بسیط

كلمه بسط در معنى پراكندن و كش دادن و گستردن است.

در اصطلاح فیلسوفان بسيط چيزى است كه داراى اجزاء نباشد مانند وحدت و نقطه.
بسيط به اين معنى لفظ ساده‏اى است كه جزء ندارد در مقابل مرکب است.

بسيط را اقسامى است:

بسیط مطلق: چيزى كه اصلا داراى اجزاء نباشد.

بسیط حقیقی: چيزى است كه نتوان برايش صفات مختلف قابل انتزاع تشخيص داد مانند رنگهاى بسيط.

بسیط عقلی: چيزى است كه عقلا مركب از اجزاء نباشد. مانند اجناس عالى.

بسيط خارجى: چيزى است كه در خارج مركب از اجزاء نباشد مانند عقول مفارق و نفوس.

بسیط عرفی: چيزى است كه مركب از اجسام مختلف الطبائع نباشد.

بسیط شیئی: چيزى است كه اجزاء آن كمتر از اجزاء چيز ديگر باشد. مانند ابزارهاى ساده و ماشين آلات.

خاتمی،احمد،فرهنگ علم کلام،ص۷۸