حکم استهزای اذان (قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
مسخره کردن به قصد
تحقیر ،
توهین یا اهدافی دیگر را
استهزاء گویند، آیاتی که در
قرآن سخن از استهزا به میان آورده بیشتر مربوط به حوزه عقیده و دین بوده که در آن، جبهه مخالفِ انبیای الهی، مؤمنان،
وحی ، آیات الهی، اذان، ... و حتی
خداوند را به تمسخر گرفته و از استهزا به صورت حربهای برای رویارویی با
دین الهی بهره میجستند.
«یـایها الذین ءامنوا لا تتخذوا الذین اتخذوا دینکم هزوا ولعبـا... واتقوا الله ان کنتم مؤمنین• واذا نادیتم الی الصلوة اتخذوها هزوا ولعبـا ذلک بانهم قوم لا یعقلون؛
ای کسانیکه ایمان آوردهاید، افرادی که آئین شما را به باد استهزاء و بازی میگیرند ...و از خدا بپرهیزید اگر
ایمان دارید• آنها هنگامی که (
اذان میگوئید و مردم را) به
نماز میخوانید آنرا به مسخره و بازی میگیرند، این بخاطر آن است که آنها جمعی هستند که درک نمیکنند.»
هر ملتی در هر عصر و زمانی برای برانگیختن عواطف و احساسات افراد خود و دعوت آنها به وظائف فردی و اجتماعی شعاری داشته است و این موضوع در دنیای امروز به صورت گسترده تری دیده میشود.
مسیحیان در گذشته و امروز با نواختن صدای ناموزون ناقوس پیروان خود را به
کلیسا دعوت میکنند، ولی در اسلام برای این دعوت از شعار
اذان استفاده میشود، که به مراتب رساتر و مؤ ثرتر است، جذابیت و کشش این شعار اسلامی به قدری است که بقول نویسنده
تفسیر المنار ، بعضی از مسیحیان متعصب هنگامی که اذان اسلامی را میشنوند، به عمق و عظمت تاثیر آن در روحیه شنوندگان
اعتراف میکنند، سپس نامبرده نقل میکند که در یکی از شهرهای
مصر جمعی از نصاری را دیدهاند که به هنگام اذان مسلمین اجتماع کرده تا این نغمه آسمانی را بشنوند، چه شعاری از این رساتر که با نام خدای بزرگ آغاز میگردد و به وحدانیت و یگانگی آفریدگار جهان و گواهی به
رسالت پیامبر او اوج میگیرد و با دعوت به رستگاری و فلاح و عمل نیک و
نماز و یاد خدا پایان میپذیرد، از نام خدا الله شروع میشود و با نام خدا الله پایان میپذیرد، جملهها موزون، عبارات کوتاه، محتویات روشن، مضمون سازنده و آگاه کننده است.
صدای اذان که به هنگام نماز در مواقع مختلف از ماذنه شهرهای اسلامی طنین افکن میشود، مانند ندای آزادی و نسیم حیات بخش
استقلال و عظمت گوشهای مسلمانان راستین را نوازش میدهد و بر جان بدخواهان رعشه و اضطراب میافکند، و یکی از رموز بقای اسلام است، شاهد این گفتار اعتراف صریح یکی از رجال معروف انگلستان است که در برابر جمعی از مسیحیان چنین اظهار میداشت : تا هنگامی که نام
محمد در ماذنهها بلند است و
کعبه پابرجا است و
قرآن رهنما و پیشوای مسلمانان است امکان ندارد پایههای سیاست ما در سرزمینهای اسلامی استوار و برقرار گردد!
اما بیچاره و بینوا بعضی از مسلمانان که گفته میشود اخیرا این شعار بزرگ اسلامی را که سندی است بر ایستادگی آئین و فرهنگ آنان در برابر گذشت قرون و اعصار، از دستگاههای فرستنده خود برداشته و بجای آن برنامههای مبتذلی گذاشتهاند، خداوند آنها را
هدایت کند و به صفوف مسلمانان باز گرداند، بدیهی است همانطور که
باطن اذان و محتویات آن زیبا است، باید کاری کرد که به صورتی زیبا و صدای خوب ادا شود، نه اینکه حسن باطن به خاطر نامطلوبی ظاهر آن پایمال گردد.
فرهنگ قرآن، مرکز فرهنگ و معارف قرآن، برگرفته از مقاله «حکم استهزا».