• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

آثم

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


آثم از مفردات نهج البلاغه به معنای شخص گناهکار می‌باشد.


این واژه در بیان امیرالمؤمنین (علیه‌السلام)، به فرد گناهکار، اطلاق می‌شود چراکه دربارۀ عمرو بن عاص فرموده است: «عجبا لابن النابغة... لقد قال باطلا و نطق آثما؛
[۱] صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۱۱۵، خطبه۸۴.    
یعنی تعجّب از پسر زن زناکار ... حقا که باطل گفته و گناهکارانه دهان به سخن باز کرده است.» این موضوع، آن وقتی بود که ابن عاص به اهل شام می‌گفت علی بن ابی طالب اهل شوخی و سبکی و... است.

۱. ↑ صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۱۱۵، خطبه۸۴.    


• قرشی بنابی، علی‌اکبر، «مفردات نهج البلاغه»، ص۲۶.    


رده‌های این صفحه : مفردات نهج البلاغه
جعبه ابزار