• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

ابراهیم بن دحیم دمشقی

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


ابراهیم بن دحیم دمشقی (م. ۳۰۳ق) از علما و محدثین ثقه در قرن سوم و چهارم هجری قمری بود.


ابراهیم بن دحیم بن عبدالرحمان بن ابراهیم بن میمون دمشقی معروف به ابن دحیم یا ابن میمون اصل وی از دمشق بود
[۱] سزگین، فؤاد، تاریخ التراث العربی، ج۱، جزء۱، ص۳۳۳.

حدیث را نزد محدثانی چون عمران بن یزید بن ابی جمیل، محمد بن علی عسقلانی و محمد بن عوف فرا گرفت.
[۲] ابن عساکر، علی بن حسن، تاریخ مدینة دمشق، ج۷، ص۱۹.    

به نوشته رجال شناسان، وی محدثی ثقه و مورد قبول بود و شاگردانی را تربیت کرد که می‌توان به افرادی چون برادرزاده اش عبدالرحمان بن عمرو بن دحیم، علی بن ابی العقب و ابوالقاسم طبرانی اشاره کرد.
[۳] ذهبی، محمد بن احمد، تاریخ الاسلام، ج۲۳، ص۳۰۰.    


ابن دحیم در محرم سال ۳۰۳ از دنیا رفت.
[۴] ابن منظور، محمد بن مکرم، مختصر تاریخ دمشق، ج۴، ص۷۳.    


الامالی اثر دمشقی است که نسخه خطی آن در ظاهریه مصر موجود است.
[۵] زرکلی، خیرالدین، الاعلام، ج۱، ص۴۵.    
(دیگر منابع:
[۶] طبرانی، سلیمان بن احمد، المعجم الصغیر، ج۱، ص۸۴.    
[۷] ابن عساکر، علی بن حسن، تهذیب تاریخ دمشق، ج۲، ص۲۲۷.
[۸] کحاله، عمررضا، المستدرک علی معجم المؤلفین، ص۱۹.
)

۱. ↑ سزگین، فؤاد، تاریخ التراث العربی، ج۱، جزء۱، ص۳۳۳.
۲. ↑ ابن عساکر، علی بن حسن، تاریخ مدینة دمشق، ج۷، ص۱۹.    
۳. ↑ ذهبی، محمد بن احمد، تاریخ الاسلام، ج۲۳، ص۳۰۰.    
۴. ↑ ابن منظور، محمد بن مکرم، مختصر تاریخ دمشق، ج۴، ص۷۳.    
۵. ↑ زرکلی، خیرالدین، الاعلام، ج۱، ص۴۵.    
۶. ↑ طبرانی، سلیمان بن احمد، المعجم الصغیر، ج۱، ص۸۴.    
۷. ↑ ابن عساکر، علی بن حسن، تهذیب تاریخ دمشق، ج۲، ص۲۲۷.
۸. ↑ کحاله، عمررضا، المستدرک علی معجم المؤلفین، ص۱۹.


• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، برگرفته از مقاله «ابراهیم دمشقی»، ج۲، ص۴۴.


رده‌های این صفحه : درگذشتگان قرن 4 (قمری) | شخصیت‌های قرن 3 (قمری) | شخصیت‌های قرن 4 (قمری) | علمای قرن چهارم | علمای قرن سوم | مؤلفان قرن 3 (قمری) | مؤلفان قرن 4 (قمری) | محدثان قرن 3 (قمری) | محدثان قرن 4 (قمری)
جعبه ابزار