• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

سوره واقعه

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



سوره واقعه، سوره‌ پنجاه و ششم قرآن بوده و در مکه نازل شده است.



«واقعه» به معناى پيشامد و حادثه، يکى از نام‌هاى رستاخيز و قيامت است؛ حادثه‌اى که بى‌شک واقع خواهد شد، به همين مناسبت سوره را «واقعه» ناميده‌اند.


اين سوره قيامت كبرى كه در آن مردم دوباره زنده مى‌شوند و به حسابشان رسيدگى شده و جزا داده مى‌شوند و نشانه‌ها و حوادث آن را شرح مى‌دهد، نخست مقدارى از حوادث هول انگيز آن را ذكر مى‌كند، حوادث نزديك‌تر به زندگى دنيايى انسان ، و نزديك‌تر به زمينى كه در آن زندگى مى‌كرده، مى‌فرمايد: اوضاع و احوال زمين دگرگون مى‌شود و زمين بالا و پايين و زير و رو مى‌گردد، زلزله بسيار سهمگين زمين كوه‌ها را متلاشى، و چون غبار مى‌سازد، آن گاه مردم را به طور فهرست‌وار به سه دسته سابقين و اصحاب يمين و اصحاب شمال، تقسيم نموده، سرانجام كار هر يك را بيان مى‌كند.
آن گاه عليه اصحاب شمال كه منكر ربوبيت خداى تعالى و مساله معاد و تكذيب كننده قرآنند كه بشر را به توحيد و ايمان به معاد دعوت مى‌كند، استدلال نموده؛ در آخر گفتار را با يادآورى حالت احتضار و فرا رسيدن مرگ و سه دسته شدن مردم خاتمه مى‌دهد.
گفته شده: اين سوره به شهادت مضمون و سياق آياتش در مكه نازل شده است.




۱. داراى ۹۶ آيه به عدد کوفى، ۹۷ آيه به عدد بصرى، ۹۹ آيه به عدد حجازى و شامي، ۳۷۸ يا ۳۷۰ کلمه و ۱۷۰۳ يا ۱۷۵۶ حرف است.
۲. در ترتيب نزول ، چهل و ششمين و در مصحف شريف پنجاه و ششمين سوره است.
۳. پس از سوره طه و پيش از سوره شعراء در مکه و پيش از هجرت نازل شد و مکى به شمار مي‌آيد؛ جز آيه ۸۱ و ۸۲ که مدنى است.
۴. از نظر کمّيّت از سوره‌هاى مفصّل و از نوع طوال آن و شامل حدود نصف يک حزب قرآن است.
۵. از مقاتل بن سليمان نقل شده است که يک آيه منسوخ دارد.




۱. وقوع قيامت و نشانه‌هاى آن؛
۲. تقسيم انسان‌ها به سه گروه « اصحاب شمال ، اصحاب يمين و مقربان»؛
۳. انتساب خلقت انسان، نزول باران و رشد گياهان به خداوند ؛
۴. ترسيم حالات احتضار .
[۴] رامیار، محمود، ۱۳۰۱ - ۱۳۶۳، تاریخ قرآن، ص۵۸۷.
[۵] جمعی از محققان، علوم القرآن عندالمفسرین، ج۱، ص۳۱۶.
[۸] هاشم زاده هریسی، هاشم، ۱۳۱۷، شناخت سوره‌های قرآن، ص۴۱۲.



۱. طباطبایی، محمد حسین، ۱۲۸۱ - ۱۳۶۰، المیزان فی تفسیر القرآن، ج۱۹، ص۱۱۵.    
۲. سیوطی، عبد الرحمان بن ابی بکر، ۸۴۹ - ۹۱۱ق، الاتقان فی علوم القرآن، ج۱، ص۶۵.    
۳. سیوطی، عبد الرحمان بن ابی بکر، ۸۴۹ - ۹۱۱ق، الاتقان فی علوم القرآن، ج۱،، ص۴۱.    
۴. رامیار، محمود، ۱۳۰۱ - ۱۳۶۳، تاریخ قرآن، ص۵۸۷.
۵. جمعی از محققان، علوم القرآن عندالمفسرین، ج۱، ص۳۱۶.
۶. زرکشی، محمد بن بهادر، ۷۴۵ - ۷۹۴ق، البرهان فی علوم القرآن، ج۱، ص۱۹۳.    
۷. مکارم شیرازی، ناصر، ۱۳۰۵، تفسیر نمونه، ج۲۳، ص۱۹۱.    
۸. هاشم زاده هریسی، هاشم، ۱۳۱۷، شناخت سوره‌های قرآن، ص۴۱۲.
۹. فیروز آبادی، محمد بن یعقوب، ۷۲۹ - ۸۱۷ق، بصائرذوی التمییزفی لطائف الکتاب العزیز، ص۴۵۰.    



فرهنگ نامه علوم قرآن، برگرفته از مقاله «سوره واقعه».    



جعبه ابزار