ده عنوانی که به تازگی ثبت شده اند :
علی ابوالحسن[ویرایش]
[ادامه](
۴۶۵ ـ
۵۳۹ هـ.ق)
۶-
۷ (هجری قمری)
علی ـ ابوالحسن (پیش از ۳۷۷ه.ق) شاعر و کاتب بود. اطلاعات چندانی از زندگی او در دست نیست و تنها در الفهرست اثر الندیم از وی یاد شده است. الندیم او را در شمار شاعران کاتب آورده و گفته است که پنجاه ورقه شعر از او وجود داشته است. همچنین، در جای دیگری از ابوعلی محمد بن علی بن فیاض یاد کرده که او را از شاعران کم‌گو دانسته و ممکن است پدر یا پسر ابوالحسن بوده باشد.
عشنق[ویرایش]
[ادامه]عشنق ضبی (پیش از
۳۷۷ هـ.ق) شاعر کم‌نام و مبهم‌الهویۀ قرون نخستین
اسلامی بود.
«عشنق» در عربی به‌معنای انسان قدبلند و تنومند است.
به گفتۀ
الندیم، شاعر نامبرده با این لقب پنجاه ورقه شعر داشته است.
از نام، نسب، و جزئیات زندگی او هیچ اطلاعی در دست نیست.
در نسخه‌ای از
الفهرست که
دهخدا به آن استناد کرده، نام وی به‌صورت «عَنسق» ضبط شده و او را مولی و مملوک دانسته‌اند.
علی غرناطی[ویرایش]
[ادامه] علی بن احمد غرناطی (
۴۴۴ ـ
۵۲۸ هـ.ق) از علمای برجسته مالکی اندلس، لغت‌شناس، ادیب، شاعر، قاری و محدثی توانمند بود.
وی نزد استادان نامداری چون محمد بن هشام مصحفی، ابوجعفر بن رزق و ابوعلی غسانی حدیث آموخت.
از علمای دیگری چون ابوداود مقری، قاضی ابوالاصبغ بن سهل و ابوبکر مرادی بهره برد.
در قرائت قرآن از شاگردان قاریان معروفی چون علی بن عبدالرحمان بن دوش، یحیی بن ابراهیم لواتی و حسین بن عبیداللّه بن سعید بود.
تحلیل جامع مفهوم حوزه علمیه[ویرایش]
[ادامه] «تحلیلی جامع از مفهوم حوزه علمیه؛ نهاد معرفتی، هدایتی و تمدنی»
تحلیل مفهوم حوزه علمیه[ویرایش]
[ادامه] «تحلیلی جامع از مفهوم حوزه علمیه؛ نهاد معرفتی، هدایتی و تمدنی»
عشاری[ویرایش]
[ادامه]عشاری (پیش از
۳۷۷ هـ.ق) نویسنده‌ای گمنام از قرون نخستین
اسلامی که تنها در
الفهرست الندیم از او یاد شده است.
وی رساله‌هایی دربارۀ ارزاق و حقوق کارگزاران و کارکنان دیوانی تألیف کرده بود.
جز این، اطلاعاتی از نام، نسب، یا زندگی او در دست نیست.
برخی احتمال داده‌اند که ایشان همان ابواسحاق ابراهیم بن بَکس (یا: بَکوس) عشاری باشد.
پزشک بیمارستان عضدی
بغداد که در (
۳۶۰ هـ.ق) زنده بوده است
علی بن احمد فنجکردی[ویرایش]
[ادامه] علی بن احمد فنجکردی (حدود
۴۳۰ ـ
۵۱۲ هـ.ق) شاعر و ادیبی بزرگ بود.
او به‌عنوان اعجوبه‌ای در هنر شعر و نثر شناخته می‌شد و بزرگان ادبیاتی مانند میدانی،
بیهقی و
عبدالغفار فارسی او را ستوده‌اند.
برخی منابع از او به‌عنوان شاعری امامی یاد کرده که اشعار بسیاری در مدح اهل بیت علیهم السلام سروده که از آن جمله سرودهایی درباره عید
غدیر خم است.
برخی از آثارش در کتاب‌هایی مانند تاج الاشعار یا سلوة الانفاس ثبت شده است.
مرغینانی[ویرایش]
[ادامه]علی بن ابی‌بکر مرغینانی (م
۵۰۶ هـ.ق) از فقهای
حنفی مذهب بود.
وی از پدر خود نقل روایت می‌کرد.
استاد فخرالدین قاضی خان از فقهای بزرگ حنفی از او بهره علمی برد.
قضیة الرسول،
الفوائد فی الفروع و
مناقب الامام الاعظم از جمله آثار وی هستند.
سرانجام در ماه
رجب سال ۵۰۶ (هجری قمری) درگذشت.
یعقوب بن یوسف مؤمنی[ویرایش]
[ادامه] یعقوب بن یوسف مؤمنی (
۵۵۴ ـ
۵۹۵ هـ.ق) یکی از پادشاهان برجسته دولت موحدین در شمال آفریقا بود.
پس از مرگ پدرش در ۵۸۰ (هجری قمری) بر تخت پادشاهی نشست.
یعقوب با توانمندی‌های سیاسی و نظامی خود توانست دولت موحدین را از فروپاشی نجات دهد و چهار شهر مهم مراکش را که در تصرف پرتغالی‌ها بود، بازپس گیرد.
وی علاوه بر مهارت‌های سیاسی، فقیهی با دانش گسترده در فقه، حدیث و قرآن بود.
یعقوب به اجتهاد شخصی تأکید داشت و مخالف تقلید از آراء گذشته بود.
منتهی بن مرتضی مرعشی[ویرایش]
[ادامه] منتهی بن مرتضی مرعشی (قرن
۶ هـ.ق) از علمای
امامیه بود.
استاد وی، پدرش مرتضی بود.
او اثر معروفی با نام
المسائل الاصولیّه یا المسائل الکلامیّه دارد.
ایشان در قرن ۶ (هجری قمری) درگذشت.
