ده عنوانی که به تازگی ثبت شده اند :
امام شافعی (شعر عاشورایی)[ویرایش]
[ادامه]محمّد بن ادریس بن عباس شافعی قرشی (متولد ۱۵۰ ه.ق.) در غزه/عسقلان یا یمن به دنیا آمد، در مکه و مدینه تحصیل کرد و پس از سفر به یمن به علویان پیوست. بهدلیل فعالیتهای سیاسیاش در یمن دستگیر شد، به بغداد آمد و توسط هارون الرشید عفو شد؛ از اینجا با مذهب ابو حنیفه آشنا شد و ترکیبی از فقه اهل حدیث (مالک بن انس) و اهل رای (ابو حنیفه) در او شکل گرفت. پس از سفرهای متعدد به مصر و تأثیر از سیّده نفیسه، مذهب شافعی را بنیان نهاد که امروز در بخشهای غربی ایران و دیگر مناطق اهل سنت پیروی میشود.
منصور نمری (شعر عاشورایی)[ویرایش]
[ادامه]منصور بن سلمة بن زبرقان از طایفه
نمر بن قاسط نزاری بود.
اگرچه از خواصبارگاه
هارون الرشید بود، در دلش به
اهل بیت (علیهمالسلام) عشق میورزید و از شاعران عزادار
امام حسین (علیهالسلام) به شمار میآمد.
در کتاب «
نسمة السحر بذکر من تشیع و شعر» بهعنوان
شیعه معرفی میشود و در مدح هارون به حدیث «
مانند هارون از موسی» اشاره میکند.
اما پس از سرودن رثای حسین (علیهالسلام) دستور قطع زبان و قتل او صادر شد.
او
حکومت عباسی
جامعه خدامحوری[ویرایش]
[ادامه]جامعۀ خدامحورى
بر اساس فلسفۀ سياسى دين به ويژه اسلام بهطور معمول روابط بر اساس خدا محورى تنظيم مىشود، الگوى خدا محورى به دو صورت در روابط اجتماعى و از جمله در روابط دولت و جامعه اثر مستقيم دارد.
الف - قانونمند شدن روابط بر اساس مشيت تشريعى و ارادۀ تقنينى خدا كه از راه وحى و شريعت بيانشده است و به اينگونه هم روابط درونى سيستمها و نظامهاى اجتماعى و نيز روابط همۀ نهادها در دولت و همچنين رابطۀ دولت به عنوان يك مجموعه با جامعه به معناى يك تركيب بر اساس قوانين الهى تنظيم و تعاملها با آن منطبق مىشود؛
جابی1[ویرایش]
[ادامه]جابى
نظام ادارى عصر نبوى، به تدريج با نهاد چهارمى مجهز شد كه مأموران آن، عهدهدار جمعآورى زكات يعنى عمدهترين منبع مالى دولت مدينه بودند و به آنها جابى گفته مىشد.
جابيان تحت امر هيچكدام از نهادهاى سهگانه ايالتها نبودند و زير نظر شخص پيامبر (ص) به وظيفۀ جمعآورى در آمدهاى عمومى دولت مدينه اشتغال داشتند. جابيان توسط شخص پيامبر (ص) مورد حسابرسى قرار مىگرفتند.
منبع
فقه سياسى ۴۵۲/۷.
تولید حکم[ویرایش]
[ادامه]توليد حكم
منظور از توليد حكم، حكم سازى در فقه است كه بر اساس مصالح مرسله، حكم غير منصوص ايجاد و حكم منصوص ابطال مىشود. اين رويه در فقه حنفى تحت عنوان استحسان پذيرفتهشده، اما در فقه شافعى مورد ترديد قرارگرفته و فقه حنفى آن را مردود شمرده است.
مقاصد الشريعه بهنوعى در قالب سد ذرايع در همۀ مذاهب فقهى اهل سنت پذيرفتهشده است. (۱ و ۲)
منابع
۱ - اعلام الموقعين ۱۳۵/۳؛ ۲ - فقه سياسى ۲۵۰/۴.
تولید1[ویرایش]
[ادامه]توليد
يكى از سياستها و مقررات كلى اسلام در هدايت اقتصادى، توليد است. توليد فعالترين عامل درآمد و توسعۀ اقتصادى است كه از مشاركت سرمايه و نيروى كار به وجود مىآيد. به عبارت ديگر توليد كه در يك جملۀ كوتاه به «ايجاد چيز سودمند» خلاصه مىشود، از به كارگيرى دو نوع سرمايۀ خدادادى و اندوختۀ انسان حاصل مىشود.
بخشى از سرمايههاى خدادادى در وجود و توانمندىهاى بالفعل و بالقوه خود انسان متجلى است و بخشى ديگر نيز در گوشه و كنار آفرينش و طبيعت در اختيار انسان قرارگرفته است. («وَ سَخَّرَ لَكُمْ مٰا فِي اَلسَّمٰاوٰاتِ وَ مٰا فِي اَلْأَرْضِ جَمِيعاً»). (۱)
مهادنه (فقه سیاسی)[ویرایش]
[ادامه]مهادنه
مهادنه: آشتى، صلح، قرارداد صلح موقت.
گاه، جنگ و جهاد به آتشبس منجر مىشود كه از آن در فقه، به مهادنه و هدنه تعبير مىشود. اين لغت در اصل به معناى سكون است و در اصطلاح براى بيان صلح موقت ميان مسلمانان و گروهى از كافران حربى به كار مىرود. پس برآن، موادعه و مهادنه كه گوياى حالت ناپايدار است، اطلاق مىشود.
شيخ طوسى مىگويد: «هدنه و مهادنه به يك معنا، عبارت است از كنار گذاشتن جنگ و رها كردن نبرد تا مدتى.» (۱) علامه حلى نيز مىگويد: «مهادنه، موادعه و معاهده، واژههايى مترادف و عبارت است از كنار گذاشتن جنگ و رها كردن نبرد تا مدتى.
میرزای شیرازی و اندیشه سیاسی وی (فقه سیاسی)[ویرایش]
[ادامه]ميرزاى شيرازى (و انديشۀ سياسى وى)
حاج ميرزا حسن يا ميرزا محمد حسن شيرازى معروف به ميرازى شيرازى، مرجع تقليد شيعيان، فرزند محمود خوشنويس در سال ۱۲۳۰ ق در شيراز تولد يافت، از چهار سالگى شروع به تحصيل علم كرد و در ۸ سالگى مقدمات را به پايان برد، تحصيلاتش را تا سال ۱۲۴۸ در شيراز گذرانيد، آنگاه براى ادامه تحصيل به اصفهان رفت و پس از چند سال تحصيل در نزد استادان برجسته، در ۲۹ سالگى وارد كربلا شد و پس از آن به نجف اشرف عزيمت كرد و در درس شيخ اعظم انصارى، شركت جست و از خواص شاگردان او شد؛
میرزای نائینی و اندیشه سیاسی وی (فقه سیاسی)[ویرایش]
[ادامه]ميرزاى نايينى (و انديشه سياسى وى)
ميرزا محمد حسين غروى نايينى، فرزند شيخ الاسلام حاج ميرزا عبد الرحيم نايينى - از بزرگان روحانيت شيعه - به سال ۱۲۷۷ قمرى در شهر نايين از توابع اصفهان، در خانوادهاى مشهور به دانش و نيكنامى، ديده به جهان گشود.
کاپیتولاسیون (مقالات مرتبط)[ویرایش]
[ادامه]مقالات مرتبط با کاپیتولاسیون:
•
کاپیتولاسیون
