شکدر رافع دو گونه است؛ زیرا شک یا در عروض رافع است، مانند شکدر بقاى طهارت به سبب شکدر خروج باد معده و یا در رافع بودن آنچه عارض شده، مانند شکدر بقاى طهارت به سبب خروج رطوبت مردد میان مذی و منی که در صورت منى بودن قطعا طهارت رفع شده است، اما در صورت مذی بودن، طهارت قطعاً باقى است؛ زیرا مذی رافع آن نیست.
برخى درحجیتاستصحاب میان شکدر حدوث رافع و رافع بودن آنچه عارض شده، تفصیل داده، استصحاب را در قسم دوم حجت و معتبر ندانستهاند. در مقابل، برخى میان آن دو درحجیت و معتبر بودن استصحاب تفاوتى قائل نشدهاند
