• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

ابومعمر اسماعیل بن ابراهیم قطیعی هذلی

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


ابومعمر اسماعیل بن ابراهیم قطیعی هذلی هروی بغدادی (حدود ۱۵۰-۲۳۶ هـ)، از محدثان در قرن دوم و سوم هجری قمری بوده است.


ابومعمر اسماعیل بن ابراهیم بن معمر قطیعی هذلی هروی بغدادی، نیاکانش از مردمان هرات بودند و او خود اهل بغداد و در محله قطیعه الربیع می‌زیست.
[۱] خطیب بغدادی، احمد بن علی، تاریخ بغداد، ج۶، ص۲۶۴.    
[۲] بخاری، اسماعیل بن ابراهیم، التاریخ الکبیر، ج۱، ص۳۴۲.    
[۳] صفدی، خلیل بن ایبک، الوافی بالوفیات، ج۹، ص۴۶.    

یحیی بن معین او را در حدیث‌های بسیاری خطاکار دانسته،
[۴] ابن‌حجر عسقلانی، احمد بن علی، فتح الباری، ص۳۹۰.    
ولی ابن‌حجر و ابن‌سعد وی را موثق دانسته
[۵] ابن‌سعد بغدادی، محمد بن سعد، الطبقات الکبری، ج۷، ص۲۵۶.    
[۶] صفی‌الدین خزرجی، احمد بن عبدالله، خلاصة تذهیب تهذیب الکمال، ج۱، ص۳۲.    
[۷] ذهبی، محمد بن احمد، العبر فی خبر من غبر، ج۱، ص۳۳۲.    
و ابن‌ابی‌حاتم او را تصدیق کرده است.
[۸] ابن‌ابی‌حاتم رازی، عبدالرحمن بن محمد، الجرح و التعدیل، ج۲، ص۱۵۷.    


ولادت ابومعمر را چند سالی پس از ۱۵۰ هـ نوشته‌اند.
[۹] ذهبی، محمد بن احمد، سیر اعلام النبلاء، ج۱۱، ص۶۹.    


قطیعی حدیث را از بزرگانی چون عبدالله بن مبارک، سفیان بن عیینه و اسماعیل بن عیاش استماع کرده و از ایشان روایت کرده است.
[۱۰] مزی، یوسف بن عبدالرحمن، تهذیب الکمال، ج۳، ص۱۹.    
[۱۱] ابن‌حبان، محمد بن حبان، الثقات، ج۸، ص۱۰۲.    
از ابومعمر کسانی مانند محمد بن اسماعیل بخاری، مسلم، ابوداود، ابوزرعه رازی و ابوحاتم رازی روایت کرده‌اند.
[۱۲] ذهبی، محمد بن احمد، تاریخ الاسلام، ج۱۷، ص۱۰۱.    
[۱۳] ذهبی، محمد بن احمد، تذکرة الحفاظ، ج۲، ص۴۴.    
[۱۴] صفدی، خلیل بن ایبک، الوافی بالوفیات، ج۹، ص۴۶.    


قطیعی به سال ۲۳۰
[۱۵] ذهبی، محمد بن احمد، میزان الاعتدال، ج۱، ص۲۲۱.    
[۱۶] صفی‌الدین خزرجی، احمد بن عبدالله، خلاصة تذهیب تهذیب الکمال، ج۱، ص۳۲.    
یا ۲۳۶ هـ در بغداد درگذشت.
[۱۷] ابن‌عماد حنبلی، عبدالحی بن احمد، شذرات الذهب، ج۳، ص۱۶۶.    


کتاب درجات التائبین اثر قطیعی است.
[۱۸] بابانی، اسماعیل بن محمد، هدیة العارفین، ج۱، ص۲۰۷.    
[۱۹] حاجی خلیفه، مصطفی بن عبدالله، کشف الظنون، ج۱، ص۷۴۵.    
[۲۰] کحاله، عمر رضا، معجم المؤلفین، ج۲، ص۲۵۶.    


۱. ↑ خطیب بغدادی، احمد بن علی، تاریخ بغداد، ج۶، ص۲۶۴.    
۲. ↑ بخاری، اسماعیل بن ابراهیم، التاریخ الکبیر، ج۱، ص۳۴۲.    
۳. ↑ صفدی، خلیل بن ایبک، الوافی بالوفیات، ج۹، ص۴۶.    
۴. ↑ ابن‌حجر عسقلانی، احمد بن علی، فتح الباری، ص۳۹۰.    
۵. ↑ ابن‌سعد بغدادی، محمد بن سعد، الطبقات الکبری، ج۷، ص۲۵۶.    
۶. ↑ صفی‌الدین خزرجی، احمد بن عبدالله، خلاصة تذهیب تهذیب الکمال، ج۱، ص۳۲.    
۷. ↑ ذهبی، محمد بن احمد، العبر فی خبر من غبر، ج۱، ص۳۳۲.    
۸. ↑ ابن‌ابی‌حاتم رازی، عبدالرحمن بن محمد، الجرح و التعدیل، ج۲، ص۱۵۷.    
۹. ↑ ذهبی، محمد بن احمد، سیر اعلام النبلاء، ج۱۱، ص۶۹.    
۱۰. ↑ مزی، یوسف بن عبدالرحمن، تهذیب الکمال، ج۳، ص۱۹.    
۱۱. ↑ ابن‌حبان، محمد بن حبان، الثقات، ج۸، ص۱۰۲.    
۱۲. ↑ ذهبی، محمد بن احمد، تاریخ الاسلام، ج۱۷، ص۱۰۱.    
۱۳. ↑ ذهبی، محمد بن احمد، تذکرة الحفاظ، ج۲، ص۴۴.    
۱۴. ↑ صفدی، خلیل بن ایبک، الوافی بالوفیات، ج۹، ص۴۶.    
۱۵. ↑ ذهبی، محمد بن احمد، میزان الاعتدال، ج۱، ص۲۲۱.    
۱۶. ↑ صفی‌الدین خزرجی، احمد بن عبدالله، خلاصة تذهیب تهذیب الکمال، ج۱، ص۳۲.    
۱۷. ↑ ابن‌عماد حنبلی، عبدالحی بن احمد، شذرات الذهب، ج۳، ص۱۶۶.    
۱۸. ↑ بابانی، اسماعیل بن محمد، هدیة العارفین، ج۱، ص۲۰۷.    
۱۹. ↑ حاجی خلیفه، مصطفی بن عبدالله، کشف الظنون، ج۱، ص۷۴۵.    
۲۰. ↑ کحاله، عمر رضا، معجم المؤلفین، ج۲، ص۲۵۶.    


پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۱۸۶، برگرفته از مقاله «ابومعمر اسماعیل بن ابراهیم قطیعی».



جعبه ابزار