خبل (مفرداتقرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
خَبَل (به فتح خاء و فتح باء) از
واژگان قرآن کریم و به معنی فساد است. خَبَال (به فتح خاء و فتح باء) نيز به معنى فساد است. اين كلمه دو بار در
قرآن آمده است.
خَبَل به معنی
فساد است. خَبَال (به فتح خاء و فتح باء) نيز به معنى فساد است. چنانكه
راغب گفته است.
(لا تَتَّخِذُوا بِطانَةً مِنْ دُونِكُمْ لا يَأْلُونَكُمْ خَبالًا) «از غير خودتان همراز مگيريد كه در فساد شما كوتاهى نمیكنند.»
(لَوْ خَرَجُوا فِيكُمْ ما زادُوكُمْ إِلَّا خَبالً) «اگر
منافقان با شما به
جنگ بيرون میشدند شما را فقط
تباهی میافزودند.»
نا گفته نماند همراز بودن
کافر و رفيق بودن منافق در جنگ، سبب اعوجاج فكر است زيرا آنها هميشه با وسوسهها و سخنان باطل، افكار را پريشان میكنند. پس خبال هر تباهى نيست بلكه تباهى و فساد فكرى است. لذا
راغب در معنى آن گفته: آن فسادى است كه بر حيوان عارض میشود و موجب
اضطراب میگردد مثل
جنون يا مرضى كه در فكر و
عقل مؤثر است.
در
اقرب گفته خبال به معنى فساد است كه در افعال و ابدان و عقول باشد.
خبل را افساد نيز گفتهاند.
اين كلمه فقط در دو آيه فوق آمده است.
•
قرشی بنایی، علی اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «خبل»، ج۲، ص۲۲۳.