• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

بعث

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



بعث: به معنای فرستادن کسى یا چیزى است.




از این عنوان، به مناسبت در باب هاى: طهارت، حج و نکاح سخن گفته شده است.



تهیّه ی غذا و فرستادن آن براى صاحبان عزا و بازماندگان میت تا سه روز، مستحب است.




۳.۱ - فرستادن مو و ناخن حاجی به منی


حاجى‌ اى که در منى، موفّق به حلق یا تقصیر نشده است، اگر امکان بازگشت به منى برایش فراهم نباشد، در هر جاى ممکن، باید حلق یا تقصیر کند و مو ها یا ناخن هایش را به منى بفرستد.
در اینکه فرستادن آن در هر حال واجب است یا تنها در صورت تعمّد خروج از منى قبل از حلق یا تقصیر، یا در هر حال مستحب است، اختلاف مى‌باشد.

۳.۲ - فرستادن قربانی یا بهای آن به منی


بر مُحرمى که به جهت بیمارى نتوانسته حجش را تمام کند، بنا بر مشهور، واجب است قربانى یا بهاى آن را به منى بفرستد تا از طرف او ذبح کنند.



اگر بین زن و شوهر، شقاق پدید آید به تصریح قرآن کریم، حاکم شرع، دو حکم - یکى از طرف مرد و دیگرى از طرف زن - تعیین مى‌ کند و نزد ایشان مى‌ فرستد تا با در نظر گرفتن مصالح دو طرف، به طلاق یا آشتى، داورى نمایند. در وجوب یا استحباب بعث حکم از سوى حاکم شرع، اختلاف است. بیشتر فقها آن را واجب دانسته‌اند.



 
۱. مستند الشیعة،ج ۳، ص ۳۱۴.    
۲. مستند الشیعة،ج ۱۲، ص ۳۷۹ تا ۳۸۲.    
۳. جواهر الکلام،ج ۱۹، ص ۲۴۳ تا ۲۴۴.    
۴. جواهر الکلام،ج ۲۰، ص ۱۴۲ تا ۱۴۳.    
۵. نساء(سوره۴)،آیه ۳۵.    
۶. جواهر الکلام،ج ۳۱، ص ۲۰۹ تا ۲۱۳.    




فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم السلام، ج‌۲، ص۱۱۶.‌    



جعبه ابزار