توکل مؤمن آل فرعون (قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
مؤمن آل فرعون، در راه
دعوت به
خداوند، به
خدا توکل می کرد.
ویـقوم ما لی ادعوکم الی النجوة وتدعوننی الی النار• فستذکرون ما اقول لکم وافوض امری الی الله ان الله بصیر بالعباد. «اى
قوم من! چرا من شما را به سوى نجات
دعوت مى كنم، امّا شما مرا بسوى
آتش فرا مى خوانيد؟! •.....• و بزودى آنچه را به شما مى گويم به خاطر خواهيد آورد! من كار خود را به خدا واگذارم كه
خداوند نسبت به بندگانش بيناست!»
من تمام كارهاى خود را به خداوند يگانه يكتا واگذار مى كنم كه او نسبت به بندگانش بينا است" (وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ).
و به همين دليل نه از تهديدهاى شما مى ترسم، و نه كثرت و
قدرت شما و تنهايى من مرا به
وحشت مى افكند، چرا كه سرتاپا خود را به كسى سپرده ام كه قدرتش بى انتها است و از حال بندگانش به خوبى آگاه است.
اين تعبير ضمنا دعاى مؤدبانه اى بود از اين مرد با
ايمان كه در چنگال قومى زورمند و بيرحم گرفتار بود، تقاضايى بود مؤدبانه از پيشگاه
پروردگار كه در اين شرائط او را در كنف حمايت خويش قرار دهد.
"وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ"-
راغب كلمه "
تفويض" را به معناى رد دانسته. و بنا به گفته وى تفويض امر به خدا، برگرداندن و واگذارى امر است به او، در نتيجه تفويض با
توكل و
تسليم قريب المعنى مى شود، چيزى كه هست اعتبارها مختلف است.
و اگر آن را تفويض مى گويند به اين اعتبار است كه
بنده خدا آنچه را كه به ظاهر منسوب به خودش است، به خدا برمى گرداند و حال
عبد در چنين وضعى حال كسى است كه بركنار باشد و هيچ امرى راجع به او نباشد و اگر توكلش مى خوانند به اين اعتبار است كه بنده خدا پروردگار خود را
وكيل خود مى گيرد، تا هر تصرفى را كه خواست در امور او بكند و اگر تسليمش مى نامند، به اين اعتبار است كه بنده خدا رام و منقاد محض است در برابر هر اراده اى كه خداى سبحان درباره اش بكند، و هر كارى كه از او بخواهد بدون اينكه هيچ امرى را به خود نسبت دهد،
اطاعت مى كند. پس تفويض و توكل و تسليم مقامات سه‌گانه اى هستند از مراحل
عبوديت، از همه پايين تر و سطحى تر توكل است و از آن دقيقتر و بالاتر تفويض و از آنهم دقيق تر و مهم تر تسليم است.
فرهنگ قرآن، مرکز فرهنگ و معارف قرآن، برگرفته از مقاله «مؤمن آل‌فرعون».
