؛ همچنین احتمال داده‌اند که واژه‌ای سریانی و اصطلاحی نظامی بوده که رومیان آن را در شام و عربستان رواج داده‌اند و از آنجا وارد گویش‌های آرامی و سپس عربستان جنوبی شده است.
این لفظ در عبری هم به معنای منزل‌گاه است و برای منازل آفتاب به کار می‌رفته که اشاره به ۱۲ برج منطقة البروج است و در یهودا، مظهر عبادت بت‌پرستانه بوده‌است.
مدارهای ماه و ستارگان نیز تقریباً با دایرة البروج هم صفحه‌اند و ماه و سیارات همواره در میان برج‌ها دیده می‌شوند، بدین سبب برج‌ها از عوامل اصلی احکام نجوم و طالع بینی هستند.
ولی به اعتقاد برخی دیگر نشانه‌هایی بر آشنایی آنان با آسمان و برج‌های آن وجود دارد، به ویژه اینکه آنان با یهودیان شبه جزیره و مسیحیان در ارتباط بودند و از دانش‌های آنان استفاده می‌کردند.
البته برخی، بروج در هر ۴ آیه را به معنای دژ و قلعه برای دفاع از چیزی دانسته‌اند که مورد اول مربوط به دژهای زمینی برای دفاع در برابر دشمنان و سه مورد دیگر مربوط به جایگاه ستارگان است که دژهایی آسمانی برای دفع شیاطین هستند.
برخی از ایشان بر این عقیده‌اند که آشنایی عرب با نظام حرکت خورشید در میان برج‌ها و حساب سال از روی آن، سبب شده است که خداوند بر اثبات وحدانیت خود از شکوه و زیباییبرجهای آسمان سخن گوید.
بنابراین، اصطلاح و نام‌گذاری خاص بروج بر این مجموعه ستارگان خاص باید از همان تعبیر قرآنی گرفته شده باشد؛ نه آن‌که این آیه را بر آن نظرهای هیئتی تطبیق کنیم.
تفسیر دیگری نیز با توجه به معنای لغویبرج ارائه شده، مبنی بر اینکه ساختمان‌هایی با برج و باروهایی عظیم و فروزان در ستارگان وجود دارد که اشاره‌ای ضمنی به وجود نوعی ساکن و نگهبان در آنهاست.
