• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

آبرو(فرهنگ قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


آبرو بر حیثیتی از انسان اطلاق می‌شود که مورد ستایش یا سرزنش واقع می‌گردد، خواه در خود او باشد یا در خانواده و کسانی که به گونه‌ای با او پیوند دارند.


آبرو به معنای اعتبار، قدر،جاه،شرف، عرض،ناموس است.
[۱] فرهنگ فارسی معین.
در این مدخل از واژه‌های تعفف، وجیه، و هر آن چه که لازمه معانی آن، آبرو یا بی آبرویی باشد مانند: «بیاض وجه»، «سواد وجه»، «مرجو»، «نجات از خزی»، «نفی خزی»، «نفی ذلت»، «نهی از تمسخر»، «نهی از طرد»، «نهی از غیبت»، «ود»، «نفی فضاحت» و... استفاده شده است.

آبروریزی،آبرومندان،آبرومندان در قیامت،آبروی فقیران،حفظ آبرو،عوامل آبرومندی.

۱. ↑ فرهنگ فارسی معین.


فرهنگ قرآن، مرکز فرهنگ و معارف قرآن، برگرفته از مقاله «آبروریزی».    



جعبه ابزار