• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

ارومات

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


ارومات (به ضم الف) از مفردات نهج البلاغه، به معنای اصل، بنیه و ریشه‌ی درخت می‌باشد.


اروم و ارومه به معنی اصل و ریشه درخت است. جمع آن اروم و ارومات آید، این کلمه فقط یک‌ بار در «نهج البلاغه» به کار رفته که در رابطه با رسول خدا (صلی‌اللّه‌علیه‌وآله‌وسلّم) فرموده: «حتی افضت کرامة اللّه سبحانه و تعالی الی محمد (صلی‌اللّه‌علیه‌وآله‌وسلّم) فاخرجه من افضل المعادن منبتا و اعّز الارومات مغرسا؛
[۱] صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۱۳۹، خطبه۹۴.    
تا کرامت خدا به طرف محمد (صلی‌اللّه‌علیه‌وآله‌وسلّم) کشیده شد، خداوند او را از بهترین معادن (نسلها) از حیث محل روئیدن و از گرامی‌ترین اصول (خانواده‌ها) از حیث محل کاشتن بیرون آورد.» اشاره به پاکی و قداست نسبت آن حضرت است که از نسل پاک حضرت ابراهیم (علیه‌السلام) بود.

۱. ↑ صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۱۳۹، خطبه۹۴.    


• قرشی بنابی، علی‌اکبر، «مفردات نهج البلاغه»، ص۴۵.    


رده‌های این صفحه : مفردات نهج البلاغه
جعبه ابزار