در سال ۱۱، در روزگار خلافتابوبکر، از حصینبن نمیر در جنگهای ردّه یاد شده است. هنگامی که ابوبکر، زیاد بن لَبید را برای جمع‌آوری زکاتبنی عَمرو بن معاویه گسیل کرد و آنان حاضر به پرداخت زکات نشدند، زیاد، حصینبن نمیر را مأمور سرکوبی آنان کرد.
در زمان خلافت عمر بن خطّاب، هنگام فتحقادسیه در سال چهاردهم هجرت، لشکری چهار هزار نفری به فرماندهی سعد بن ابی وَقّاص برای فتح عراق فرستاده شد که حصینبن نمیر و گروهی از قبیله سَکون نیز در آن بودند.
معاویه در نامه‌ای به مصریان، از آنان خواست که به کمک حصینبن نمیر و معاویة بن خُدَیج ــکه هر دو در مصر بودندــ در مقابل فرماندارحضرت علی، قیس بن سعد، بایستند. ظاهرآ حصینبن نمیر در زمان جنگ صفّین در مصر بوده است.
در پاره‌ای روایات از حصینبن نمیر به عنوان صاحب شُرطه (رئیس پلیس) عبیداللّه بن زیاد در سال ۶۰، و از وی در شمار سرداران لشکر عبیداللّه، ضمن رویدادهای قیامامام حسین علیه‌السلام و واقعه کربلا، نام برده‌اند؛
[۱۰]رجوع کنید به الاخبار الطِّوال، ص۲۴۰، ۲۴۳، ۲۴۶، ۲۵۴، ۲۵۸ـ۲۵۹.
در واقعه حَرّه (اواخر سال ۶۳)، حصینبن نمیر از سرداران همراه مسلم بن عُقبه بود که از دمشق روانه مدینه شد. حصین فرماندهی اهل حِمْص را برعهده داشت. در آخر محرّم سال ۶۴ مسلم بن عقبه ــ پس از سرکوب قیام مردم مدینه، در حالی که برای سرکوب شورش عبداللّه بن زبیر روانه مکه بودــ درگذشت و بنابر سفارش یزید، حصینبن نمیر فرماندهی سپاه را برعهده گرفت.
حصینبن نمیر در ۲۵ یا ۲۶ محرّم ۶۴ وارد مکه شد و ابن زبیر را محاصره کرد. ابن زبیر و همراهانش به مسجدالحرام پناه بردند. در سوم ربیع‌الاول سال ۶۴، حصینبن نمیر و شامیان، در کوههای اطراف کعبهمنجنیقها و عراده‌هایی به‌کار انداختند و با سنگ و آتش به شهر مکه و کعبه حمله کردند که کعبه ویران شد و جامه و چوبهای آن سوخت.
در اوج جنگ بین شامیان و مکّیان، خبر مرگ یزید ( ۱۴ ربیع‌الاول ۶۴) به ابن زبیر رسید. حصین به ابن زبیر پیشنهاد کرد خلافت را بپذیرد و همراه حصین و لشکر وی به شام برود تا از شامیان برایش بیعت بگیرند، اما ابن زبیر نپذیرفت و حصین با لشکر خود سوی شام بازگشت.
هنگامی که مختار به خون‌خواهی امام حسین علیه‌السلام قیام کرد، به فرمانده سپاهش، ابراهیم بن اشتر، سفارش کرد که عبیداللّه بن زیاد و حصینبن نمیر را به قتل برساند.
در سال ۶۶ یا ۶۷، در جنگ میان ابن زیاد و ابراهیم بن اشتر، بسیاری از قاتلان امام حسین علیه‌السلام کشته شدند و حصینبن نمیر نیز هنگام درگیری با شَریک بن جَدیر تَغْلبی کشته شد.
ابراهیم بن اشتر سر حصین و دیگر کشتگان لشکر شام را برای مختار به کوفه فرستاد. مختار سر حصین و عده‌ای دیگر از کشتگان را نزد محمد بن حنفیه به مکه فرستاد و سر بقیه را در کوفه آویزان کرد.
