ده عنوانی که به تازگی ثبت شده اند :
تفکیک نسبی قوا[ویرایش]
[ادامه]یکی از مباحث مطرح شده در
فقه سیاسی است.
تفكيك نسبى قوا
تفاهم[ویرایش]
[ادامه]یکی از مباحث مطرح شده در
فقه سیاسی است.
تفاهم بينالمللى
دیک الجنّ (شعر عاشورایی)[ویرایش]
[ادامه] ابو محمد عبد السلام بن رغیان بن عبد السلام بن حبیب کلبی (متولد
۱۶۱ هجری) شاعر شیعی بود که در «سلمیه» (نزدیک شهر
حماة) به دنیا آمد.
نام مستعار او «
دیک الجن» (خروس جن) به دلایل مختلفی به او نسبت داده شده است.
دیک الجن شاعری پرتوان و تأثیرگذار بود؛ حتی ابو تمام طائی و شاعر
شام از او الهام گرفتند.
او به خاندان
پیامبر (صلیاللهعلیهوآله) عشق میورزید و قصاید متعددی در
مدح و رثای
اهل بیت (علیهمالسلام)
امام شافعی (شعر عاشورایی)[ویرایش]
[ادامه]محمّد بن ادریس بن عباس شافعی قرشی (متولد
۱۵۰ هجری) در
غزه،
عسقلان یا
یمن به دنیا آمد، در
مکه و
مدینه تحصیل کرد و پس از سفر به یمن به
علویان پیوست.
به دلیل فعالیتهای سیاسیاش در یمن دستگیر شد، به
بغداد آمد و توسط
هارون الرشید عفو شد؛
آنجا با مذهب
ابو حنیفه آشنا شد و ترکیبی از فقه اهل حدیث (
مالک بن انس) و اهل رای (
ابو حنیفه) در او شکل گرفت. پس از سفرهای متعدد به
مصر و تأثیر از
سیّده نفیسه
منصور نمری (شعر عاشورایی)[ویرایش]
[ادامه]منصور بن سلمة بن زبرقان از طایفه
نمر بن قاسط نزاری بود.
اگرچه از خواصبارگاه
هارون الرشید بود، در دلش به
اهل بیت (علیهمالسلام) عشق میورزید و از شاعران عزادار
امام حسین (علیهالسلام) به شمار میآمد.
در کتاب «
نسمة السحر بذکر من تشیع و شعر» بهعنوان
شیعه معرفی میشود و در مدح هارون به حدیث «
مانند هارون از موسی» اشاره میکند.
اما پس از سرودن رثای حسین (علیهالسلام) دستور قطع زبان و قتل او صادر شد.
او
حکومت عباسی
جامعه خدامحوری[ویرایش]
[ادامه]جامعۀ خدامحورى
بر اساس فلسفۀ سياسى دين به ويژه اسلام بهطور معمول روابط بر اساس خدا محورى تنظيم مىشود، الگوى خدا محورى به دو صورت در روابط اجتماعى و از جمله در روابط دولت و جامعه اثر مستقيم دارد.
الف - قانونمند شدن روابط بر اساس مشيت تشريعى و ارادۀ تقنينى خدا كه از راه وحى و شريعت بيانشده است و به اينگونه هم روابط درونى سيستمها و نظامهاى اجتماعى و نيز روابط همۀ نهادها در دولت و همچنين رابطۀ دولت به عنوان يك مجموعه با جامعه به معناى يك تركيب بر اساس قوانين الهى تنظيم و تعاملها با آن منطبق مىشود؛
جابی1[ویرایش]
[ادامه]جابى
نظام ادارى عصر نبوى، به تدريج با نهاد چهارمى مجهز شد كه مأموران آن، عهدهدار جمعآورى زكات يعنى عمدهترين منبع مالى دولت مدينه بودند و به آنها جابى گفته مىشد.
جابيان تحت امر هيچكدام از نهادهاى سهگانه ايالتها نبودند و زير نظر شخص پيامبر (ص) به وظيفۀ جمعآورى در آمدهاى عمومى دولت مدينه اشتغال داشتند. جابيان توسط شخص پيامبر (ص) مورد حسابرسى قرار مىگرفتند.
منبع
فقه سياسى ۴۵۲/۷.
تولید حکم[ویرایش]
[ادامه] در
فقه سیاسی توليد حكم به معنای حکمسازی فقهی بر پایه
مصالح مرسله و فراتر رفتن از
نص است.
مقاصد الشریعه عمدتاً از طریق
قاعده سدّ ذرایع در مذاهب اهل سنت پذیرفته شده است.
تولید1[ویرایش]
[ادامه] توليد در
فقه سیاسی و
اقتصاد اسلامی سیاستی بنیادین برای هدایت
اقتصاد و مهمترین عامل
درآمد و
توسعه است.
این فرایند از تعامل عناصر طبیعی، نیروی انسانی و سرمایه و به منزلۀ ایجاد امر سودمند شکل میگیرد.
اسلام به سبب آفات بالقوه تولید، بر هدایت و کنترل حقوقی و اخلاقی هر سه عامل تأکید دارد.
کار محور اصلی تولید و
اخلاق و ارزشهای انسانی ستون فقرات نظام تولید اسلامی محسوب میشود.
مهادنه (فقه سیاسی)[ویرایش]
[ادامه]مهادنه
مهادنه: آشتى، صلح، قرارداد صلح موقت.
گاه، جنگ و جهاد به آتشبس منجر مىشود كه از آن در فقه، به مهادنه و هدنه تعبير مىشود. اين لغت در اصل به معناى سكون است و در اصطلاح براى بيان صلح موقت ميان مسلمانان و گروهى از كافران حربى به كار مىرود. پس برآن، موادعه و مهادنه كه گوياى حالت ناپايدار است، اطلاق مىشود.
شيخ طوسى مىگويد: «هدنه و مهادنه به يك معنا، عبارت است از كنار گذاشتن جنگ و رها كردن نبرد تا مدتى.» (۱) علامه حلى نيز مىگويد: «مهادنه، موادعه و معاهده، واژههايى مترادف و عبارت است از كنار گذاشتن جنگ و رها كردن نبرد تا مدتى.
