ابوعبدالله محمد بن احمد قیسی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ابوعبدالله محمد بن احمد قیسی (م حدود
۴۸۰ هـ.ق) از امیران و ادیبان برجسته اندلس بود که در فصاحت و بلاغت به صاحب بن عباد تشبیه می‌شد.
او از ابوولید بن میقل روایت داشت و برخی از اصحاب
ابن بشکوال نیز از او روایت کرده‌اند.
پس از مرگ پدرش، امیر تدمیر شد و در سال
۴۵۵ (هجری قمری) به والی بلنسیه منصوب گردید.
وی به فضل، سخاوت، مهمان‌نوازی و دانش ادبی شهرت داشت و بیشتر در شعر معروف بود.
از او رساله‌هایی به جا مانده است.
سرانجام در سال
۴۷۱ (هجری قمری) توسط ابوبکر بن عمار از سلطنت خلع و زندانی شد.
در حدود سال ۴۸۰ (هجری قمری) درگذشت.
ابوعبداللّه لرحمن محمد بن احمد بن اسحاق بن زید قیسی اهل مُرسیه اندلس
و از امیران و ادیبان آن دیار بود.
رجال‌نویسان او را مردی درستکار، مهمان نواز، سخاوتمند، بافضل، اهل علم و ادب توصیف کرده‌اند.
در قدرت بیان و بلاغت سخن سرآمد عصر خود بود. شهرتش در شعر بیشتر از نثر است.
محمد بن احمد در ادب به صاحب بن عباد تشبیه می‌شد.
او از ابوولیدبن میقل روایت نقل کرده و از او اجازه روایی دریافت نمود.
ابن احمد اشخاصی از جمله؛ جمعی از اصحاب ابن بشکوال از او روایت کرده‌اند.
ابوعبداللّه پدرش احمد بن اسحاق امیر تدمیر بود.
پس از مرگ پدر جانشین او شد. وی اول ماه مبارک رمضان سال ۴۵۵ (هجری قمری) والی بلنسیه از شهرهای اندلس شد.
او خطاب به ابواحمد بن عبداللّه، هنگامی که یحیی بن ذی النون را به قتل رسانید اشعاری زیبا سرود.
ابن احمد اثر برجای مانده از او رساله‌هایی تدوین شده است.
قیسی در سال ۴۷۱ (هجری قمری) به دست ابوبکر بن عمار از سلطنت خلع و زندانی گردید
و در سال ۴۸۰ (هجری قمری) درگذشت.
اقوال دیگری در زمان مرگ او هست.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، برگرفته از مقاله «ابوعبدالله محمد بن احمد قیسی»، ج۳، ص۳۶۰.
