• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

آلاء

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


آلاء یکی از مفردات نهج البلاغه، به معنای نعمت‌ها، که در بیان حضرت علی (علیه‌السلام) در مورد حمد و سپاس از وجود نعمت‌های الهی آمده است.


آلاء به معنای نعمت‌ها می‌باشد. مفرد آن الی (بر وزن جسر و فرس و عنب) آید. این واژه در قرآن مجید و نهج البلاغه پیوسته به صورت جمع آمده است: «نحمده علی آلائه کما نحمده علی بلائه.»
[۱] صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۱۶۹، خطبه۱۱۴.    

این کلمه مجموعا پنج بار در «نهج البلاغه» آمده است.
[۲] صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۲۲۱، خطبه۱۵۷.    
[۳] صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۲۸۳، خطبه۱۹۱.    
[۴] صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۲۷۸، خطبه۱۸۸.    
[۵] صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۳۴۲، خطبه۲۲۲.    


۱. ↑ صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۱۶۹، خطبه۱۱۴.    
۲. ↑ صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۲۲۱، خطبه۱۵۷.    
۳. ↑ صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۲۸۳، خطبه۱۹۱.    
۴. ↑ صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۲۷۸، خطبه۱۸۸.    
۵. ↑ صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۳۴۲، خطبه۲۲۲.    


• قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «الی»، ص۷۳.    


رده‌های این صفحه : مفردات نهج البلاغه | واژه‌ شناسی
جعبه ابزار