آخر - به فتح خاء (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
آخَر یکی از اصطلاحات به کار رفته در قرآن کریم به معنای «دیگری» است.
آخَر: (بفتح خاء) در لغت به معنای غیر و دیگری است. مثل
(لا تَجْعَلْ مَعَ اللَّهِ اِلهاً آخَرَ) با خدا، خدای دیگر مگیر و مثل
(فَتُقُبِّلَ مِنْ اَحَدِهِما وَ لَمْ یُتَقَبَّلْ مِنَ الْآخَرِ) از یکی قبول شد و از آن دیگری پذیرفته نگردید. جمع آخر (بفتح خاء) آخرون است مثل
(اَعانَهُ عَلَیْهِ قَوْمٌ آخَرُونَ) یعنی کفّار گفتند: در آوردن قرآن مردمان دیگری او را یاری کرده‌اند. مؤنث آخر، اخری است (بر وزن کبری)
(وَ لِیَ فِیها مَآرِبُ اُخْری) و جمع آن اُخَر (بر وزن صرد) است مثل
(فَعِدَّةٌ مِنْ اَیَّامٍ اُخَرَ) این کلمه همواره وصف استعمال می‌شود و در تمام مشتقات آن معنای اولی ملحوظ است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «آخر»، ج۱، ص۳۵.
