اذیت خدا (قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف

---

مخالفت با اوامر الهی و سخنان ناحق درباره او و شریک پنداشتن برای او، و الحاد در اسما و صفات خداوند، ایذا و آزاررسانی به خدا است.

---

مخالفت اوامر الهی و الحاد در اسما و صفات خدا آزاررسانی به خدا است و حرمت دارد.
ان الذین یؤذون الله ورسوله لعنهم الله فی الدنیا والاخرة واعد لهم عذابـا مهینـا. «آنها که خدا و پیامبرش را آزار می‌ دهند، خداوند آنان را از رحمت خود در دنیا و آخرت دور ساخته، و برای آنها عذاب خوارکننده ‌ای آماده کرده است.»
(بنا بر قولی، مقصود از ایذای خدا، سخنان ناحق درباره او و شریک پنداشتن برای او و الحاد در اسما و صفات او است.)

۱.۱ - تنزه خدا از اذیت

می‌دانیم که خدای تعالی منزه است از اینکه کسی او را بیازارد، و یا هر چیزی که بویی از نقص و خواری داشته باشد به ساحت او راه یابد، پس اگر در آیه مورد بحث می‌بینیم که خدا را در اذیت شدن با رسولش شریک کرده می‌فهمیم که خواسته است از رسول خود احترام کرده باشد، و نیز اشاره کند به اینکه هر کس قصد سویی نسبت به رسول کند، در حقیقت نسبت به خدا هم کرده، چون رسول بدان جهت که رسول است، هدفی جز خدا ندارد، پس هر کس او را قصد کند، چه به خیر و چه به سوء، خدا را قصد کرده است.

۱.۲ - منظور از ایذاء پروردگار

در اینکه منظور از "ایذاء پروردگار" چیست؟ بعضی گفته ‌اند همان کفر و الحاد است که خدا را به خشم می‌آورد، چرا که آزار در مورد خداوند جز ایجاد خشم مفهوم دیگری نمی‌تواند داشته باشد.
این احتمال نیز وجود دارد که ایذاء خداوند همان ایذاء پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) و مؤمنان است، و ذکر خداوند برای اهمیت و تاکید مطلب است.

---