• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

احمد بن حسن بغدادی

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



احمد بن حسن بغدادی (۴۰۶-۴۸۸ق) مشهور به ابن باقلانی (باقلاوی) از حافظان و محدثان حدیث بغداد در قرن پنجم هجری قمری بود. وی، بزرگان عصر خویش را جرح وتعدیل می‌کرد، لذا او را یحیی بن معین عصر خویش می‌دانستند.



ابوالفضل احمد بن حسن بن احمد بن خیرون بغدادی مشهور به ابن باقلانی (باقلاوی)، در ۲۷ جمادی الآخر سال ۴۰۶ یا ۴۰۴ق متولد شد.
او از حافظان حدیث و محدثان بغداد به شمار می‌رفت.
[۳] ذهبی، محمد بن احمد، دول الاسلام، ص۲۵۰.
احادیث بسیاری شنیده و آنها را به رشته تحریر درآورد و به روایات شناخت کامل داشت.


ابن باقلانی از افرادی مانند ابوبکر برقانی، ابوعلی بن شاذان، ابوالقاسم حُرْفی و دیگران حدیث شنید و از محمد غوری، ابن زرقویه و دیگران اجازه روایت گرفت. برخی از بزرگان نیز تنها به او اجازه روایت داده بودند.
او روایات خود را نزد ابوالعلاء واسطی و علی بن طلحه قرائت می‌نمود؛ چنان که پسر برادرش محمد بن عبدالملک بن خیرون و ابوعلی صدفی نزد او قرائت کردند و ابوعامر عبدری، عبدالوهاب انماطی و خطیب بغدادی از جمله کسانی هستند که از او روایت کرده‌اند. او فردی مورد اعتماد بود و خطیب بغدادی به او اجازه داد بر کتاب تاریخ بغداد حاشیه بزند.








از اثار ابن باقلانی کتاب الفوائد العوالی و الاحادیث و الغرائب است.
[۱۲] کحاله، عمررضا، المستدرک علی معجم المؤلفین، ص۴۴.



سرانجام احمد بن حسن بغدادی معروف به ابن باقلانی در چهاردهم ماه رجب سال ۴۸۸ق در بغداد درگذشت و در مقبره باب حرب دفن شد. (دیگر منابع:
[۲۲] ذهبی، محمد بن احمد، الاعلام بوفیات الاعلام، ج۱، ص۳۲۳.
)


۱. ابن جوزی، عبدالرحمن بن علی، المنتظم، ج۱۷، ص۱۸.    
۲. ذهبی، محمد بن احمد، سیر اعلام النبلاء، ج۱۹، ص۱۰۶.    
۳. ذهبی، محمد بن احمد، دول الاسلام، ص۲۵۰.
۴. ابن جوزی، عبدالرحمن بن علی، المنتظم، ج۱۷، ص۱۸.    
۵. ذهبی، محمد بن احمد، تاریخ الاسلام، ج۳۳، ص۲۳۱ ۲۳۲.    
۶. ابن جوزی، عبدالرحمن بن علی، المنتظم، ج۱۷، ص۱۸.    
۷. ذهبی، محمد بن احمد، سیر اعلام النبلاء، ج۱۹، ص۱۰۶.    
۸. ذهبی، محمد بن احمد، تاریخ الاسلام، ج۳۳، ص۲۳۲.    
۹. صفدی، خلیل بن ایبک، الوافی بالوفیات، ج۶، ص۱۹۸.    
۱۰. ابن جوزی، عبدالرحمن بن علی، المنتظم، ج۱۷، ص۱۸.    
۱۱. ذهبی، محمد بن احمد، تاریخ الاسلام، ج۳۳، ص۲۳۲.    
۱۲. کحاله، عمررضا، المستدرک علی معجم المؤلفین، ص۴۴.
۱۳. ابن جوزی، عبدالرحمن بن علی، المنتظم، ج۱۷، ص۱۹.    
۱۴. ابن اثیر، علی بن محمد، الکامل فی التاریخ، ج۸، ص۳۹۸.    
۱۵. ذهبی، محمد بن احمد، المعین فی طبقات المحدثین، ص۱۴۲.    
۱۶. ذهبی، شمس الدین محمد، تذکرة الحفّاظ، ج۴، ص۶.    
۱۷. ذهبی، محمد بن احمد، العبر، ج۲، ص۳۵۷.    
۱۸. ابن حجر عسقلانی، احمد بن علی، لسان المیزان، ج۱، ص۱۵۵.    
۱۹. ابن جزری، محمد بن محمد، غایة النهایة، ج۱، ص۴۶.    
۲۰. ابن عماد حنبلی، عبدالحی، شذرات الذهب، ج۵، ۳۷۹.    
۲۱. ابن کثیر، اسماعیل بن عمر، البدایة و النهایه، ج۱۶، ص۱۴۸.    
۲۲. ذهبی، محمد بن احمد، الاعلام بوفیات الاعلام، ج۱، ص۳۲۳.
۲۳. یافعی، عبدالله بن اسعد، مرآة الجنان، ج۳، ص۱۱۲.    
۲۴. ذهبی، محمد بن احمد، میزان الاعتدال، ج۱، ص۲۲۷.    



• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، برگرفته از مقاله «ابن بغدادی»، ج۳، ص۴۶.






جعبه ابزار