• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

سحت

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



مالی که از راه حرام به دست آمده و نامشروع باشد سحت می باشد




سحت با ضمّ سین و سکون حاء خوانده می شود.



مال نامشروع را سُحْت می گویند.



واژه سحت در قرآن كريم؛ و نيز روايات
[۲] الكافى (كلينى) ج۵، ص۱۲۶-۱۲۷.
و به تبع آن دو، در كلمات فقها به كار رفته است. مراد از سحت مالى است كه از راه حرام به دست مى‏آيد.



مالى كه در ازاى فروختن مردار يا سگ يا شراب دريافت مى‏شود و نيز مزدى كه زن بدكار در ازاى زنا دادن مى‏گيرد يا رشوه‏اى كه قاضى در قبال حكم خود دريافت مى‏كند و يا ربايى كه ربا خوار مى‏گيرد، در روايات از مصاديق سحت شمرده شده است.؛ در روايتى از امام باقر عليه السّلام به مالى كه به خيانت از امام عليه السّلام گرفته شده است، مانند تصرف در سهم امام از خمس يا در انفال بدون اذن امام عليه السّلام و نيز خوردن مال يتيم و مانند آن از مصاديق سحت شمرده شده است.
بنابر اين، سحت بر هر مال به دست آمده از راه كسب نامشروع يا خيانت و مانند آن اطلاق مى‏شود؛ از اين رو، برخى لغويان سحت را به هر حرامى كه ذكر آن زشت و ننگ آور است، تعريف كرده‏اند.


 
۱. مائده/سوره۵، آیه۶۲و۶۳.    
۲. الكافى (كلينى) ج۵، ص۱۲۶-۱۲۷.
۳. مجمع البحرين ج۲، ص۳۴۳.    
۴. وسائل الشيعة ج۱۷، ص۹۲-۹۶.    
۵. وسائل الشيعة ج۱۷، ص۹۳.    
۶. العین ج۳، ص۱۳۲.    




فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت، ج۴، ص۴۰۹-۴۱۰.    



جعبه ابزار