اسماعیل عبّاد طالقانی (صاحب، کافی الکفاة) در سال ۳۲۶ هجری در طالقان متولد شد و بهدلیل مصاحبت با ابوالفضل بن العمید لقب «صاحب» و بهدلیل توانایی کتابت لقب «کافی الکفاة» را دریافت کرد. او در دوره عباسی بهعنوان کاتب و وزیر فعالیت کرد، در علوم، ادبیات، فلسفه و تاریخ آثار متعددی نوشت و کتابخانهای بزرگ داشت که بیشتر آثارش در حمله محمود غزنوی به ری سوزانده شد. صاحب بهعنوان فیلسوف، متکلّم، فقیه
یاد آوردن یعنی به خاطر آوردن کاری که از روی فراموشی یا غفلت ترک شده است و در فقه، با یادآوریِ عمل یا جزء و شرط آن، بسته به مورد، احکامی مانند قضا، تدارک، بطلان یا صحتعبادت و گاه وجوب سجده سهو یا نیابت در نماز و حج مترتب میشود.
واجب تعبدی (مقاله دوم)[ویرایش] [ادامه] واجب تعبدی واجبی است که در تحقق آن قصد قربت (← نیّت) شرط است و بدون آن تحقق نمییابد، مانند نماز، روزه و دیگر عبادات.
یارانه کمک مالی دولت به تولیدکنندگان یا مصرفکنندگان برای کاهش قیمت کالاهای ضروری است و از نظر فقهی، فروش کالاهای یارانهای برخلاف قیمت مصوب جایز نیست و تخلف از شرایط دولت موجب ضمان یا حق فسخ برای دولت میشود.
ابو الحسن علی بن احمد جرجانی (جوهری)شاعرشیعه و مناقبگو بود که از جوانی به شاعری پرداخت و مورد توجه صاحب بن عبّاد قرار گرفت، او را به عنوان ندیم خاص و فرستاده ویژه خود انتخاب کرد. اگرچه دیوان کامل او موجود نیست، تنها مجموعهای از قصاید عربی در منقبت امام علی (علیهالسلام) و مرثیه امام حسین (علیهالسلام) باقی مانده است. در سال ۳۷۷ هجری پس از دو ماموریت به نیشابور و اصفهان، به گرگان بازگشت و در همان شهر درگذشت؛
واجب تخییری نوعی واجب در مقابل واجب تعیینی است که تکلیف به انجام مورد خاصی تعلق نگرفته و چند گزینه جایگزین دارد که مکلّف میتواند یکی از آنها را انتخاب کند؛ مانند کفارهافطارروزه رمضان که میان چند عمل مخیّر است.
