخیص‌ محمد بن‌ موصلی‌، بیروت‌، ۱۴۰۵ق‌/ ۱۹۸۵م‌.
۷۱. محمد شهرستانی‌، الملل‌ و النحل‌، ج۱، ص۲۳-۲۷، قاهره‌، ۱۳۷۵ق‌/ ۱۹۵۶م‌.
۷۲. محمد ابن‌ قیم‌ جوزیه‌، مختصر الصواعق‌ المرسلة، ص۱۸۰-۱۸۱، تلخیص‌ محمد بن‌ موصلی‌، بیروت‌، ۱۴۰۵ق‌/ ۱۹۸۵م‌.
۷۳. تأیید کرده‌است‌، محمد ابن‌ قیم‌ جوزیه‌، ج۲، ص۲۶۴- ۲۶۵ و افلاطون‌ را که‌ به‌ انکار عبادت‌ اصنام‌ پرداخته‌ و به‌ حدوث‌ عالم‌ قائل‌ بوده‌، اغاثة اللهفان‌، به‌ کوشش‌ محمد حامد الفقی‌، قاهره‌، ۱۳۵۷ق‌.
۷۴. محمد ابن‌ قیم‌ جوزیه‌، اغاثة اللهفان‌، ج۲، ص۲۶۶، به‌ کوشش‌ محمد حامد الفقی‌، قاهره‌، ۱۳۵۷ق‌.
۷۵. مختصر الصواعق‌ المرسلة، تلخیص‌ محمد بن‌ موصلی‌، ص۱۴۰-۱۴۲، بیروت‌، ۱۴۰۵ق‌/ ۱۹۸۵م‌.
۷۶. محمد ابن‌ قیم‌ جوزیه‌، اغاثة اللهفان‌، ج۲، ص۲۶۴- ۲۶۵، به‌ کوشش‌ محمد حامد الفقی‌، قاهره‌، ۱۳۵۷ق‌.
۷۷. محمد ابن‌ قیم‌ جوزیه‌، اغاثة اللهفان‌، ج۲، ص۲۵۶، به‌ کوشش‌ محمد حامد الفقی‌، قاهره‌، ۱۳۵۷ق‌.
۷۸. محمد ابن‌ قیم‌ جوزیه‌، اغاثة اللهفان‌، ج۲، ص۲۶۰، به‌ کوشش‌ محمد حامد الفقی‌، قاهره‌، ۱۳۵۷ق‌.
۷۹. محمد ابن‌ قیم‌ جوزیه‌، اغاثة اللهفان‌، ج۲، ص۲۴۶، به‌ کوشش‌ محمد حامد الفقی‌، قاهره‌، ۱۳۵۷ق‌.
۸۰. محمد ابن‌ قیم‌ جوزیه‌، اغاثة اللهفان‌، ج۲، ص۲۶۰-۲۶۷، به‌ کوشش‌ محمد حامد الفقی‌، قاهره‌، ۱۳۵۷ق‌.
۸۱. محمد ابن‌ قیم‌ جوزیه‌، اجتماع‌ الجیوش‌ الاسلامیة، ج۱، ص۴۵، بیروت‌، ۱۴۰۴ق‌/ ۱۹۸۴م‌.
۸۲. محمد ابن‌ قیم‌ جوزیه‌، مختصر الصواعق‌ المرسلة، ج۱، ص۱۴۳، تلخیص‌ محمد بن‌ موصلی‌، بیروت‌، ۱۴۰۵ق‌/ ۱۹۸۵م‌.
۸۳. عبدالرحمان‌ ابن‌ رجب‌، الذیل‌ علی‌ طبقات‌ الحنابلة، ج۲، ص۴۴۸، به‌ کوشش‌ محمد حامد الفقی‌، قاهره‌، ۱۳۷۲ق‌/ ۱۹۵۳م‌.
۸۴. محمد داوودی‌، طبقات‌ المفسرین‌، ج۲، ص۹۴، بیروت‌، ۱۴۰۳ق‌/ ۱۹۸۳م‌.
۸۵. محمد جلیل‌ ابن‌ شطی‌، مختصر طبقات‌ الحنابلة، ج۱، ص۶۸، به‌ کوشش‌ فواز الزمرلی‌، بیروت‌، دارالکتاب‌ العربی‌.
۸۶. عبدالرحمان‌ ابن‌ رجب‌، الذیل‌ علی‌ طبقات‌ الحنابلة، ج۲، ص۴۴۸، به‌ کوشش‌ محمد حامد الفقی‌، قاهره‌، ۱۳۷۲ق‌/ ۱۹۵۳م‌.
۸۷. محمد ابن‌ قیم‌ جوزیه‌، طریق‌ الهجرتین‌، ج۱، ص۳۲۴- ۳۲۵، به‌ کوشش‌ قصی‌ محب‌الدین‌ خطیب‌، قاهره‌، ۱۳۷۶ق‌.
۸۸. محمد ابن‌ قیم‌ جوزیه‌، «اسماء مؤلفات‌ ابن‌ تیمیة»، ج۱، ص۳۸۴، به‌ کوشش‌ صلاح‌الدین‌ منجد، مجلة المجمع‌ العلمی‌ العربی‌، دمشق‌، ۱۳۷۲ق‌/ ۱۹۵۳م‌، شم ۲۸.
۸۹. محمد ابن‌ قیم‌ جوزیه‌، «اسماء مؤلفات‌ ابن‌ تیمیة»، ج۱، ص۳۸۶، به‌ کوشش‌ صلاح‌الدین‌ منجد، مجلة المجمع‌ العلمی‌ العربی‌، دمشق‌، ۱۳۷۲ق‌/ ۱۹۵۳م‌، شم ۲۸.
۹۰. محمد ابن‌ قیم‌ جوزیه‌، «اسماء مؤلفات‌ ابن‌ تیمیة»، ج۱، ص۳۸۷، به‌ کوشش‌ صلاح‌الدین‌ منجد، مجلة المجمع‌ العلمی‌ العربی‌، دمشق‌، ۱۳۷۲ق‌/ ۱۹۵۳م‌، شم ۲۸.
۹۱. محمد ابن‌ قیم‌ جوزیه‌، مختصر الصواعق‌ المرسلة، ج۱، ص۵۱ -۵۳، تلخیص‌ محمد بن‌ موصلی‌، بیروت‌، ۱۴۰۵ق‌/ ۱۹۸۵م‌.
۹۲. محمد ابن‌ قیم‌ جوزیه‌، اغاثة اللهفان‌، ج۱، ص۱۲۳- ۱۲۵، به‌ کوشش‌ محمد حامد الفقی‌، قاهره‌، ۱۳۵۷ق‌.
۹۳. احمد ابن‌ حجر، الدرر الکامنة، ج۵، ص۱۳۹، حیدرآباد دکن‌، ۱۳۹۶ق‌/ ۱۹۷۶م‌.
۹۴. محمد جلیل‌ ابن‌ شطی‌، مختصر طبقات‌ الحنابلة، ج۱، ص۶۹، به‌ کوشش‌ فواز الزمرلی‌، بیروت‌، دارالکتاب‌ العربی‌.
۹۵. محمد حسینی‌، ذیول‌ العبر، ج۴، ص۱۵۵، به‌ کوشش‌ محمد سعید بن‌ بسیونی‌، بیروت‌، ۱۴۰۵ق‌/ ۱۹۸۵م‌.
۹۶. عبدالرحمان‌ ابن‌ رجب‌، الذیل‌ علی‌ طبقات‌ الحنابلة، ج۲، ص۴۴۹- ۴۵۰، به‌ کوشش‌ محمد حامد الفقی‌، قاهره‌، ۱۳۷۲ق‌/ ۱۹۵۳م‌.
۹۷. محمد داوودی‌، طبقات‌ المفسرین‌، ج۲، ص۹۵-۹۷، بیروت‌، ۱۴۰۳ق‌/ ۱۹۸۳م‌.
۹۸. احمد ابن‌ حجر، الدرر الکامنة، ج۵، ص۱۳۹، حیدرآباد دکن‌، ۱۳۹۶ق‌/ ۱۹۷۶م‌.
۹۹. صدیق‌ قنوجی‌، التاج‌ المکلل‌، ج۱، ص۴۱۹، به‌ کوشش‌ عبدالحکیم‌ شرف‌الدین‌، بمبئی‌، ۱۳۸۳ق‌/ ۱۹۶۳م‌.
۱۰۰. محمد ابن‌ قیم‌ جوزیه‌، الامثال‌ فی‌ القرآن‌ الکریم‌، ج۱، ص۱۳۳- ۱۳۸، به‌ کوشش‌ سعید محمد نمرالخطیب‌، بیروت‌، ۱۹۸۱م‌.
۱۰۱. زرکلی‌، اعلام‌، ج۶، ص۵۶.
۱۰۲. خلیل‌ صفدی‌، الوافی‌ بالوفیات‌، ج۲، ص۲۷۱‌، به‌ کوشش‌ هلموت‌ ری‌تر، بیروت‌، ۱۳۸۱ق‌/ ۱۹۶۱م‌.
۱۰۳. عبدالرحمان‌ ابن‌ رجب‌، الذیل‌ علی‌ طبقات‌ الحنابلة، ج۲، ص۴۵۰، به‌ کوشش‌ محمد حامد الفقی‌، قاهره‌، ۱۳۷۲ق‌/ ۱۹۵۳م‌.
۱۰۴. محمد ابن‌ قیم‌ جوزیه‌، مدارج‌ السالکین‌، به‌ کوشش‌ محمد حامد الفقی‌، بیروت‌، ۱۳۹۲ق‌.
۱۰۵. خلیل‌ صفدی‌، الوافی‌ بالوفیات‌، ج۲، ص۲۷۲، به‌ کوشش‌ هلموت‌ ری‌تر، بیروت‌، ۱۳۸۱ق‌/ ۱۹۶۱م‌.
۱۰۶. خلیل‌ صفدی‌، الوافی‌ بالوفیات‌، ج۲، ص۲۷۲، به‌ کوشش‌ هلموت‌ ری‌تر، بیروت‌، ۱۳۸۱ق‌/ ۱۹۶۱م‌.
۱۰۷. عبدالرحمان‌ ابن‌ رجب‌، الذیل‌ علی‌ طبقات‌ الحنابلة، ج۲، ص۴۴۹، به‌ کوشش‌ محمد حامد الفقی‌، قاهره‌، ۱۳۷۲ق‌/ ۱۹۵۳م‌.
۱۰۸. خلیل‌ صفدی‌، الوافی‌ بالوفیات‌، ج۲، ص۲۷۱، به‌ کوشش‌ هلموت‌ ری‌تر، بیروت‌، ۱۳۸۱ق‌/ ۱۹۶۱م‌.
۱۰۹. محمد ابن‌ قیم‌ جوزیه‌، زاد المعاد، ج۱، ص۷۰، به‌ کوشش‌ شعیب‌ ارنؤوط و عبدالقادر ارنؤوط، بیروت‌، ۱۴۰۲ق‌/ ۱۹۸۲م‌.
۱۱۰. حاجی‌ خلیفه‌، کشف‌، ج۲، ص۱۴۵۰.
۱۱۱. عبدالفتاح‌ ابوغده‌، مقدمه‌ بر المنار (نک: ابن‌ قیم‌ در همین‌ مآخذ)، ج۱، ص۱۱-۱۲.
۱۱۲. عبدالرحمان‌ ابن‌ رجب‌، الذیل‌ علی‌ طبقات‌ الحنابلة، ج۲، ص۴۵۱-۴۵۲، به‌ کوشش‌ محمد حامد الفقی‌، قاهره‌، ۱۳۷۲ق‌/ ۱۹۵۳م‌.
۱۱۳. خلیل‌ صفدی‌، الوافی‌ بالوفیات‌، ج۲، ص۲۷۲، به‌ کوشش‌ هلموت‌ ری‌تر، بیروت‌، ۱۳۸۱ق‌/ ۱۹۶۱م‌.
۱۱۴. محمد ابن‌ قیم‌ جوزیه‌، مدارج‌ السالکین‌، ج۱، ص۱۲۲، به‌ کوشش‌ محمد حامد الفقی‌، بیروت‌، ۱۳۹۲ق‌.
۱۱۵. محمد ابن‌ قیم‌ جوزیه‌، مدارج‌ السالکین‌، ج۲، ص۴۲، به‌ کوشش‌ محمد حامد الفقی‌، بیروت‌، ۱۳۹۲ق‌.
۱۱۶. محمد ابن‌ قیم‌ جوزیه‌، مدارج‌ السالکین‌، ج۳، ص۲۰۰، به‌ کوشش‌ محمد حامد الفقی‌، بیروت‌، ۱۳۹۲ق‌.
۱۱۷. محمد ابن‌ قیم‌ جوزیه‌، روضة المحبین‌، ج۱، ص۲۳۷، حلب‌، ۱۳۹۷ق‌.
۱۱۸. میرعثمان‌ علی‌ خان‌ بهادر، فهرست‌ کتب‌ عربی‌ و فارسی‌ و اردو مخزونة کتب‌ خانة آصفیه‌، ج۴، ص۲۳۶، حیدرآباد دکن‌، ۱۳۵۵ق‌.
۱۱۹. فهرست‌ نسخه‌های‌ خطی‌ عربی‌ کتابخانه ندوة العلماء لکهنو، دهلی‌ نو، ج۳، ص۴۱۳، ۱۳۶۵ش‌.
۱۲۰. اسامه‌ ناصر نقشبندی‌ و ظمیاء محمد عباس‌، مخطوطات‌ الادب‌ فی‌ المتحف‌ العراقی‌، ج۱، ص۳۲۴، کویت‌، ۱۹۸۵م‌.
۱۲۱. فهرس‌ مخطوطات‌ جامعة الملک‌ سعود،فهرس‌ مخطوطات‌ جامعة الملک‌ سعود (اصول‌الدین‌ و الفرق‌ الاسلامیة)، ج۵، ص۲۷۲-۲۷۳، ریاض‌، ۱۴۰۲ق‌/ ۱۹۸۲م‌.
۱۲۲. فهرست‌ نسخه‌های‌ خطی‌ عربی‌ کتابخانه ندوة العلماء لکهنو، دهلی‌ نو، ج۳، ص۵۶۵، ۱۳۶۵ش‌.
۱۲۳. کوپریلی‌، خطی‌، ج۱، ص۳۷۴.
۱۲۴. عبدالله‌ جبوری‌، فهرس‌ مخطوطات‌ حسن‌ الانکرلی‌ المهداة الی‌ مکتبة الاوقاف‌ العامة بغداد، ج۱، ص۴۵-۴۶، نجف‌، ۱۳۸۷ق‌/ ۱۹۶۷م‌.
۱۲۵. محمد ابن‌ قیم‌ جوزیه‌، اغاثة اللهفان‌، ج۱، ص۲۶۷، به‌ کوشش‌ محمد حامد الفقی‌، قاهره‌، ۱۳۵۷ق‌.
۱۲۶. خلیل‌ صفدی‌، الوافی‌ بالوفیات‌، ج۲، ص۲۷۲، به‌ کوشش‌ هلموت‌ ری‌تر، بیروت‌، ۱۳۸۱ق‌/ ۱۹۶۱م‌.
۱۲۷. زرکلی‌، اعلام‌، ج۶، ص۵۶.
۱۲۸. حاجی‌ خلیفه‌، کشف‌، ج۱، ص۶۵۰.
۱۲۹. فهرست‌ نسخه‌های‌ خطی‌ عربی‌ کتابخانه ندوة العلماء لکهنو، دهلی‌ نو، ج۳، ص۱۴۳، ۱۳۶۵ش‌.
۱۳۰. خلیل‌ صفدی‌، الوافی‌ بالوفیات‌، ج۲، ص۲۷۲، به‌ کوشش‌ هلموت‌ ری‌تر، بیروت‌، ۱۳۸۱ق‌/ ۱۹۶۱م‌.
۱۳۱. عبدالرحمان‌ ابن‌ رجب‌، الذیل‌ علی‌ طبقات‌ الحنابلة، ج۲، ص۴۵۰، به‌ کوشش‌ محمد حامد الفقی‌، قاهره‌، ۱۳۷۲ق‌/ ۱۹۵۳م‌.
۱۳۲. عبدالرحمان‌ ابن‌ رجب‌، الذیل‌ علی‌ طبقات‌ الحنابلة، ج۲، ص۴۴۹، به‌ کوشش‌ محمد حامد الفقی‌، قاهره‌، ۱۳۷۲ق‌/ ۱۹۵۳م‌.
۱۳۳. خلیل‌ صفدی‌، الوافی‌ بالوفیات‌، ج۲، ص۲۷۲، به‌ کوشش‌ هلموت‌ ری‌تر، بیروت‌، ۱۳۸۱ق‌/ ۱۹۶۱م‌.
۱۳۴. عبدالرحمان‌ ابن‌ رجب‌، الذیل‌ علی‌ طبقات‌ الحنابلة، ج۲، ص۴۵۰، به‌ کوشش‌ محمد حامد الفقی‌، قاهره‌، ۱۳۷۲ق‌/ ۱۹۵۳م‌.
۱۳۵. خلیل‌ صفدی‌، الوافی‌ بالوفیات‌، ج۲، ص۲۷۲، به‌ کوشش‌ هلموت‌ ری‌تر، بیروت‌، ۱۳۸۱ق‌/ ۱۹۶۱م‌.
۱۳۶. عبدالرحمان‌ ابن‌ رجب‌، الذیل‌ علی‌ طبقات‌ الحنابلة، ج۲، ص۴۵۰، به‌ کوشش‌ محمد حامد الفقی‌، قاهره‌، ۱۳۷۲ق‌/ ۱۹۵۳م‌.
۱۳۷. محمد سخاوی‌، الاعلان‌ بالتوبیخ‌، ج۱، ص۲۸۰، بغداد، ۱۳۸۲ق‌/ ۱۹۶۳م‌.
۱۳۸. عبدالرحمان‌ ابن‌ رجب‌، الذیل‌ علی‌ طبقات‌ الحنابلة، ج۲، ص۴۵۰، به‌ کوشش‌ محمد حامد الفقی‌، قاهره‌، ۱۳۷۲ق‌/ ۱۹۵۳م‌.
۱۳۹. عبدالرحمان‌ ابن‌ رجب‌، الذیل‌ علی‌ طبقات‌ الحنابلة، ج۲، ص۴۵۰، به‌ کوشش‌ محمد حامد الفقی‌، قاهره‌، ۱۳۷۲ق‌/ ۱۹۵۳م‌.
۱۴۰. خلیل‌ صفدی‌، الوافی‌ بالوفیات‌، ج۲، ص۲۷۲، به‌ کوشش‌ هلموت‌ ری‌تر، بیروت‌، ۱۳۸۱ق‌/ ۱۹۶۱م‌.
۱۴۱. حاجی‌ خلیفه‌، کشف‌، ج۱، ص۸۶۱.
۱۴۲. حاجی‌ خلیفه‌، کشف‌، ج۱، ص۹۰۹.
۱۴۳. عبدالرحمان‌ ابن‌ رجب‌، الذیل‌ علی‌ طبقات‌ الحنابلة، ج۲، ص۴۵۰، به‌ کوشش‌ محمد حامد الفقی‌، قاهره‌، ۱۳۷۲ق‌/ ۱۹۵۳م‌.
۱۴۴. خلیل‌ صفدی‌، الوافی‌ بالوفیات‌، ج۲، ص۲۷۱، به‌ کوشش‌ هلموت‌ ری‌تر، بیروت‌، ۱۳۸۱ق‌/ ۱۹۶۱م‌.
۱۴۵. عبدالرحمان‌ ابن‌ رجب‌، الذیل‌ علی‌ طبقات‌ الحنابلة، ج۲، ص۴۴۹، به‌ کوشش‌ محمد حامد الفقی‌، قاهره‌، ۱۳۷۲ق‌/ ۱۹۵۳م‌.
۱۴۶. عبدالرحمان‌ ابن‌ رجب‌، الذیل‌ علی‌ طبقات‌ الحنابلة، ج۲، ص۴۵۰، به‌ کوشش‌ محمد حامد الفقی‌، قاهره‌، ۱۳۷۲ق‌/ ۱۹۵۳م‌.
۱۴۷. عبدالرحمان‌ ابن‌ رجب‌، الذیل‌ علی‌ طبقات‌ الحنابلة، ج۲، ص۴۴۹، به‌ کوشش‌ محمد حامد الفقی‌، قاهره‌، ۱۳۷۲ق‌/ ۱۹۵۳م‌.
۱۴۸. عبدالرحمان‌ ابن‌ رجب‌، الذیل‌ علی‌ طبقات‌ الحنابلة، ج۲، ص۴۵۰، به‌ کوشش‌ محمد حامد الفقی‌، قاهره‌، ۱۳۷۲ق‌/ ۱۹۵۳م‌.
۱۴۹. حاجی‌ خلیفه‌، کشف‌، ج۲، ص۱۴۳۲.
۱۵۰. عبدالرحمان‌ ابن‌ رجب‌، الذیل‌ علی‌ طبقات‌ الحنابلة، ج۲، ص۴۵۰، به‌ کوشش‌ محمد حامد الفقی‌، قاهره‌، ۱۳۷۲ق‌/ ۱۹۵۳م‌.
۱۵۱. عبدالرحمان‌ ابن‌ رجب‌، الذیل‌ علی‌ طبقات‌ الحنابلة، ج۲، ص۴۵۰، به‌ کوشش‌ محمد حامد الفقی‌، قاهره‌، ۱۳۷۲ق‌/ ۱۹۵۳م‌.
۱۵۲. عبدالرحمان‌ ابن‌ رجب‌، الذیل‌ علی‌ طبقات‌ الحنابلة، ج۲، ص۴۵۰، به‌ کوشش‌ محمد حامد الفقی‌، قاهره‌، ۱۳۷۲ق‌/ ۱۹۵۳م‌.
۱۵۳. عبدالرحمان‌ ابن‌ رجب‌، الذیل‌ علی‌ طبقات‌ الحنابلة، ج۲، ص۴۵۰، به‌ کوشش‌ محمد حامد الفقی‌، قاهره‌، ۱۳۷۲ق‌/ ۱۹۵۳م‌.
۱۵۴. عبدالرحمان‌ ابن‌ رجب‌، الذیل‌ علی‌ طبقات‌ الحنابلة، ج۲، ص۴۵۰، به‌ کوشش‌ محمد حامد الفقی‌، قاهره‌، ۱۳۷۲ق‌/ ۱۹۵۳م‌.
۱۵۵. خلیل‌ صفدی‌، الوافی‌ بالوفیات‌، ج۲، ص۲۷۲، به‌ کوشش‌ هلموت‌ ری‌تر، بیروت‌، ۱۳۸۱ق‌/ ۱۹۶۱م‌.
۱۵۶. بغدادی‌، ایضاح‌، ج۲، ص۵۴۰.
۱۵۷. حاجی‌ خلیفه‌، کشف‌، ج۲، ص۱۹۱۴.
۱۵۸. محمد داوودی‌، طبقات‌ المفسرین‌، ج۲، ص۹۶، بیروت‌، ۱۴۰۳ق‌/ ۱۹۸۳م‌.
۱۵۹. عبدالرحمان‌ ابن‌ رجب‌، الذیل‌ علی‌ طبقات‌ الحنابلة، ج۲، ص۴۵۰، به‌ کوشش‌ محمد حامد الفقی‌، قاهره‌، ۱۳۷۲ق‌/ ۱۹۵۳م‌.
۱۶۰. عبدالرحمان‌ ابن‌ رجب‌، الذیل‌ علی‌ طبقات‌ الحنابلة، ج۲، ص۴۵۰، به‌ کوشش‌ محمد حامد الفقی‌، قاهره‌، ۱۳۷۲ق‌/ ۱۹۵۳م‌.



دانشنامه بزرگ اسلامی، مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی، برگرفته از مقاله «ابن‌قیم جوزیه»، ج۴، ص۱۶۶۴.    



جعبه ابزار