اهاب - به کسر الف (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
اهاب (به کسر الف) یکی از مفردات
نهج البلاغه، به معنای آمادگی می‌باشد که
حضرت علی (علیه‌السلام) در خصوص
ملائکه و
معاویه از این کلمه استفاده نموده است.
اهاب (به کسر الف) و
تاهّب به معنی تهیّأ و آمادگی است. یکی از مشتقات آن «اهبه» (به ضّم الف) به معنی آماده شده، می‌باشد. «اهاب» همچنین به معنای مطلق پوست یا پوست دباغی نشده آمده است.
امام (علیه‌السلام) در رابطه با ملائکه فرموده است: «و لیس فی اطباق السماء موضع اهاب الّا و علیه ملک ساجد او ساع حافد؛
در طبقه‌های
آسمان محل انداختن پوست حیوانی نیست مگر آنکه در آن
فرشته‌ای در حال
سجده یا سعی و تلاش کننده سریعی هست.»
همچنین به معاویه در خصوص ادعای
خلافت می‌نویسد: «فاقعس عن هذا الامر و خذ اهبة الحساب؛
از این کار (ادعّای خلافت) کنار رو و آماده‌ی حساب
خدا باش.»
آن حضرت خطاب به یارانش: «فخذوا للحرب اهبتها.»
• از این ماده فقط سه مورد در «نهج البلاغه» یافته است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «اهاب»، ص۹۱-۹۲.
