ظن لفظی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ظن به مراد متکلم از راه
اصول لفظى را ظن لفظی می‌گویند.
ظن لفظى، ظنى است که از راه
اصول لفظى به مراد متکلم براى اهل
عرف ایجاد می‌گردد.
براى کشف مراد متکلم هنگام
شک در آن، اسباب و راه‌هایى وجود دارد که اهل لسان و
عرف به آنها تکیه مى‌کنند. این راه‌ها یا علمى است و یا ظنى. یکی از راه‌هاى ظنى اى که دلیل خاص بر اعتبار آن اقامه شده، اصول لفظى است که عرف در محاورات خود براى کشف مراد متکلم، به آنها تمسک مى‌نماید، مانند :
اصالة الحقیقه و
اصالة عدم القرینه، که به ظن حاصل از اجراى این اصول، ظن لفظى مى‌گویند.
تکیه بر مطلق
ظن براى کشف مراد متکلم، در
عرف و
شرع مورد قبول نیست، بلکه آن چه در عرف پذیرفته شده و شرع نیز آن را امضا کرده، رجوع به
ظنون خاص بوده که ظن حاصل از اجراى
اصول لفظی، از آن جمله است.
رشتی، حبیب الله بن محمد علی، بدایع الافکار، ص۸۹.
محمدی، علی، شرح رسائل، ج۱، ص۲۲۲-۲۲۳.
مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی
