حکم افترا به زنان عفیف (قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
خداوند متعال در
قرآن کریم برای کسی که به
زن عفیفی
تهمت و
افترا ببندد، و برای
اثبات مدعایش نتواند چهار شاهد بیاورد، مجازات
تازیانه و
حکم به
فسق را در نظر گرفته است.
افترا به زنان پاکدامن گناهی نابخشودنی است: «والذین یرمون المحصنـت ثم لم یاتوا باربعة شهداء فاجلدوهم ثمـنین جلدة ولا تقبلوا لهم شهـدة ابدا واولـئک هم الفـسقون؛
و کسانی که زنان پاکدامن را متهم میکنند سپس چهار
شاهد (بر ادعای خود) نمیآورند آنها را هشتاد تازیانه بزنید، و شهادتشان را هرگز نپذیرید، و آنها فاسقانند.»
معنای رمی (انداختن) معروف است ولی به عنوان
استعاره در نسبت دادن امری ناپسند به انسان نیز
استعمال میشود، مانند نسبت زنا و دزدی دادن، که آن را
قذف هم میگویند.
و از سیاق آیه بر میآید که مراد از رمی نسبت زنا دادن به زن محصنه و عفیفه است و مراد از آوردن چهار
شاهد که ناظر و گواه زنا بودهاند،
اقامه این شهود است برای
اثبات نسبتی که داده و در این آیه خدای تعالی دستور داده در صورتی که نسبت دهنده چهار شاهد نیاورد او را تازیانه بزنند و از آن به بعد
شهادت او را نپذیرند و در ضمن
حکم به
فسق او نیز کرده است و معنای آیه این است که کسانی که به زنان عفیف نسبت زنا میدهند و چهار شاهد بر صدق ادعای خود نمیآورند، باید هشتاد
تازیانه به ایشان بزنید و چون ایشان فاسق شدهاند، دیگر تا ابد شهادتی از آنان قبول نکنید.
به این ترتیب نه تنها این گونه افراد را تحت
مجازات شدید قرار میدهد، بلکه در دراز مدت نیز سخن و شهادتشان را از ارزش و
اعتبار میاندازد، تا نتوانند
حیثیت پاکان را لکه دار کنند، بعلاوه داغ فسق بر پیشانیشان مینهد و در جامعه رسوایشان میکند، این سختگیری در مورد حفظ حیثیت مردم پاکدامن، منحصر به اینجا نیست در بسیاری از تعلیمات
اسلام منعکس است، و همگی از ارزش فوق العادهای که اسلام برای حیثیت
زن و مرد با
ایمان و پاکدامن قائل شده است حکایت میکند.
در حدیثی از
امام صادق (علیهالسّلام) میخوانیم : «هنگامی که مسلمانی
برادر مسلمانش را به چیزی که در او نیست متهم سازد ایمان در
قلب او ذوب میشود، همانند نمک در آب!»
«ان الذین یرمون المحصنـت الغـفلـت المؤمنـت لعنوا فی الدنیا والاخرة ولهم عذاب عظیم؛
کسانی که زنان پاکدامن و بیخبر (از هر گونه آلودگی) و مؤمن را متهم میسازند در دنیا و آخرت از
رحمت الهی بدورند، و عذاب بزرگی در انتظارشان است.»
فرهنگ قرآن، مرکز فرهنگ و معارف قرآن، برگرفته از مقاله «حکم افترا».