ابوعلی مرزوقی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
احمد بن محمد مرزوقی (م.
۴۲۱ ه) شاگرد ابوعلی فارسی بود.
او ادیب بزرگ و باهوشی بود.
احمد از شعرای
اهل بیت (علیهمالسلام) بود.
ابوعلی احمد بن محمد بن حسن مرزوقی اصفهانی، اهل اصفهان
بود.
ابوعلی از شاگردان ابوعلی فارسی بود.
کتاب سیبویه را نزد ایشان خواند.
او از بزرگان و پیشوایان ادبیات عرب
و دارای هوش و ذکاوت سرشاری بود.
حدیث را نزد عبداللّه بن جعفر بن فارس آموخت.
برخی از رجالنویسان شیعه، او را مردی فاضل، ادیبی ماهر، شاعری خوش ذوق و از شعرای
اهل بیت (علیهمالسلام) دانستهاند.
او در اصفهان معلم خاندان شیعی بویه بود؛
از این رو او را شیعه دانسته اند.
گفته اند روزی صاحب بن عباد بر او وارد شد؛ ابوعلی از جایش بلند نشد و احترام نکرد؛ به همین دلیل پس از مدتی که صاحب بن عباد به مقام وزارت رسید، بر او جفا روا داشت و بر او سخت گرفت.
افرادی چون سعید بن محمد بن بقال
و ابوالفتح محمد زجاج از جمله شاگردان او بودند.
آثار
ابوعلی به شرح ذیل است:
•شرح الحماسه و شرح الفصیح؛
•شرح اشعار هذُیل؛
•شرح الموجز؛
•شرح المفضلیات؛
•کتاب الازمنه و شرح النحو.
مرزوقی سرانجام در ماه ذیحجّه سال ۴۲۱ه
درحالی که قریب نود سال داشت، درگذشت.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلام، برگرفته از مقاله «احمد بن محمد مرزوقی»، ج۳، ص۸۴و۸۵.