• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

ابونعیم ضرار بن صرد طحان

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


ابونعیم ضرار بن صرد تمیمی طحان کوفی (م ۲۲۹ هـ)، از محدثان شیعه در قرن سوم هجری قمری بود و در دانش قرائت و فقه هم مهارت داشت.


ابونعیم ضرار بن صرد بن سلیمان تمیمی طحان کوفی، اهل کوفه بود.
[۱] سمعانی، عبدالکریم، الانساب، ج۹، ص۵۱.    

ابونعیم علاوه بر دانش قرائت و حدیث، در فقه نیز توانا بود و به ویژه در فرائض و علم تقسیم میراث مهارت بالایی داشت.
[۲] ابن‌ابی‌حاتم رازی، عبدالرحمن بن محمد، الجرح و التعدیل، ج۴، ص۴۶۵.    
[۳] عسقلانی، احمد بن علی، تقریب التهذیب، ج۱، ص۲۸۰.    

او از برجستگان صاحب نام کوفه شمرده می‌شد، اما بیشتر رجال‌شناسان اهل‌سنت به جرح وی پرداخته‌اند که گویا به دلیل شهرت طحان به تشیع است.
[۴] مزی، یوسف بن عبدالرحمن، تهذیب الکمال، ج۱۳، ص۳۰۶.    
ابن‌ابی‌حاتم به نقل از یحیی بن معین گفته است که در کوفه دو نفر به دروغگویی شهرت داشتند و ابونعیم طحان یکی از آن دو است.
[۵] ابن‌ابی‌حاتم رازی، عبدالرحمن بن محمد، الجرح و التعدیل، ج۴، ص۴۶۵.    
بخاری نیز او را متروک الحدیث،
[۶] عقیلی، محمد بن عمرو، الضعفاء الکبیر، ج۲، ص۲۲۲.    
[۷] ذهبی، محمد بن احمد، میزان الاعتدال، ج۲، ص۳۲۷.    
[۸] نسائی، احمد بن شعیب، الضعفاء و المتروکین، ص۵۹.    
و ابن‌حجر و ابن‌حبان وی را در زمره راویان ضعیف ذکر کرده‌اند.
[۹] صفی‌الدین خزرجی، احمد بن عبدالله، خلاصة تذهیب تهذیب الکمال، ج۱، ص۱۷۷.    
[۱۰] ابن‌حبان، محمد بن حبان، المجروحین، ج۱، ص۳۸۰.    
در مقابل ابن‌جزری وی را فردی صالح و موثق دانسته است.
[۱۱] ابن‌جزری، محمد بن محمد، غایة النهایه، ج۱، ص۳۳۸.    


ابونعیم نزد اساتید بسیاری به کسب دانش پرداخت. حدیث را از معتمر بن سلیمان،
[۱۲] کوفی، محمد بن سلیمان، مناقب امیرالمؤمنین (علیه‌السّلام)، ج۱، ص۴۴۱.    
[۱۳] بخاری، اسماعیل بن ابراهیم، التاریخ الکبیر، ج۴، ص۳۴۰.    
[۱۴] نووی، یحیی بن شرف، تهذیب الاسماء و اللغات، ج۱، ص۲۵۰.    
محمد بن اسماعیل بن ابی‌فدیک،
[۱۵] ابوبشر دولابی، محمد بن احمد، الذریة الطاهرة النبویه، ص۱۰۴.
سفیان بن عیینه، عاصم بن حمید حنّاط و عبدالله بن مبارک استماع کرد
[۱۶] مزی، یوسف بن عبدالرحمن، تهذیب الکمال، ج۱۳، ص۳۰۳.    
و قرائت را از کسائی و یحیی بن آدم فرا گرفت.
[۱۷] ابن‌جزری، محمد بن محمد، غایة النهایه، ج۱، ص۳۳۸.    

ابونعیم شاگردان و راویانی را تربیت کرده که از آن میان موسی بن اسحاق انصاری (قاضی ری)،
[۱۸] صدوق، محمد بن علی، کمال الدین و تمام النعمه، ص۲۹۰.    
نجیح بن ابراهیم زهری،
[۱۹] قاضی نعمان مغربی، نعمان بن محمّد، شرح الاخبار، ج۲، ص۵۶۱.    
محمد بن عبدالله حضرمی مطین،
[۲۰] حاکم نیشابوری، محمد بن عبدالله، المستدرک، ج۳، ص۷۶.    
محمد بن عثمان بن ابی‌شیبه، ابوزرعه رازی و احمد بن یوسف سلمی را می‌توان نام برد.
[۲۱] ذهبی، محمد بن احمد، تاریخ الاسلام، ج۱۶، ص۲۰۵.    


ابونعیم به سال ۲۲۹ هـ در کوفه وفات یافت
[۲۲] ابن‌سعد بغدادی، محمد بن سعد، الطبقات الکبری، ج۶، ص۴۱۵.    
[۲۳] صفدی، خلیل بن ایبک، الوافی بالوفیات، ج۱۶، ص۲۱۰.    
و از خود اثری به نام الوقف و الابتداء بر جای گذاشت.
[۲۴] ابن‌ندیم، محمد بن اسحاق، الفهرست، ص۵۵.    


۱. ↑ سمعانی، عبدالکریم، الانساب، ج۹، ص۵۱.    
۲. ↑ ابن‌ابی‌حاتم رازی، عبدالرحمن بن محمد، الجرح و التعدیل، ج۴، ص۴۶۵.    
۳. ↑ عسقلانی، احمد بن علی، تقریب التهذیب، ج۱، ص۲۸۰.    
۴. ↑ مزی، یوسف بن عبدالرحمن، تهذیب الکمال، ج۱۳، ص۳۰۶.    
۵. ↑ ابن‌ابی‌حاتم رازی، عبدالرحمن بن محمد، الجرح و التعدیل، ج۴، ص۴۶۵.    
۶. ↑ عقیلی، محمد بن عمرو، الضعفاء الکبیر، ج۲، ص۲۲۲.    
۷. ↑ ذهبی، محمد بن احمد، میزان الاعتدال، ج۲، ص۳۲۷.    
۸. ↑ نسائی، احمد بن شعیب، الضعفاء و المتروکین، ص۵۹.    
۹. ↑ صفی‌الدین خزرجی، احمد بن عبدالله، خلاصة تذهیب تهذیب الکمال، ج۱، ص۱۷۷.    
۱۰. ↑ ابن‌حبان، محمد بن حبان، المجروحین، ج۱، ص۳۸۰.    
۱۱. ↑ ابن‌جزری، محمد بن محمد، غایة النهایه، ج۱، ص۳۳۸.    
۱۲. ↑ کوفی، محمد بن سلیمان، مناقب امیرالمؤمنین (علیه‌السّلام)، ج۱، ص۴۴۱.    
۱۳. ↑ بخاری، اسماعیل بن ابراهیم، التاریخ الکبیر، ج۴، ص۳۴۰.    
۱۴. ↑ نووی، یحیی بن شرف، تهذیب الاسماء و اللغات، ج۱، ص۲۵۰.    
۱۵. ↑ ابوبشر دولابی، محمد بن احمد، الذریة الطاهرة النبویه، ص۱۰۴.
۱۶. ↑ مزی، یوسف بن عبدالرحمن، تهذیب الکمال، ج۱۳، ص۳۰۳.    
۱۷. ↑ ابن‌جزری، محمد بن محمد، غایة النهایه، ج۱، ص۳۳۸.    
۱۸. ↑ صدوق، محمد بن علی، کمال الدین و تمام النعمه، ص۲۹۰.    
۱۹. ↑ قاضی نعمان مغربی، نعمان بن محمّد، شرح الاخبار، ج۲، ص۵۶۱.    
۲۰. ↑ حاکم نیشابوری، محمد بن عبدالله، المستدرک، ج۳، ص۷۶.    
۲۱. ↑ ذهبی، محمد بن احمد، تاریخ الاسلام، ج۱۶، ص۲۰۵.    
۲۲. ↑ ابن‌سعد بغدادی، محمد بن سعد، الطبقات الکبری، ج۶، ص۴۱۵.    
۲۳. ↑ صفدی، خلیل بن ایبک، الوافی بالوفیات، ج۱۶، ص۲۱۰.    
۲۴. ↑ ابن‌ندیم، محمد بن اسحاق، الفهرست، ص۵۵.    


• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۴۰۹، برگرفته از مقاله «ابونعیم ضرار بن صرد طحان».



جعبه ابزار