ابوالحسن محمد بن احمد قیسی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ابوالحسن محمد بن احمد قیسی (م
۵۴۰ هـ.ق) از عالمان برجسته
اندلس در سده
ششم (هجری قمری) بود.
وی حافظ، فقیه
مالکی، نحوی، لغوی، ادیب و خطاطی خوشنویس بود.
به گفته سیوطی، از کاملترین مردم روزگار خویش به شمار میرفت.
از استادان او میتوان به ابوالحسن بن باذش و ابوعلی غسّانی اشاره کرد و فرزندش عبدالمنعم و نیز ابوالحسن بن ضحاک از جمله راویان او بودند.
مهمترین اثر وی
شرح غریب الجامع الصحیح للبخاری است.
ایشان در ۲۸
جمادیالآخر سال ۵۴۰ (هجری قمری) در
غرناطه درگذشت.
ابوالحسن محمد بن احمد بن محمد بن ابی خیثمه قیسی جیانی اندلسی حافظ،
فقیه مالکی،
نحوی،
لغوی،
ادیب،
دارای خطی زیبا
و صاحب فصاحت و بلاغت بود.
به گفته سیوطی از کاملترین مردم به شمار میرفت.
ابوالحسن از استادانی همچون، ابوالحسن بن باذَش
و ابوعلی غسّانی بهره برده است.
محمد بن احمد شاگردانی داشته که همچون؛ پسرش عبدالمنعم
و ابوالحسن بن ضحّاک نیز از وی روایت کردهاند.
جیانی اثری به نام
شرح غریب البخاری (شرح غریب الجامع الصحیح للبخاری) است.
قیسی در ۲۸ جمادی الآخر
سال ۵۴۰ (هجری قمری)
در غرناطه درگذشت.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، برگرفته از مقاله «ابوالحسن محمد بن احمد قیسی»، ج۴، ص۳۷۳.