حاجى اى که در منى، موفّق به حلق یا تقصیر نشده است، اگر امکان بازگشت به منى برایش فراهم نباشد، در هر جاى ممکن، باید حلق یا تقصیر کند و مو ها یا ناخن هایش را به منى بفرستد.
در اینکه فرستادن آن در هر حال واجب است یا تنها در صورت تعمّد خروج از منى قبل از حلق یا تقصیر، یا در هر حال مستحب است، اختلاف مىباشد.
حاکم شرع، دو حکم - یکى از طرف مرد و دیگرى از طرف زن - تعیین مى کند و نزد ایشان مى فرستد تا با در نظر گرفتن مصالح دو طرف، به طلاق یا آشتى، داورى نمایند. در وجوب یا استحباب بعث حکم از سوى حاکم شرع، اختلاف است. بیشتر فقها آن را واجب دانستهاند.