ده عنوانی که به تازگی ثبت شده اند :
محمد بن علی حلوانی[ویرایش]
[ادامه] محمد بن علی حلوانی (
۴۳۹ ـ
۵۰۵ هـ.ق) از فقهای برجسته حنبلی مذهب در قرن پنجم هجری بود.
وی به زهد، ورع و عبادت شهرت داشت.
او نزد استادانی چون قاضی ابوعلی برزبینی و ابوجعفر بن ابی موسی شریف فقه و اصول فرا گرفت و به جایگاه شیخ حنابله و مرجع فتوا در بغداد رسید.
وب در حدیث نیز از مشایخی همچون صریفینی، نهروانی و ابوالغنائم بن مأمون بهره برد.
او دارای آثاری به نام‌های کفایة المبتدی (فقه، در چند مجلد)، کتابی مفصل‌تر در فقه و کتابی در اصول فقه (در دو مجلد) است.
یحیی بن سعید واسطی[ویرایش]
[ادامه] یحیی بن سعید واسطی (
۵۲۲ ـ
۵۹۴ هـ.ق) از ادیبان، فقیهان و رجال دیوانی برجسته قرن
ششم (هجری قمری) بود.
او ادبیات را نزد جوالیقی آموخت.
ایشان نزد شماری از محدثان و فقیهان همچون ابن فضلان،
حدیث و
فقه فرا گرفت.
وی کرسی تدریس در
بغداد و واسط داشت و در علوم مختلف، از جمله فقه، اصول، لغت، کلام، حساب، نظم و نثر مهارت داشت.
محمد بن محمد خاورانی[ویرایش]
[ادامه] محمد بن محمد خاورانی (حیات
۵۷۱ هـ.ق) از علما و نویسندگان برجسته سده
ششم (هجری قمری) بود.
که اصلاً منسوب به خاوران، از روستاهای نواحی خلاط در غزنه بود.
بر اساس گزارش
یاقوت حموی و مکتوبه‌ای از پسرش، وی نزد فقهای برجسته‌ای در
نیشابور تحصیل کرده است.
از جمله اساتیدش؛ عبدالجبار بن محمد بیهقی، ابوسعید مقری، زاهر شحامی و عباسه طوسی بوده‌اند.
همچنین در چهل‌سالگی با
ابوحامد غزالی دیدار داشته و نزد
زمخشری دروس کشاف و مفصل را فراگرفته است.
محمد بن اسعد حکیمی[ویرایش]
[ادامه] محمد بن اسعد حکیمی (۴۸۴ ـ ۵۶۷هـ.ق) فقیه، مفسر، لغوی، واعظ و شاعر حنفی مذهب بود.
تحصیلات خود را در بغداد به پایان رساند و سپس در دمشق به تدریس پرداخت.
او در مدارس معتبری چون صادریه، طرخانیه و معینیه تدریس کرد و مورد توجه حاکمان محلی قرار گرفت.
وی از اساتیدی چون حریری و ابوطالب زینبی بهره برد و شاگردانی همچون ابن سمعانی تربیت کرد.
درباره شخصیت او نظرات متفاوتی وجود دارد؛ برخی او را فاضل و دانشمند دانسته‌اند و برخی دیگر، چون ابن ناصر، وی را دروغ‌پرداز معرفی کرده‌اند.
علی بن منجب مصری[ویرایش]
[ادامه]علی بن منجب مصری (
۴۶۳ -
۵۵۰ هـ.ق) ملقب به
امین‌الدین و
تاج‌الریاسه از کاتبان برجسته مصر بود، خطی خوش داشت و شعر می‌سرود.
او کتابت را نزد صاعد بن مفرّج آموخت و به ریاست دیوان انشا به مدت ۵۰ سال رسید.
از بعضی آثار او برمی‌آید زمانی روابطش با ملک افضل وزیر تیره شد و به ناچار مدتی از دیوان انشا کناره گرفت،
وی با نگارش رساله‌های
اعتذار موسوم به
الافضلیات، دوباره اعتماد وزیر را جلب کرد و به منصب سابق خود بازگشت.
بازتعریف هویت تمدنی حوزه قم[ویرایش]
[ادامه]«برآمدن حوزه علمیه قم؛ بازتعریف هویت تمدنی حوزه قم در تقابل با غرب»
برآمدن حوزه علمیه قم؛ بازتعریف نسبت دین و تمدن در تقابل با غرب[ویرایش]
[ادامه]«برآمدن حوزه علمیه قم؛ بازتعریف هویت تمدنی حوزه قم در تقابل با غرب»
مخزن یاداشت روز[ویرایش]
[ادامه]بازتعریف هویت تمدنی حوزه قم
مخزن مقالات برتر[ویرایش]
[ادامه]سوره محمد، آیه ۳۸
«إِن تَتَوَلَّوْا یَسْتَبْدِلْ قَوْمًا غَیْرَكُمْ ثُمَّ لَا یَكُونُوا أَمْثَالَكُمْ»
عنوان: سنت الهی استبدال؛ ایرانیان در مدار مسئولیت تمدنی
آیه ۳۸ سوره محمد، از سنت الهی استبدال قومی خبر می‌دهد؛ که چون اقوام گذشته نیستند، در دعوت به جهاد سستی نمی‌کنند، در برابر دشمن تسلیم صلح ذلت‌بار نمی‌شوند، از انفاق دریغ ندارند و مطیع خدا و رسول‌اند. همه مفسران بر اساس روایات مصداق این این آیه را ایرانیان دانسته اند. این آیه و روایات مرتبط، ظرفیت تمدنی ایرانیان را به‌عنوان نیرویی فعال در شکل‌دهی تمدن نوین اسلامی در پرتو نهضت جهانی مهدوی تأیید می‌کند.
محمد بن علی حمدانی[ویرایش]
[ادامه] محمد بن علی حمدانی (قرن
ششم هـ.ق) از علمای برجسته شیعه بود.
اطلاعات دقیقی از زندگی فردی و اجتماعی او در دست نیست.
شیخ منتجب‌الدین (م بعد از
۵۸۵ هـ.ق) او را امام، عالم، صالح، مفسر و واعظ معرفی کرده است.
و چند اثر از جمله
دلائل القرآن،
مفتاح التفسیر،
عین الاصول و
شرح الشهاب را به او نسبت داده است.
فرزندش محمد، فقیه و از شاگردان منتجب‌الدین و مشایخ خواجه نصیرالدین طوسی بود.
نسخه‌ای از فهرست منتجب‌الدین را در سال
۶۱۳
