ابویحیی عبدالاعلی بن حمّاد نرسی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ابویحیی عبدالاعلی بن حمّاد بن نصر نرسی باهلی بصری (م ۲۳۷ هـ)، از عالمان به
علم حدیث،
لغت،
نحو و
تفسیر و از محدثان در
قرن سوم هجری قمری بود.
ابویحیی عبدالاعلی بن حمّاد بن نصر نرسی باهلی بصری، از اهالی
بصره و از موالی باهله بود
و چون جدش، نصر را نرس تلفظ می‌کردند، به لقب نرسی تبدیل شد و فرزندانش به این لقب خوانده شدند.
ابویحیی برای فراگیری علوم به
بغداد رفت و در آنجا سکونت گزید و نزد
مالک بن انس،
حماد بن سلمه،
وهب بن خالد و
حماد بن زید علم حدیث را فراگرفت
و علاوه بر این علم، در لغت، نحو و تفسیر مهارت پیدا کرد. وی از چهره‌های سرشناس بصره و محدثی
ثقه به شمار می‌آمد.
افرادی چون
بخاری،
مسلم،
ابوداود،
نسائی، ابوحاتم و
ابوزرعه از او روایت نقل کرده‌اند.
ابویحیی، در سال ۲۳۷ یا ۲۳۹ هـ در بصره از دنیا رفت.
باهلی علاوه بر اشعاری که دارد، آثاری در زمینه‌های حدیث و نحو تالیف کرده است که عبارت‌اند از: کتاب القوس در علم نحو غریب الحدیث
النحویین و کتاب ما جاء من الحدیث الماثور عن النبی (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم).
برای مطالعه بیشتر به منابع زیر مراجعه شود.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۴۲۹، برگرفته از مقاله «عبدالاعلی بن حمّاد».
