ابن شدقم (حج و حرمین)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ابن شَدْقَم، (
۹۴۲ ق -
۹۹۹ ق)
فقیه، مورخ،
محدث،
شاعر، خوشنویس و
ادیب سده دهم ق بوده و از نوادگان
امام سجاد (علیه‌السّلام) است.
ابوالمکارم بدرالدین حسن بن علی بن حسن حسینی، مشهور به ابن شدقم مدنی از نوادگان امام سجاد (علیه‌السّلام)
و فقیه، مورخ، محدث، شاعر، خوشنویس و ادیب سده دهم ق است.
از پدرش نیز به ابن شدقم یاد شده است.
در تاریخ ولادت و رحلت او بسیار اختلاف است. بر پایه نظر نواده‌اش
ضامن بن علی در
تحفة الازهار که ادامه کتاب
زهر الریاض جدش است،
می‌توان گفت که وی در سال ۹۴۲ق در
مدینه چشم به جهان گشوده است.
محل تولد، رشد و پرورش ابن شدقم، مدینه بوده است. خاندان او از اشراف و دانشمندان مدینه بودند.
ابوالمکارم تحت تعلیم و تاثیر پدرش دانش فراگرفت و شتابان بر همسالان خود برتری یافت.
اساتیدی برای او نام برده‌اند؛ از جمله:
جمال الدین محمد بن علی تولائی بصری،
حسن بن علی حسینی،
محمد بن احمد سدیدی حسینی الجمازی،
شیخ حسین همدانی و
شیخ محمد بکری صدیقی در
مکه؛ و
مولا عنایت الله و
شیخ نعمت الله در
یزد و
شیرازوی از بزرگانی مانند
نعمت الله بن احمد بن خاتون عاملی (م،
۹۴۰ق.) ،
محمد بن علی بن ابوالحسن عاملی در سال
۹۶۶ق و
شیخ حسین بن عبدالصمد عاملی (م.
۹۸۴ق) ، پدر
شیخ بهائی، در سال
۹۸۳ق اجازه روایت گرفت.
این اجازه‌نامه‌ها همراه آثار و نگاشته‌هایش از
تشیّع امامی او حکایت دارند.
ابن شدقم پس از درگذشت پدرش در سال
۹۶۰ق منصب
نقابت سادات را در مدینه عهده‌دار شد. اما اندکی بعد، از این سمت استعفا کرد. وی در
شعبان سال
۹۶۲ق مدینه منوره را ترک کرد و عازم
هند شد و در دکن به دربار
سلطان حسین نظامشاه راه یافت.
پس از مدتی کوتاه آن شهر را به قصد
شیراز ترک گفت و پس از حدود دو سال اقامت در این شهر، در
ذی قعده ۹۶۴ق برای زیارت مرقد امام هشتم
علی بن موسی الرضا (علیه‌السّلام) از شیراز به
خراسان رفت و در آن‌جا با
شاه طهماسب صفوی اول دیدار نمود و مورد توجه شاه قرار گرفت. اما از آن پس به دعوت نظامشاه بارِ دیگر رهسپار هند شد و شاه و لشکریانش به گرمی از او استقبال کردند.
نظامشاه خواهر خود، فتحشاه، را به ازدواج او درآورد و از این راه ثروتی به ابن شدقم رسید. او مقدار فراوانی از ثروت خود را سالانه برای بستگانش به مدینه می‌فرستاد.
چون نظامشاه درگذشت، به سبب خردسالی فرزندش
مرتضی، ابن شدقم مدتی کوتاه امور مملکت را به دست گرفت و سپس به مدینه نزد خانواده خود بازگشت. اما ریاست و منزلتی که در هند داشت، در مدینه و نزد خاندانش فراهم نبود. پس بار دیگر در
۹۸۸ق عازم هند شد و مورد احترام شاه مرتضی قرار گرفت.
گویا در مدت تصدی مسئولیت به سبب حمایتش از فقیران و نگرفتن
مالیات عشریه از پیروانش، وی را ستوده‌اند.
ابن شدقم به سال ۹۹۹ق. در ۵۷ سالگی در دکن هند وفات یافت و همان جا به خاک سپرده شد. چندی بعد بر پایه وصیت او، پسرکوچک‌ترش حسین جنازه‌اش را به مدینه برد و در
قبرستان بقیع به خاک سپرد.
از آثار و نوشته‌های منسوب به ابن شدقم می‌توان به این موارد اشاره کرد:
زهر الریاض و
زلال الحیاض در سه مجلد در تاریخ خلفا و امامان به سال
۹۶۳ق؛
الاسئلة الشدقمیه یا
المسائل الشدقمیه مشتمل بر پرسش‌های ابن شدقم از استاد خود، پدر شیخ بهائی، و پاسخ‌های او؛
الجواهر النظامیة من حدیث خیر البریه یا
الجواهر النظامشاهیه؛
تاریخ النبی و الائمة من بعده؛
جواهر المطالب فی فضائل مولانا علی بن ابی‌طالب؛
المستطابة فی نسب سادات طابه که پسر وی کتاب
نخبة الزهرة الثمینة فی نسب اشراف المدینه را در ادامه آن نوشته است
؛
دیوان ابن شدقم؛
رسالة فی الاخبار و الفضائل؛ نیز نسخه برداری
نهج البلاغه از چهار نسخه و تذهیب آن.
(۱) الاعلام: خیر الدین زرکلی (م،۱۳۹۶ق.) ، بیروت، دار العلم للملایین، ۱۹۷۷م.
(۲) اعیان الشیعه: سید محسن الامین (م. ۱۳۷۱ق.) ، به کوشش حسن الامین، بیروت، دار التعاریف.
(۳) امل الآمل: الحر العاملی (م. ۱۱۰۴ق.) ، به کوشش الحسینی، دار الکتاب الاسلامی، ۱۳۶۲ش.
(۴) ایضاح المکنون: اسماعیل باشا البغدادی (م. ۱۳۳۹ق.) ، بیروت، دار احیاء التراث العربی.
(۵) بحار الانوار: المجلسی (م. ۱۱۱۰ق.) ، بیروت، دار احیاء التراث العربی، ۱۴۰۳ق.
(۶) الذریعة الی تصانیف الشیعه: آقا بزرگ تهرانی (م. ۱۳۸۹ق.) ، بیروت، دار الاضواء، ۱۴۰۳ق.
(۷) ریاض العلماء: میرزا عبدالله الافندی (م. ۱۱۳۰ق.) ، به کوشش الحسینی، قم، مطبعة الخیام، ۱۴۰۱ق.
(۸) طبقات اعلام الشیعه: آغا بزرگ تهرانی (م. ۱۳۸۹ق.) ، به کوشش منزوی، قم، موسسه اسماعیلیان.
(۹) الفوائد الرجالیه: بحر العلوم (م. ۱۲۱۲ق.) ، به کوشش محمد صادق و حسین، تهران، مکتبة الصادق، ۱۳۶۳ش.
(۱۰) الفوائد الرضویه: شیخ عباس القمی (م. ۱۳۵۹ق.) ، تهران، انتشارات مرکزی، ۱۳۲۷ش.
(۱۱) کشف الحجب و الاستار: السید اعجاز حسین (م. ۱۲۸۶ق.) ، قم، مکتبة النجفی، ۱۴۰۹ق.
(۱۲) معجم رجال الحدیث: الخویی (م. ۱۴۱۳ق.) ، بیروت، ۱۴۰۹ق.
(۱۳) معجم المؤلفین: عمر کحاله، بیروت، دار احیاء التراث العربی ـ مکتبة المثنی.
(۱۴) المملکة النظامیه: الطریحی، اکادمیة الکوفه، ۱۴۲۷ق.
(۱۵) موسوعة طبقات الفقهاء: باشراف جعفر السبحانی، قم، مؤسسة الامام الصادق۷، ۱۴۲۰ق.
Asocio-intellectual history of the Isna `Ashari shi`ism in India، A. RizviCanberra،۱۹۸۶ (۱۶).
