آیه 44 سوره نمل
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
قِيلَ لَهَا ادْخُلِي الصَّرْحَ ۖ فَلَمَّا رَأَتْهُ حَسِبَتْهُ لُجَّةً وَكَشَفَتْ عَنْ سَاقَيْهَا ۚ قَالَ إِنَّهُ صَرْحٌ مُمَرَّدٌ مِنْ قَوَارِيرَ ۗ قَالَتْ رَبِّ إِنِّي ظَلَمْتُ نَفْسِي وَأَسْلَمْتُ مَعَ سُلَيْمَانَ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ
الصَّرْحَ: قصر. و هر بناء عالى (اقرب)
لجّه بمعنى آب بزرگ است لجّة البحر بمعنى آب بزرگ است لجّة البحر يعنى حركت امواج دريا
آنچه از اقوال اهل لغت بدست ميايد اين است كه «مرد» بمعنى عارى بودن و بمعنى مستمر بودن است.
راغب
گويد: مارد و مريد از شياطين جنّ و انس آنست كه از خيرات عارى باشد. شجر امرد درختى را گويند كه خالى از برگ باشد. رملة مرداء خاكى است كه چيزى نروياند. جوان بى‌ريش را امرد گويند كه صورتش عارى از مو است. در قاموس و اقرب آمده: «مرد على الشّى‌ء: مرن و استمرّ عليه» يعنى در آن مستمرّ و پيوسته شد و بر آن عادت كرد.
جمع قاروره بمعنى شيشه است مثل زجاجة.
