یقینیات در فقه به احکامی گفته میشود که برای مکلفیقین حاصل شده است و تقلید در آنها جایز نیست، در حالی که ضروریات احکامیاند که اختلافی در آنها نیست و هر حکم ضروری، یقینی است اما هر یقینی ضروری نیست.
دعبل خزاعی، شاعر، عالم و راوی حدیث شیعه، با هجو و مدح خاندان پیامبر به دفاع از حق و ولایت علی (ع) پرداخت و آثار ادبی و علمی متعددی خلق کرد. او در کوفه و بغداد تحصیل کرد، به سفرهای متعدد رفت در اشعارش به توصیف حماسه، رنج و عشق اهل بیت پرداخت. آثار او شامل دیوان شعر، کتاب طبقات الشعراء و دیگر متون است که تأثیر عمیقی بر ادبیات عربی و شیعه داشتهاند. دعبل در سال ۲۴۶ هجری قمری درگذشت و به عنوان یکی از بزرگترین شاعران متعهّد شناخته میشود.
در فقه سیاسیتفاهم بينالمللى اصلی بنیادین در کاهش تعارضات و تحقق صلح، امنیت و همکاری پایدار میان ملتها است. این مفهوم فراتر از یک توصیه اخلاقی، به عنوان قاعدهای مستقل و الزامآور در حقوق بینالملل، ریشهدار در عقل، فطرت و عرف انسانی تلقی میشود. تفاهم با مدیریت اختلافهای ایدئولوژیک، فرهنگی و سیاسی، آنها را از عوامل منازعه به زمینههای تعامل و تبادل تمدنی تبدیل میکند.
ابو محمد عبد السلام بن رغیان بن عبد السلام بن حبیب کلبی (متولد ۱۶۱ هجری) شاعر شیعی بود که در «سلمیه» (نزدیک شهر حماة) به دنیا آمد. نام مستعار او «دیک الجن» (خروس جن) به دلایل مختلفی به او نسبت داده شده است. دیک الجن شاعری پرتوان و تأثیرگذار بود؛ حتی ابو تمام طائی و شاعر شام از او الهام گرفتند. او به خاندان پیامبر (صلیاللهعلیهوآله) عشق میورزید و قصاید متعددی در مدح و رثای اهل بیت (علیهمالسلام)
محمّد بن ادریس بن عباس شافعی قرشی (متولد ۱۵۰ هجری) در غزه، عسقلان یا یمن به دنیا آمد، در مکه و مدینه تحصیل کرد و پس از سفر به یمن به علویان پیوست. به دلیل فعالیتهای سیاسیاش در یمن دستگیر شد، به بغداد آمد و توسط هارون الرشید عفو شد؛ آنجا با مذهب ابو حنیفه آشنا شد و ترکیبی از فقه اهل حدیث (مالک بن انس) و اهل رای (ابو حنیفه) در او شکل گرفت. پس از سفرهای متعدد به مصر و تأثیر از سیّده نفیسه
جامعه خدامحوری[ویرایش] [ادامه] جامعۀ خدامحورى بر اساس فلسفۀ سياسى دين به ويژه اسلام بهطور معمول روابط بر اساس خدا محورى تنظيم مىشود، الگوى خدا محورى به دو صورت در روابط اجتماعى و از جمله در روابط دولت و جامعه اثر مستقيم دارد. الف - قانونمند شدن روابط بر اساس مشيت تشريعى و ارادۀ تقنينى خدا كه از راه وحى و شريعت بيانشده است و به اينگونه هم روابط درونى سيستمها و نظامهاى اجتماعى و نيز روابط همۀ نهادها در دولت و همچنين رابطۀ دولت به عنوان يك مجموعه با جامعه به معناى يك تركيب بر اساس قوانين الهى تنظيم و تعاملها با آن منطبق مىشود؛
جابی1[ویرایش] [ادامه] جابى نظام ادارى عصر نبوى، به تدريج با نهاد چهارمى مجهز شد كه مأموران آن، عهدهدار جمعآورى زكات يعنى عمدهترين منبع مالى دولت مدينه بودند و به آنها جابى گفته مىشد. جابيان تحت امر هيچكدام از نهادهاى سهگانه ايالتها نبودند و زير نظر شخص پيامبر (ص) به وظيفۀ جمعآورى در آمدهاى عمومى دولت مدينه اشتغال داشتند. جابيان توسط شخص پيامبر (ص) مورد حسابرسى قرار مىگرفتند. منبع فقه سياسى ۴۵۲/۷.
