ده عنوانی که به تازگی ثبت شده اند :
کمیت بن زید اسدی (شعر عاشورایی)[ویرایش]
[ادامه] ابو المستهل کمیتشاعر
شیعه و اهل
کوفه بود که در سال
۶۰ هجری متولد شد، و از کودکی به تعلیم اطفال و شعر میپرداخت.
او با ترکیب قالب شعر جاهلی و محتوای سیاسی‑دینی، نخستین شاعری شد که استدلال و احتجاج را برای دفاع از
اهل بیت (علیهمالسلام) به کار برد.
آثار او، بهویژه مجموعه «
هاشمیات» (۵۷۸ بیت)، شامل
مدح،
هجو و رثای اهل بیت (علیهمالسلام) است و بهدلیل عمق عقیدتی و زیبایی زبانیاش در ادبیات عربی شناخته میشود.
اسدی طوسی (شعر عاشورایی)[ویرایش]
[ادامه]ابونصر اسدی طوسی، شاعر و حماسهسرای نامدار
قرن پنجم هجری بود که به دلیل ناآرامیهای
خراسان، به
آذربایجان مهاجرت کرد.
او با تسلطی که بر
لغت،
فلسفه و
علوم عربی داشت، اگرچه در داستانسرایی راه
فردوسی را ادامه داد، اما با ابداع سبک «
مناظره»، شیوهای نو در شعر فارسی پدید آورد.
مهمترین یادگارهای او منظومه حماسی «
گرشاسبنامه»، اشعار «
مناظرات» و کتاب ارزشمند «
لغت فُرس» (کهنترین فرهنگ لغت موجود فارسی) است.
یلملم[ویرایش]
[ادامه]یَلَملَم یکی از
میقاتهای ششگانه حج است که در نزدیکی
مکه قرار دارد و حاجیانی که از
یمن به
مکه میروند، در این مکان برای انجام حج
مُحرم میشوند.
ابو سعید ابی الخیر[ویرایش]
[ادامه]ابوسعید ابوالخیر (۳۵۷ تا ۴۴۵ ه. ق) از بزرگترین مشایخ
صوفیه و ملقب به
«سلطان» بود.
او نخستین صوفی ایرانی بود که افکار و احوال خود را به زبان
شعر بیان کرد.
خودش کتابی ننوشت، اما سخنان و کراماتش توسط نوادگانش در کتابهای مهمی چون
«اسرار التوحید» گردآوری شده است.
او را در علوم ظاهری، شافعی و در باطن، علوی میدانند.
یمامه[ویرایش]
[ادامه] یمامه ناحیهای در
حجاز است که در
فقه، بهویژه در باب
زکات فطره از آن یاد شده و درباره
وجوب یا
استحباب پرداخت
خرما از سوی مردم آن میان
فقها اختلاف نظر وجود دارد.
فرزدق (شعر عاشورایی)[ویرایش]
[ادامه]ابو فراس همام ابن غالب مشهور به «
فرزدق» شاعر بزرگ
عرب بود که با شعرهای پرشور و پرمفهوم خود، بهعنوان صدای مدّاح
خلفای اموی و مدافع شرف و شجاعت قبیلهاش شناخته میشد.
آثار او بهگونهای بود که گویی اگر شعر
فرزدق نبود، یکسوم زبان عربی و نصف اخبار مردم از بین میرفت.
او با زبانی قوی، طنزآمیز و حماسی، همواره بهجایگاهاش در ادبیات عربی میبالید.
تولی در برابر دشمن[ویرایش]
[ادامه]تولى در برابر دشمن
تولى به مفهوم گرايش و تمايلات با حسن ظن و توأم با روابط عاطفى است و چنين حالتى در برابر دشمنى كه بر خصومت خود پاى مىفشارد به معناى آن است كه عمليات خصمانۀ دشمن مورد تأييد است يعنى چنين كسى خود عضوى از دشمن است. (او ۲)
منابع
۱ - (وَ مَنْ يَتَوَلَّهُمْ مِنْكُمْ فَإِنَّهُ مِنْهُمْ) مائده / ۵۱؛ ۲ - فقه سياسى ۲۳۶/۱۰.
توفیر الفی[ویرایش]
[ادامه]توفير الفىء
توفير الفىء به ارتقاى سطح درآمد گفته مىشود. بالا بردن سطح درآمد سرانه، تنها يك هدف اقتصادى نيست، دولتها سعى مىكنند با تلاش براى رسيدن به اين هدف، رضايت عمومى و آنگاه آراى عمومى را به نفع خود جهت دهند. اما اين هدف با ساير هدفهاى سياسى و حتى امنيتى منافات ندارد. بالا رفتن سطح درآمد ملى مىتواند حتى انگيزههاى خيانت مانند جاسوسى و زمينۀ فساد مانند دزدى و اختلاس را از بين ببرد.
به اين لحاظ افزايش سطح درآمد ملى را مىتوان از اهداف راهبردى به شمار آورد كه در اقتدار و امنيت ملى نيز تأثير فراوان دارد و خود يكى از مهمترين اهداف توسعه محسوب مىشود.
توسل به زور[ویرایش]
[ادامه] اصل عدم توسل به زور از مباحث مطرح شده در
فقه سیاسی بوده و در حقوق بینالملل، به ویژه در
منشور ملل متحد، ناظر به منع
تهدید یا کاربرد زور و محکومیت
تجاوز است.
این اصل به معنای تحریم جنگ تجاوزکارانه است و دفاع مشروع را به عنوان
حق ذاتی ملتها نفی نمیکند.
ماده ۵۱ منشور ملل متحد، دفاع مشروع فردی و جمعی را تا اقدام
شورای امنیت مجاز میشمارد.
در منطق قرآنی نیز تجاوز ممنوع است و حتی در برابر
دشمن
توسعه یافتگی[ویرایش]
[ادامه] توسعهیافتگی از اصطلاحات
فقه سیاسی بوده و به افزایش پایدار تولید، درآمد ملی و ظرفیت تولید در چارچوب یک الگوی راهبردی مشخص اطلاق میشود.
در رویکردهای نوین، توسعه صرفاً مادی نیست و پیوند آن با ارزشهای انسانی، فرهنگی و معنوی مورد تأکید است.
اسلام توسعه مطلوب را وابسته به
اخلاق،
ایمان، فرهنگ کار و جهتگیری ارزشی سرمایه میداند.
از این منظر، سیاستهای هدایتی
دولت و پایبندی فردی به ارزشها، شرط تحقق توسعه پایدار به شمار میآیند.
