اول - به فتح الف و سکون واو (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
اول و
تاویل (به فتح الف و سکون واو) از مفردات
نهج البلاغه، به معنای رجوع و برگشت می‌باشد که
حضرت علی (علیه‌السلام) در خصوص برگشت دادن در رابطه با خدا و در رابطه با
تقوی از این کلمه استفاده نموده است.
اول و تاویل (به فتح الف و سکون واو) به معنای برگشت و رجوع می‌باشد. چنان‌که در لغت آمده است: «آل الیه: رجع.» تاویل نیز به همین معنی آمده است.
آن حضرت (علیه‌السلام) در خصوص برگشت دادن در رابطه با
خدا فرموده است: «المنشی‌ء اصناف الاشیاء بلا رویّة فکر آل الیها و لا قریحة غریزة اضمر علیها؛
اصناف موجودات را آفریده بدون اعمال فکری که به آن رجوع کرده و بدون طبیعت مادّی که در آن فکری را نگاه داشته است.» یعنی خدا مانند
انسان نیست که اوّل فکری کرده و بعد کاری را انجام بدهد و قبل از این کلام فرموده است: «و انمّا صدرت الامور عن مشیته.»
همچنین امام (علیه‌السلام) در رابطه با تقوی فرموده است: «و اعتصموا بحقائقها تؤل بکم الی اکنان الدعة و اوطان السعة و معاقل الحرز؛
به حقائق تقوی چنگ بزنید تا شما را به پناهگاه‌های سهولت و محل‌های وسعت عیش و امانگاه‌های محفوظ برگشت دهد.»
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «اَول - تأویل»، ص۱۰۰-۱۰۱.
