ابوالحسن علی بن محمد مداینی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
علی بن محمد بن عبدالله بن ابیسیف مداینی، از مهمترین مؤلفان تاریخنویس در دورهای است که رسم بر نگارش تکنگاری درباره رخدادها و موضوعات خاص بوده است و از
مورخان اسلامی بوده است.
علی بن محمد بن عبدالله بن ابیسیف مداینی (از موالی
سمرة بن جندب) در
بصره به
دنیا آمد. پس از آن به
مدائن رفت و در
بغداد در سن ۹۲ سالگی در خانه دوستش اسحاق موصلی درگذشت. وی از معدود مورخانی است که مورد اعتماد
اهل سنت واقع شده و این امر شک خاصی نسبت به او برانگیخته است.
یحیی بن معین و
خطیب بغدادی وی را
موثق دانستهاند. یحیی بن معین به
احمد بن زهیر توصیه میکرد که کتابهای مدائنی را بنویسد.
این در حالی است که او روایت مسند از او آورده است. از آنجا که مداینی در بصره رشد یافته، گرچه بعدها به مداین رفته و مداینی
لقب گرفته نباید از داشتن گرایشهای عثمانی موجود در بصره بیبهره باشد لذا راوی اخبار
عوانة بن حکم نیز که به گفته یاقوت، عثمانیّ الهوی بوده، همین مداینی است. در خبری که
جاحظ از مدائنی آورد آمده است که مدائنی گفته است: امویان تنها روایات مراثی را قبول میکردند. وقتی علت را پرسیدند گفت: دلیلش آن بود که این قبیل مشتمل بر مکارم اخلاق بود!
شماره تاءلیفات وی بر اساس شمارش
ابن ندیم ۲۳۹ اثر است. این درحالی است که در فهرستی که یاقوت از آثار وی داده، کتابهای دیگری نیز یاد شده که به نقل برخی تا ۲۶۱ میرشد. این حجم از تاءلیف سبب شده تا برخی لقب شیخ الاخباریین را به مدائنی بدهند. بیست و هفت عنوان مربوط به
پیامبر (صلیاللهعلیهوآلهوسلّم) سی و یک عنوان درباره
قریش و شخصیتهای برجسته قریش، سی و سه عنوان درباره اخبار زنان و مساءله
ازدواج میان اشراف و امثال ذلک. هفت عنوان درباره اخبار خلفا. بیست و هفت عنوان درباره ایامالعرب بعد از
اسلام. سی و هفت عنوان درباره فتوحات. ده عنوان درباره اخبار عرب. سی و دو عنوان درباره اخبار شعراء، و بقیه در موضوعات دیگر.
همانگونه که از اسامی این نوشتهها بر میآید. مدائنی از مهمترین مؤلفان تاریخنویس در دورهای است که رسم بر نگارش تکنگاری درباره رخدادها و موضوعات خاص بوده است. علاقه خاص مدائنی به این قبیل موضوعات کاملا از نوشتههای وی آشکار است. به عنوان مثال او به جنبههای خاصی از سیره توجه کرده و رسالههایی مانند: کتاب امهات النبی (صلیاللهعلیهوآلهوسلّم) کتاب اقطاع النبی (صلیاللهعلیهوآلهوسلّم)، کتاب عهود النبی (صلیاللهعلیهوآلهوسلّم)، کتاب رسائل النبی (صلیاللهعلیهوآلهوسلّم)، کتاب اخبار المنافقین، کتاب ازواج النبی (صلیاللهعلیهوآلهوسلّم)، کتاب عمال النبی (صلیاللهعلیهوآلهوسلّم) علی الصدقات این گرایش اورا به وضوح نشان میدهد.
۱. بسیاری از این تاءلیفات را که اندکی از آنها برجای مانده و به چاپ رسیده، باید در حد مقالات کوچک دانست.
۲. به عنوان مثال کتاب الفرج بعد الشده والضیق او که
تنوخی ان را ملاحظه کرده تنها پنج تا شش برگ بوده است.
۳. رساله المردفات من نساء قریش مدائنی نیز که توسط عبدالسلام هارون به چاپ رسیده کوتاه است.
۴. این رساله درباره زانین از قریش است که بعد از مرگ شوهر، به ازدواج دیگری درآمدهاند.
۵. دو رساله التعازی و علمالخواص او نیز برجای مانده است. ممکن است میان تاءلیفات وی، آثار بلندی نیز بوده که البته تاکنون خبری از این قبیل آثار وی به دست نیامده است.
۶. به عنوان مثال درباره کتاب المغازی او گفته شده که در سه مجلد بوده است.
بخشهای زیادی از آثار مفقود او در کتابهای بعدی آمده است. از جمله فقرات فراوانی از کتاب اسماء من قتل من الاطلبیین در کتاب
مقاتل الطالبیین ابوالفرج اصفهانی آمده است.
بلاذری جمعا ۱۴۱۶
روایت از مدائنی نقل کرده است. درست همانطور که بخشهای زیادی از کتابهای او درباره زنان نوشته در
بلاغات النساء آمده است.
ابن ابیالحدید نیز بخشهایی از آثار مدائنی را نقل کرده است.
طبری در بخش تاریخ خراسان در موارد فراوانی از نوشتههای مدائنی به ویژه اثر او فتوح خراسان سود جسته است. همینطور بلاذری نیز در اخبار سیره و نیز امویان، نقلهای فراوانی از مدائنی دارد. کتاب تاریخ الخلفاء وی هم یکی از آثار مهمی بوده که گویا بیشترین بهره را طبری از آن برده است.
به هر روی آثار مدائنی با همه گستردگی تنها اختصاص به اخبار دوره اسلامی دارد. از وی درباره موضوع المبتداء چیزی برجای نمانده. آثار اندکی از
جاهلیت رسیده و سایر نوشتههای او مربوط به دوره اسلامی است. لذا گفتهاند اگر کسی اخبار دوره جاهلیت را میخواهد کتابهای
ابوعبیده را بخواند و اگر کسی اخبار دوره اسلامی را میخواهد آثار مدائنی را بخواند.
استاد بدری محمد فهد، با حوصله تمام، فهرستی بلند از آنچه از مدائنی در حیطه تاریخ دوره اسلامی نقل شده، با حفظ ترتیب تاریخی، از مآخذ مختلف به دست داده است. در متون ادبی نیز، اخبار زیادی در آثار جاحظ زبیر بن بکار، مبرّد، ابن عبدربه:، ابوالفرج اصفهانی و دیگران از مدائنی نقل شده است.
جعفریان، رسول، منابع تاریخ اسلام.