آتش‌بس در جهاد (قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
قرآن کریم آیاتی از خود را در باره پیمان صلح و آتش بس قرار داده استکه به بیان آن می پردازیم.
برقراری آتش بس و پیمان ترک نبرد، با غیر مسلمانان جایز است
... واقتلوهم حیث وجدتموهم... • الا الذین یصلون الی قوم بینکم وبینهم میثـق..
هر گاه از این کار سر باز زنند، (و به اقدام بر ضد شما ادامه دهند،) هر جا آنها را یافتید،
اسیر کنید! و (در صورت احساس خطر) به
قتل برسانید! و از میان آنها، دوست و یار و یاوری اختیار نکنید!. • مگر آنها که با همپیمانان شما، پیمان بسته‌اند یا آنها که به سوی شما می‌آیند، و از پیکار با شما، یا پیکار با قوم خود ناتوان شده‌اند (نه سر
جنگ با شما دارند، و نه توانایی مبارزه با قوم خود.)
از آنجا که خداوند، در آیه پیش دستور داده بود که مؤمنان با آنهایی که از بلاد
شرک،
مهاجرت نمی‌کنند، بجنگند و با آنها دوستی نکنند، اکنون از جمله ایشان گروهی را استثنا کرده، می‌فرماید:
الا الذین یصلون الی قوم بینکم و بینهم میثاق: مگر کسانی که هم
پیمان باشند با آنهایی که میان شما و ایشان، قرارداد و پیمانی باشد، بنا بر این خون آنها محترم است و مثل هم پیمانهای شما در امان خواهند بود.
در باره اینان اختلاف کرده‌اند: از
امام باقر علیه‌السّلام روایت شده است که: منظور
هلال بن عویمر سلمی است که با پیامبر در باره کسان خود پیمانی بست که بمقتضای آن
حضرت محمد صباید متعرض کسانی که با آنها روابط دوستی دارند، نشود و آنها نیز باید متعرض متحدین و دوستان محمد صنشود. از این رو خداوند دستور می‌دهد که پیامبر گرامی متعرض هم پیمانهای ایشان نشود. سدی و ابن زید نیز چنین گفته‌اند.
عمر بن شیبه گوید: منظور بنی مدلج است. سراقة بن مالک بن جعشم مدلجی، بعد از
جنگ احد، خدمت پیامبر آمد و او را بخدا و نعمتهای او
سوگند داد و از او عهدی گرفت که با کسانش جنگ نکند و از آنجا که کسان او هم پیمان قریش بودند، قرار بر این گذاشت که هر گاه قریش باسلام گروش پیدا کردند، ایشان نیز
اسلام آورند.
از اینرو خداوند در باره ایشان همان حکمی کرد، که در باره
قریش کرده بود و آیه در باره ایشان نازل گردید.
فرهنگ قرآن، مرکز فرهنگ و معارف قرآن، برگرفته از مقاله «آتش‌بس در جهاد (قرآن)»
