اطلاق مفعول بر فاعل

اطلاق مفعول بر فاعل به ذکر صیغه اسم مفعول و اراده اسم فاعل اطلاق می‌شود و از اقسام مجاز لغوی می‌باشد.

فهرست مندرجات

۱ - تعریف

«اطلاق مفعول بر فاعل» از اقسام مجاز لغوی و به معنای استعمال صیغه اسم مفعول به جای صیغه اسم فاعل است؛

۱. (... انه کان وعده ماتیا)؛ "در حقیقت وعده او انجام شدنی است". در این آیه «ماتیا» به معنای «آتیا» آمده است.
۲. (... حجابا مستورا)؛ "پرده‌ای پوشیده". در این آیه، «مستورا» به معنای «ساترا» به کار رفته است.

۳ - پانویس

[ویرایش]

۱.	↑ مریم/سوره۱۹، آیه۶۱.
۲.	↑ اسرا/سوره۱۷، آیه۴۵.
۳.	↑ زرکشی، محمد بن بهادر، ۷۴۵ - ۷۹۴ق، البرهان فی علوم القرآن (باحاشیه)، ج۲، ص۲۸۵.
۴.	↑ کمالی دزفولی، علی، ۱۲۹۲ -، قرآن ثقل اکبر، ص۳۰۸.

۴ - منبع