اثم (مفردات نهج البلاغه)

اثم از مفردات نهج البلاغه به معنای گناه و ضرر می‌باشد.

فهرست مندرجات

۱ - مفهوم

این واژه به معنای گناه، کار حرام، از آیه‌ی: «وَ اِثْمُهُمٰا اَکْبَرُ مِنْ نَفْعِهِمٰا» استفاده می‌شود. لذا معلوم است که معنای اصلی آن ضرر است، گناه با ضرر رابطۀ مستقیم دارد «من بالغ فی الخصومة اثم؛ هر کس در خصومت مبالغه کند به گناه می‌افتد.» ۲۶ حکمت ۲۹۸

۲ - پانویس

[ویرایش]

۱.	↑ بقره/سوره۲، آیه۲۱۰.
۲.	↑ صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۵۲۸، حکمت۲۹۸.

۳ - منبع