ابوالشیخ اصفهانی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ابوالشِّیْخِ اِصْفَهانی، ابو محمد عبدالله بن محمد بن جعفر بن حیان (۲۷۴ ـ آخر
محرم ۳۶۹ ق/۸۸۷ ـ ۲۷ اوت ۹۷۹ م)، محدث مورخ نامی
اصفهان بود.
وی را با انتساب به جدش، حیانی نیز خوانده‌اند.
برخی او را ابن‌حبان نیز خوانده‌اند
که ظاهراً تصحیف ابن‌حیان بوده است. ابوالشیخ در خاندانی
اهل علم و آشنا به
حدیث تولد و رشد یافت. وی پس از آموزش‌های مقدماتی در اصفهان، برای
استماع حدیث به شهرهای مختلف:
بصره ،
بغداد ، موصل،
مکه و
مدینه سفر کرد و نزد مشایخ بسیاری به فراگیری دانش پرداخت.
وی در
طبقه ۱۰ و ۱۱ طبقات المحدثین، شمار بسیاری از مشایخ نام آور خود از قبیل، ابن‌ابی داوود سجستانی،
ابوالقاسم بغوی، ابن‌ابی حاتم رازی، ابوبکر جعفر بن محمد فریابی
، ابویعلی موصلی،
ابوبکر بزّاز، محمد بن یحیی ابن‌منده و ابوالحسن ابن شنبوذ
را برشمرده است.
در میان شاگردان و روایان ابوالشیخ نیز افراد مشهوری به چشم می‌خوردند، از جمله:
ابونعیم اصفهانی ،
ابوسعد مالینی، محمد بن اسحاق ابن منده،
ابن‌مردویه و نیز نواده‌اش محمد بن عبدالرزاق بن ابی الشیخ.
رجال شناسانی چون ابونعیم اصفهانی
و
سمعانی وی را ثقه دانسته‌اند. تنها ابواحمد عسال اصفهانی به دلیلی که دانسته نیست، وی را تضعیف کرده است.
ابوالشیخ در
فقه ،
تفسیر و نیز
قرائت تبحر داشت.
۱. اخلاق النبی و آدابه، که چندین بار از جمله در
قاهره ، به کوشش ابوالفضل عبدالله صدیق ـ۱۹۵۹ م) و در بیروت به کوشش جمیلی (۱۴۰۶ ق/ ۱۹۸۶ م) به چاپ رسیده است.
۲. الامثال فی الحدیث النبوی، که در بمبئی (۱۴۰۲ ق/ ۱۹۸۲ م) چاپ شده است.
۳. طبقات المحدثین باصبهان و الواردین علیها، که مهم‌ترین اثر اوست. این
کتاب یک بار به صورت ناقص با مقدمه‌ای مفصل به کوشش عبدالغفور در ۲ جلد در
بیروت (۱۴۰۷ـ ۱۴۰۸ ق/ ۱۹۸۷ـ ۱۹۸۸ م) و بار دیگر به‌طور کامل در ۲ مجلد به کوشش عبدالغفار سلیمان بنداری و کسروی حسن در همانجا (۱۴۰۹ ق/ ۱۹۸۹ م) منتشر شده است.
ابوالشیخ در این کتاب طبقات محدثان را به ۱۱ فصل تقسیم کرده که طبقه‌های ۱۰ و۱۱ آن را بدون تفکیک آورده است و شامل معاصران وی می‌شود.
برخی از آثار خطی موجود ابوالشیخ عبارتند از :
۱. ذکر القران، که چندین نسخه از آن درکتابخانه‌های ظاهریه
دمشق و دارالکتب
مصر نگهداری می‌شود.
۲. العظمه، از این اثر نسخه‌هایی در کتابخانه‌های ملی پاریس،،
دارالکتب مصر،
ظاهریه
و جز آن‌ها موجود است. نیز در کتابخانه برلین (آلوارت، شم ۶۱۵۹) اثری با عنوان المنتقی من کتاب العظمه لابن‌حبان وجود دارد.
۳. الفوائد، که نسخه‌ای از آن در کتابخانه ظاهریه نگهداری می‌شود.
۴. النوادر و النیف، که نسخه‌ای از آن در دارالکتب مصر موجود است. نیز پاره‌ای اجزاء روایی ابوالشیخ در کتابخانه ظاهریه موجود است.
همچنین وی دارای تفسیری بوده که مورد استفاده کسانی چون
سیوطی در الدر المنثور
قرار گرفته و ظاهراً مفقود شده است.
گفتنی است که ابوالشیخ در نوشته‌های خود جا به جا به نقل عبارات فارسی پرداخته
که حائز اهمیت است.
(۱) ابن‌جزری، محمد بن محمد، غایة النهایه، به کوشش گ برگشتر سر، قاهره، ۱۳۵۱ق/ ۱۹۳۲ م.
(۲) ابوالشیخ اصفهانی، عبدالله بن محمد، اخلاق النبی (ص) و آدابه، به کوشش جمیلی، بیروت، ۱۴۰۶ق/۱۹۸۶ م.
(۳) ابوالشیخ اصفهانی، عبدالله بن محمد، الامثال، به کوشش عبدالعلی عبدالحمید، بمبئی، ۱۴۰۲ق/۱۹۸۲ م.
(۴) ابوالشیخ اصفهانی، عبدالله بن محمد، طبقات المحدثین باصبهان، عکسی موجود در کتابخانه مرکز.
(۵) ابوالشیخ اصفهانی، عبدالله بن محمد، طبقات المحدثین باصبهان، به کوشش بلوشی، بیروت، ۱۴۰۸ق/۱۹۸۸ م.
(۶) ابوالمظفر حنفی، عیسی بن ابی‌بکر، الرد علی ابی‌بکر الخطیب، بیروت، دارالکتب العلمیه.
(۷) ابونعیم اصفهانی، احمد بن عبدالله، ذکر اخبار اصبهان، به کوشش ددرینگ، لیدن، ۱۹۳۱ م.
(۸) خدیویه، فهرست.
(۹) ذهبی، محمد بن احمد، سیر اعلام النبلاء، به کوشش شعیب ارنؤوط و اکرم بوشی، بیروت، ۱۴۰۴ق/۱۹۸۴ م.
(۱۰) ذهبی، محمد بن احمد، العبر، به کوشش فؤاد سید، کویت، ۱۹۸۴ م.
(۱۱) سمعانی، عبدالکریم بن محمد، الانساب، حیدرآباددکن، ۱۳۸۲ق/ ۱۹۶۲ م.
(۱۲) سمعانی، عبدالکریم بن محمد، التحبیر فی المعجم الکبیر، به کوشش منیره ناجی سالم، بغداد، ۱۳۵۹ق/۱۹۷۵ م.
(۱۳) سیوطی، الدر المنثور، بیروت، ۱۴۰۳ق/ ۱۹۸۳ م.
(۱۴) ظاهریه، خطی.
(۱۵) کوپریلی، خطی.
(۱۶) منذری، عبدالعظیم بن عبدالقوی، الترغیب و التزاهیب، به کوشش مصطفی محمد عماره، قاهره، کتابخانه مصطفی البابی، الحلبی؛
دانشنامه بزرگ اسلامی، مرکز دائرة المعارف اسلامی، برگرفته از مقاله «ابوالشیخ اصفهانی»، ج۵، ص۲۲۵۴.
