بارانی

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف

---

بارانی، نام دیگر طایفه قراقوینلو (حک: ۷۷۷ـ۸۷۲، در بخش‌هایی از ایران و بین‌النهرین) که در متون قدیم فارسی و ترکی به صورت بارانلو و بارنی و برانی هم آمده است.

---

۱.۱ - اولین ذکر

از مجموعه اطلاعات موجود چنین برمی‌آید که این نام را نخستین بار ابوبکر طهرانی ، مورخ معاصرِ شاهرخ تیموری (اواسط قرن نهم)، در کتاب دیاربکریه ذکر کرده است.

۱.۲ - ذکر عبداللطیف قزوینی

یحیی بن عبداللطیف قزوینی (۸۸۵ ـ ۹۶۰) نیز نام بارانی را به کار برده است.

۱.۳ - ذکر حسن روملو

حسن بیگ روملو (۹۳۸ـ ۹۸۵؟) از یکی از فرزندان میرزا جهان‌شاه ، موسوم به سلطان حسین ، با نام سلطان حسین بارانی یاد کرده است.

---

درباره منشأ و معنای اصلی کلمه بارانی و این‌که چرا طایفه قراقوینلو این نام را بر خود نهاده‌اند اطلاع قطعی در دست نیست.

۲.۱ - اسم محل

به گفته مینورسکی و رابینو و بعضی از محققان دیگر، بارانی منسوب به باران و باران اسم محل است.

۲.۲ - قوچ

به نظر فاروق سُومِر ، مورخ معاصر ترکیه، و عده‌ای دیگر، بارانی منسوب به باران است و در ترکی قدیم باران به معنای قوچ بوده است.

---

قراقوینلوها به قوین (قوچ) بسیار اهمیت می‌داده و به جای سنگ گور ، مجسمه قوچ را روی گورهای خود می‌گذاشته‌اند و در اصل نام خود آن‌ها نیز به همین حیوان منتسب بوده است.

---

سکه‌ای متعلق به دوره ایلکانیان (حک: اواسط قرن هشتم تا اوایل قرن نهم) به دست آمده که عبارت « شهر باران » بر آن نقش شده و احتمالاً این شهر در آناطولی قرار داشته است.
امروز نام دو روستا در ترکیه باران است.

---

(۱) حسن روملو، احسن التواریخ، چاپ عبدالحسین نوایی، تهران ۱۳۵۷ ش.
(۲) ابوبکر طهرانی، کتاب دیاربکریه، چاپ نجاتی لُوغال و فاروق سُومرِ، آنکارا ۱۹۶۲.
(۳) یحیی بن عبداللطیف قزوینی، لب التواریخ، تهران ۱۳۶۳ ش.

---