اباء (مفردات نهج البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
اباء به‌معنای خودداری از قبل چیزی، سرباز زدن می‌باشد؛ که در
نهج البلاغه در بسیاری از موارد مورد استفاده قرار گرفته است.
امتناع و خودداری از قبول چیزی، مثلا:
امام علی (صلوات‌الله‌علیه) دربارۀ امامت فرموده: «ایها الناس ان احق الناس بهذا الامر اقواهم علیه واعلمهم بامر الله فیه فان شغب شاغب استعتب فان ابی قوتل...؛
یعنی‌ای مردم سزاوارترین مردم به امر
خلافت تواناترین آنها بر خلافت و داناترین آنها به دستور خدا در آن مورد است اگر کسی سرباز زد از او رضایت و اطاعت می‌خواهند و اگر امتناع کرد با او می‌جنگند.» این لغت بارها در «نهج‌البلاغه» به کار رفته است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، «مفردات نهج البلاغه»، ص۲۴
