• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

باسکرویل

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


باسْکِرْویل،هاواردسی، معلم مدرسه امریکایی تبریز و از مبارزان نهضت مشروطیت ایران بود.



در ۱۰ آوریل ۱۸۸۵ در نورت پلاتِ نبراسکا تولّد یافت.
در ۱۹۰۷ با درجه لیسانس از دانشگاه پرینستن فارغ التحصیل شد.



۲.۱ - آشنایی باسکرویل با رهبران مشروطه


در پاییز همان سال، بر اساس قراردادی دو ساله، تحت نظارت هیئت مبلغان مسیحی (میسیون پرسبیتری) برای تدریس تاریخ عمومی در مدرسه مموریال وابسته به آن هیئت به تبریز آمد.
[۱] اسماعیل امیرخیزی، قیام آذربایجان و ستارخان، ج۱، ص۳۲۴، تبریز ۱۳۳۹ ش.
[۲] صادق رضازاده شفق، بیاد آموزگار و فرمانده ما هوارد باسکرویل (۱۸۸۵ـ۱۹۰۹)، ج۱، ص۱۹، تهران ۱۳۳۸ ش.

طولی نکشید که ویژگیهای اخلاقی و شخصی آموزگار جوان احترام و علاقه شاگردان و همکارانش، از آن جمله سیدحسن شریف زاده معلم عربی مدرسه، را جلب کرد و این دوستی موجب آشنایی باسکرویل با اهداف و رهبران نهضت مشروطه شد.

۲.۲ - ملحق شدن باسکرویل به ملّیّون


کشته شدن شریف زاده در جنگهای خیابانیِ صفر ۱۳۲۶
[۳] اسماعیل امیرخیزی، قیام آذربایجان و ستارخان، ج۱، ص۲۹۶، تبریز ۱۳۳۹ ش.
[۴] احمد کسروی، تاریخ مشروطه ایران، ج۱، ص۸۹۱، تهران ۱۳۶۳ ش.
[۵] رضا نیازمند، «باسکرویل جوان آزاده آمریکایی که در راه مشروطیت ایران جان باخت»، ج۱، ص۵۷۸، مجله ایران شناسی، سال ۲، ش ۳ (پائیز ۱۳۶۹ ش)، ص ۵۷۷ـ۵۸۱.
و مشاهده وضع اسفبار و قحطی روزافزون تبریز در روزهای محاصره، در او تأثیری بسزا کرد و او را مصمّم ساخت که به صفوف ملّیّون بپیوندد و، پس از دعوت عام انجمن ایالتی تبریز از معلّمان مشق نظام، آمادگی خود را برای تعلیم فنون نظامی اعلام کند.

۲.۳ - تلاش آمریکا برای دست برداشتن باسکرویل از مشروطه


او دسته ای از شاگردان خود را با نام فوج نجات سازمان داد و در حیاط ارک تبریز به تمرینهای نظامی واداشت.
[۶] اسماعیل امیرخیزی، قیام آذربایجان و ستارخان، ج۱، ص۳۲۶، تبریز ۱۳۳۹ ش.
[۷] صادق رضازاده شفق، بیاد آموزگار و فرمانده ما هوارد باسکرویل (۱۸۸۵ـ۱۹۰۹)، ج۱، ص۱۶، تهران ۱۳۳۸ ش.
[۸] احمد کسروی، تاریخ مشروطه ایران، ج۱، ص۸۹۱، تهران ۱۳۶۳ ش.

اقدامات باسکرویل و درگیری در مسائل داخلی ایران موجب بروز نگرانی‌هایی در واشنگتن شد و ویلیام دوتی، رایزن (کنسول) امریکا در تبریز، طیّ نامه‌ای به تاریخ اوّل محرم ۱۳۲۷/۳ ژانویه ۱۹۰۹ و سپس، در ملاقاتی با باسکرویل در حضور ستارخان، کوشید تا او را از فعّالیّت نظامی در کنار مشروطه خواهان منصرف کند.
دوتی، ضمن یادآوری شغل آموزگاری باسکرویل، متذکر شد که فعّالیّتهای او جان وی و اعضای هیئت امریکایی را به خطر افکنده است.
ستارخان نیز ضمن قدردانی از امریکایی جوان او را به کناره گیری از نبرد تشویق کرد.
[۹] احمد کسروی، تاریخ مشروطه ایران، ج۱، ص۸۹۳، تهران ۱۳۶۳ ش.


۲.۴ - پاسخ باسکرویل به آمریکایی‌ها


باسکرویل، در پاسخ، مبارزه در کنار مشروطه خواهان را دفاع از جان و مال امریکاییان و مردم تبریز شمرد.
[۱۰] آبراهام یسلسون، روابط سیاسی ایران و آمریکا، ج۱، ص۱۴۶، ترجمه محمدباقر آرام، تهران ۱۳۶۸ ش.

سرانجام، دوتی از باسکرویل خواست که گذرنامه خود را بازپس دهد و از تابعیت امریکا صرف نظر کند.
به روایت یسلسون
[۱۱] آبراهام یسلسون، روابط سیاسی ایران و آمریکا، ج۱، ص۱۴۶، ترجمه محمدباقر آرام، تهران ۱۳۶۸ ش.
باسکرویل از قبول این دستور خودداری کرد، لیکن کسروی
[۱۲] احمد کسروی، تاریخ مشروطه ایران، ج۱، ص۸۹۳، تهران ۱۳۶۳ ش.
می نویسد که وی گذرنامه خود را به رایزن تسلیم کرد.
وزارت خارجه امریکا هیئت مرکزی مبلّغان مسیحی در نیویورک را برای فراخواندن باسکرویل از ایران، به این عنوان که فعّالیّت‌هایش منافع امریکا و کلیسای پرسبیتری را به خطر افکنده است، تحت فشار قرار داد.
در ۱۶ ربیع الاول/ ۷ آوریل، خبر استعفای باسکرویل از آموزگاری به واشنگتن اعلام شد.
[۱۳] آبراهام یسلسون، روابط سیاسی ایران و آمریکا، ج۱، ص۱۴۷، ترجمه محمدباقر آرام، تهران ۱۳۶۸ ش.



با نزدیک شدن زمان حمله مشروطه خواهان برای شکستن حلقه محاصره و دستیابی به انبارهای آذوقه طرفداران دربار در حومه تبریز، باسکرویل آمادگی خود و فوج نجات را برای به دست گرفتن اسلحه و شرکت در حمله اعلام داشت.
[۱۴] احمد کسروی، تاریخ مشروطه ایران، ج۱، ص۸۹۳، تهران ۱۳۶۳ ش.

ستارخان، به رغم احترام به شخص باسکرویل و ستایش روحیه پرشور و مبارز او، ابتدا از تسلیم سلاح به او و افراد فوج نجات، که به زعم سردار، جنگ ناآزموده بودند، خودداری کرد
[۱۵] صادق رضازاده شفق، بیاد آموزگار و فرمانده ما هوارد باسکرویل (۱۸۸۵ـ۱۹۰۹)، ج۱، ص۱۶، تهران ۱۳۳۸ ش.
[۱۶] اسماعیل امیرخیزی، قیام آذربایجان و ستارخان، ج۱، ص۳۲۳، تبریز ۱۳۳۹ ش.
[۱۷] اسماعیل امیرخیزی، قیام آذربایجان و ستارخان، ج۱، ص۳۲۷، تبریز ۱۳۳۹ ش.
[۱۸] احمد کسروی، تاریخ مشروطه ایران، ج۱، ص۸۹۴، تهران ۱۳۶۳ ش.
اما سرانجام فوج نجات مسلح شد.


با بالا گرفتن وخامت اوضاع شهر، مجاهدان روز یکشنبه ۲۷ ربیع الاول تصمیم به شکستن محاصره گرفتند
[۱۹] اسماعیل امیرخیزی، قیام آذربایجان و ستارخان، ج۱، ص۳۲۲، تبریز ۱۳۳۹ ش.
[۲۰] احمد کسروی، تاریخ مشروطه ایران، ج۱، ص۸۹۳، تهران ۱۳۶۳ ش.
و دسته های مشروطه خواهان، از جمله فوج نجات باسکرویل، برای حمله به شام غازان در محله قره آغاچ گرد آمدند.
[۲۱] احمد کسروی، تاریخ مشروطه ایران، ج۱، ص۸۹۳ ـ۸۹۴، تهران ۱۳۶۳ ش.

از ۳۰۰ تن اعضای فوج تنها ۴۰ تن، به رغم مخالفت خانواده خود، موفق به پیوستن به آموزگار خود شدند
[۲۲] احمد کسروی، تاریخ مشروطه ایران، ج۱، ص۸۹۴، تهران ۱۳۶۳ ش.
و در نخستین حمله از این عده تنها ۲۰ تن
[۲۳] اسماعیل امیرخیزی، قیام آذربایجان و ستارخان، تبریز ۱۳۳۹ ش.
و به قولی ۱۱ تن
[۲۴] احمد کسروی، تاریخ مشروطه ایران،به نقل از علوی زاده،ج۱، ص۸۹۴، تهران ۱۳۶۳ ش.
باسکرویل را همراهی کردند.


پیش از دمیدن آفتاب روز ۲۹ ربیع الاول، باسکرویل در نخستین دقایق نبرد، که در دشت باز و کشت‌زارهای قراجه ملک رخ داد، با گلوله طرفداران دربار از پا درآمد.
[۲۵] احمد کسروی، تاریخ مشروطه ایران، ج۱، ص۸۹۶، تهران ۱۳۶۳ ش.
[۲۶] اسماعیل امیرخیزی، قیام آذربایجان و ستارخان، ج۱، ص۳۲۳، تبریز ۱۳۳۹ ش.

او هنگام مرگ ۲۵ سال داشت.
دو تن از همراهان او، میرزاحاجی آقا و حسین خان کرمانشاهی بزحمت و با استفاده از فرصتی که بر اثر حمله حاجی خان، پسر علی موسیو، به سنگرهای طرفداران دربار، پیش آمد، موفق شدند که جنازه او را از میدان نبرد بیرون برند.
[۲۷] صادق رضازاده شفق، بیاد آموزگار و فرمانده ما هوارد باسکرویل (۱۸۸۵ـ۱۹۰۹)، ج۱، ص۲۷، تهران ۱۳۳۸ ش.
[۲۸] اسماعیل امیرخیزی، قیام آذربایجان و ستارخان، ج۱، ص۳۲۷، تبریز ۱۳۳۹ ش.
[۲۹] احمد کسروی، تاریخ مشروطه ایران، ج۱، ص۸۹۶، تهران ۱۳۶۳ ش.

گزارش آرتر مور، خبرنگار ایرلندی روزنامه های انگلیسی، که در تعلیم فوج نجات همراه باسکرویل بود، از آخرین نبرد با شرحی که دیگر همراهان باسکرویل داده‌اند فرق دارد.


وی نقش مجاهدان را کم اهمیت شمرده و ستارخان را به سبب کوتاهی در کمک رساندن به باسکرویل سرزنش کرده و از شرکت فعال خود در نبرد سخن گفته است.
[۳۰] احمد کسروی، تاریخ مشروطه ایران، ج۱، ص۸۹۴، تهران ۱۳۶۳ ش.
[۳۱] احمد کسروی، تاریخ مشروطه ایران، ج۱، ص۸۹۷، تهران ۱۳۶۳ ش.

لیکن، بنا به قول یکانی و علوی زاده و رضازاده شفق، شاگردان باسکرویل، دوستی ستارخان و امریکایی جوان بسیار صمیمانه و با حرمت بوده و باسکرویل سه روزِ پیش از نبرد در خانه سردار اقامت داشته است.
[۳۲] احمد کسروی، تاریخ مشروطه ایران، ج۱، ص۸۹۳، تهران ۱۳۶۳ ش.

خودداری ستارخان از این‌که در شب حمله توپ در اختیار باسکرویل بگذارد به دلیل اعتقاد وی به بی تجربگی باسکرویل و همراهان او و خطر از دست رفتن توپ در شرایط بحرانی آن روز بوده است.
[۳۳] احمد کسروی، تاریخ مشروطه ایران، ج۱، ص۸۹۴، تهران ۱۳۶۳ ش.

کسروی، با اشاره به تلاشهایی که برای ایجاد تفرقه میان صفوف مشروطه خواهان از جمله مجاهدان و فوج نجات جریان داشت، سخن مور را درباره شرکت او در آخرین نبرد مردود دانسته است.
[۳۴] احمد کسروی، تاریخ مشروطه ایران، ج۱، ص۸۹۴، تهران ۱۳۶۳ ش.
[۳۵] احمد کسروی، تاریخ مشروطه ایران، ج۱، ص۸۹۷، تهران ۱۳۶۳ ش.

ادوارد براون، به استناد نامه وراتسلاو، رایزن (سرکنسول) انگلیس در تبریز، به جورج بارکلی، سفیر انگلستان در تهران، که در آن نامه از بیباکی سردار در درگیریها و خطرات یاد شده، از اظهارنظر مور ابراز شگفتی و تأسف کرده است.


جنازه باسکرویل سه شنبه ۲۹ ربیع الاول ۱۳۲۷/۲۰ آوریل ۱۹۰۹، با شکوه فراوان، در میان تأثر اهالی تبریز و با حضور گروههای مجاهدان و فداییان ارمنی و امریکاییان، تشییع شد و مراسم به گردهمایی سیاسی بزرگی انجامید که در آن سیدحسن تقی زاده طیّ سخنانی از فداکاری امریکایی جوان تجلیل کرد.
[۳۶] صادق رضازاده شفق، بیاد آموزگار و فرمانده ما هوارد باسکرویل (۱۸۸۵ـ۱۹۰۹)، ج۱، ص۲۸، تهران ۱۳۳۸ ش.
[۳۷] اسماعیل امیرخیزی، قیام آذربایجان و ستارخان، ج۱، ص۳۲۸ـ۳۲۹، تبریز ۱۳۳۹ ش.

عمل باسکرویل، که به ابتکار شخص او و بدون حمایت دولت امریکا و هیئت مبلغان انجام گرفته بود، البته در جلوگیری از اقدامات شتابزده، چون حمله به خارجیان در فضای پرتب و تاب آن روز تبریز، مؤثر بوده است
بعدها بر مزار باسکرویل در گورستان امریکاییان لوحی نصب شد که اشعاری از عارف قزوینی بر آن حک شده بود.
عارف این اشعار را در ۱۳۰۲ ش هنگام سفر به آذربایجان و حضور بر سر خاک او سروده بود.
نیم قرن بعد، در ۳۰ فروردین ۱۳۳۸، شاگردان و همرزمان باسکرویل مراسم پنجاهمین سالروز مرگ او را در تالار باسکرویل مدرسه پروین (مموریال سابق) برپا داشتند.
[۳۸] اسماعیل امیرخیزی، قیام آذربایجان و ستارخان، ج۱، ص۳۳۰ـ۳۳۷، تبریز ۱۳۳۹ ش.



(۱) اسماعیل امیرخیزی، قیام آذربایجان و ستارخان، تبریز ۱۳۳۹ ش.
(۲) یحیی دولت آبادی، حیات یحیی، تهران ۱۳۶۱ـ۱۳۶۲ ش، ج ۲، ص ۳۵۲.
(۳) صادق رضازاده شفق، بیاد آموزگار و فرمانده ما هوارد باسکرویل (۱۸۸۵ـ۱۹۰۹)، تهران ۱۳۳۸ ش.
(۴) احمد کسروی، تاریخ مشروطه ایران، تهران ۱۳۶۳ ش.
(۵) احمد کسروی، تاریخ هیجده ساله آذربایجان، تهران ۱۳۵۵ ش، ص ۸۸۱.
(۶) رضا نیازمند، «باسکرویل جوان آزاده آمریکایی که در راه مشروطیت ایران جان باخت»، مجله ایران شناسی، سال ۲، ش ۳ (پائیز ۱۳۶۹ ش)، ص ۵۷۷ـ۵۸۱.
(۷) آبراهام یسلسون، روابط سیاسی ایران و آمریکا، ترجمه محمدباقر آرام، تهران ۱۳۶۸ ش؛

 
۱. ↑ اسماعیل امیرخیزی، قیام آذربایجان و ستارخان، ج۱، ص۳۲۴، تبریز ۱۳۳۹ ش.
۲. ↑ صادق رضازاده شفق، بیاد آموزگار و فرمانده ما هوارد باسکرویل (۱۸۸۵ـ۱۹۰۹)، ج۱، ص۱۹، تهران ۱۳۳۸ ش.
۳. ↑ اسماعیل امیرخیزی، قیام آذربایجان و ستارخان، ج۱، ص۲۹۶، تبریز ۱۳۳۹ ش.
۴. ↑ احمد کسروی، تاریخ مشروطه ایران، ج۱، ص۸۹۱، تهران ۱۳۶۳ ش.
۵. ↑ رضا نیازمند، «باسکرویل جوان آزاده آمریکایی که در راه مشروطیت ایران جان باخت»، ج۱، ص۵۷۸، مجله ایران شناسی، سال ۲، ش ۳ (پائیز ۱۳۶۹ ش)، ص ۵۷۷ـ۵۸۱.
۶. ↑ اسماعیل امیرخیزی، قیام آذربایجان و ستارخان، ج۱، ص۳۲۶، تبریز ۱۳۳۹ ش.
۷. ↑ صادق رضازاده شفق، بیاد آموزگار و فرمانده ما هوارد باسکرویل (۱۸۸۵ـ۱۹۰۹)، ج۱، ص۱۶، تهران ۱۳۳۸ ش.
۸. ↑ احمد کسروی، تاریخ مشروطه ایران، ج۱، ص۸۹۱، تهران ۱۳۶۳ ش.
۹. ↑ احمد کسروی، تاریخ مشروطه ایران، ج۱، ص۸۹۳، تهران ۱۳۶۳ ش.
۱۰. ↑ آبراهام یسلسون، روابط سیاسی ایران و آمریکا، ج۱، ص۱۴۶، ترجمه محمدباقر آرام، تهران ۱۳۶۸ ش.
۱۱. ↑ آبراهام یسلسون، روابط سیاسی ایران و آمریکا، ج۱، ص۱۴۶، ترجمه محمدباقر آرام، تهران ۱۳۶۸ ش.
۱۲. ↑ احمد کسروی، تاریخ مشروطه ایران، ج۱، ص۸۹۳، تهران ۱۳۶۳ ش.
۱۳. ↑ آبراهام یسلسون، روابط سیاسی ایران و آمریکا، ج۱، ص۱۴۷، ترجمه محمدباقر آرام، تهران ۱۳۶۸ ش.
۱۴. ↑ احمد کسروی، تاریخ مشروطه ایران، ج۱، ص۸۹۳، تهران ۱۳۶۳ ش.
۱۵. ↑ صادق رضازاده شفق، بیاد آموزگار و فرمانده ما هوارد باسکرویل (۱۸۸۵ـ۱۹۰۹)، ج۱، ص۱۶، تهران ۱۳۳۸ ش.
۱۶. ↑ اسماعیل امیرخیزی، قیام آذربایجان و ستارخان، ج۱، ص۳۲۳، تبریز ۱۳۳۹ ش.
۱۷. ↑ اسماعیل امیرخیزی، قیام آذربایجان و ستارخان، ج۱، ص۳۲۷، تبریز ۱۳۳۹ ش.
۱۸. ↑ احمد کسروی، تاریخ مشروطه ایران، ج۱، ص۸۹۴، تهران ۱۳۶۳ ش.
۱۹. ↑ اسماعیل امیرخیزی، قیام آذربایجان و ستارخان، ج۱، ص۳۲۲، تبریز ۱۳۳۹ ش.
۲۰. ↑ احمد کسروی، تاریخ مشروطه ایران، ج۱، ص۸۹۳، تهران ۱۳۶۳ ش.
۲۱. ↑ احمد کسروی، تاریخ مشروطه ایران، ج۱، ص۸۹۳ ـ۸۹۴، تهران ۱۳۶۳ ش.
۲۲. ↑ احمد کسروی، تاریخ مشروطه ایران، ج۱، ص۸۹۴، تهران ۱۳۶۳ ش.
۲۳. ↑ اسماعیل امیرخیزی، قیام آذربایجان و ستارخان، تبریز ۱۳۳۹ ش.
۲۴. ↑ احمد کسروی، تاریخ مشروطه ایران،به نقل از علوی زاده،ج۱، ص۸۹۴، تهران ۱۳۶۳ ش.
۲۵. ↑ احمد کسروی، تاریخ مشروطه ایران، ج۱، ص۸۹۶، تهران ۱۳۶۳ ش.
۲۶. ↑ اسماعیل امیرخیزی، قیام آذربایجان و ستارخان، ج۱، ص۳۲۳، تبریز ۱۳۳۹ ش.
۲۷. ↑ صادق رضازاده شفق، بیاد آموزگار و فرمانده ما هوارد باسکرویل (۱۸۸۵ـ۱۹۰۹)، ج۱، ص۲۷، تهران ۱۳۳۸ ش.
۲۸. ↑ اسماعیل امیرخیزی، قیام آذربایجان و ستارخان، ج۱، ص۳۲۷، تبریز ۱۳۳۹ ش.
۲۹. ↑ احمد کسروی، تاریخ مشروطه ایران، ج۱، ص۸۹۶، تهران ۱۳۶۳ ش.
۳۰. ↑ احمد کسروی، تاریخ مشروطه ایران، ج۱، ص۸۹۴، تهران ۱۳۶۳ ش.
۳۱. ↑ احمد کسروی، تاریخ مشروطه ایران، ج۱، ص۸۹۷، تهران ۱۳۶۳ ش.
۳۲. ↑ احمد کسروی، تاریخ مشروطه ایران، ج۱، ص۸۹۳، تهران ۱۳۶۳ ش.
۳۳. ↑ احمد کسروی، تاریخ مشروطه ایران، ج۱، ص۸۹۴، تهران ۱۳۶۳ ش.
۳۴. ↑ احمد کسروی، تاریخ مشروطه ایران، ج۱، ص۸۹۴، تهران ۱۳۶۳ ش.
۳۵. ↑ احمد کسروی، تاریخ مشروطه ایران، ج۱، ص۸۹۷، تهران ۱۳۶۳ ش.
۳۶. ↑ صادق رضازاده شفق، بیاد آموزگار و فرمانده ما هوارد باسکرویل (۱۸۸۵ـ۱۹۰۹)، ج۱، ص۲۸، تهران ۱۳۳۸ ش.
۳۷. ↑ اسماعیل امیرخیزی، قیام آذربایجان و ستارخان، ج۱، ص۳۲۸ـ۳۲۹، تبریز ۱۳۳۹ ش.
۳۸. ↑ اسماعیل امیرخیزی، قیام آذربایجان و ستارخان، ج۱، ص۳۳۰ـ۳۳۷، تبریز ۱۳۳۹ ش.



دانشنامه جهان اسلام، بنیاد دائرة المعارف اسلامی، برگرفته از مقاله «باسکرویل»، شماره۲۱۵.    



جعبه ابزار