بهشت خائفان از قیامت (قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
آنان که در احوال
قیامت و انواع عذاب های آخرت می ندیشند و به مواعظ هشدار دهنده
خداوند گوش فرا می دهند، خائفان از آخرتند که به بهشت می روند.
مؤمنینی که از عذاب قیامت خوف دارند، به بهشت الهی می روند.
•والذین... یخافون سوء الحساب• ... اولـئک لهم عقبی الدار• جنت عدن یدخلونها....(و آنان كه آنچه را خدا به پيوستنش فرمان داده مى‌پيوندند و از پروردگارشان مى‌ترسند و از سختى حساب بيم دارند •و كسانى كه براى طلب خشنودى پروردگارشان
شکیبایی كردند و
نماز برپا داشتند و از آنچه روزيشان داديم نهان و آشكارا
انفاق كردند و بدى را با نيكى مى‌زدايند ايشان راست فرجام خوش سراى باقى •(همان) بهشتهاى عدن كه آنان با پدرانشان و همسرانشان و فرزندانشان كه درستكارند در آن داخل مى‌شوند و
فرشتگان از هر درى بر آنان درمى‌آيند.)
«در اینکه میان «
خشیت » و «
خوف » چه تفاوتی وجود دارد، با اینکه هر دو نزدیک به یکدیگر است، بعضی گفته‌اند: خشیت، ترسی است که همراه با
احترام و
علم و یقین باشد؛ ازاین رو در قرآن این حالت مخصوص
دانشمندان شمرده شده است: انما یخشی الله من عباده العلماء: «از میان بندگان خداوند، تنها علما و دانشمندان از او خشیت دارند».
ولی با توجه به موارد استعمال کلمه «خشیت» در
قرآن که در آیات بسیاری به کار رفته است روشن می‌شود که درست به همان معنی خوف به کار رفته و به صورت مرادف با آن استعمال شده است. در اینجا این پرسش پیش می‌آید که آیا ترس از
پروردگار چیزی جز ترس از حساب و مجازات اوست، با این حال چه تفاوتی میان جمله یخشون ربهم و یخافون سوءالحساب وجود دارد؟
پاسخ این است که ترس از خداوند الزاما به معنی ترس از
مجازات و حساب او نیست، بلکه عظمت مقام او و احساس سنگین بودن وظیفه
بندگی (حتی بدون توجه به مجازات و
کیفر ) در دل افراد باایمان، خودبه خود ایجاد یک نوع حالت ترس می‌کند؛ ترسی زاییده
ایمان و آگاهی از عظمت خدا و احساس مسؤولیت در برابر او (آیه ۲۸ فاطر ممکن است اشاره به همین معنی باشد).»
•.. ویخافون یوما کان شره مستطیرا• انا نخاف من ربنا یوما عبوسا قمطریرا• وجزیهم بما صبروا جنة وحریرا ((همان بندگانى كه) به
نذر خود وفا مى‌كردند و از روزى كه گزند آن فراگيرنده است مى‌ترسيدند •ما از پروردگارمان از روز عبوسى سخت هراسناكيم •و به (پاس) آنكه
صبر كردند بهشت و پرنيان پاداش شان داد.)
«اینکه
روز قیامت را
عبوس شمرده از باب استعاره است، و مراد از ((عبوس بودن) ) آن ظهور کمال شدت آن برای مجرمین است، و کلمه ((قمطریر)) - به طوری که گفته‌اند - به معنای دشوار و سخت است.
این آیه در مقام بیان علت سخنی است که از ایشان حکایت کرد، می‌خواهد بفهماند چرا گفتند: ((انما نطعمکم لوجه الله...) ) و اینکه اگر عمل مذکور خود را تنها و تنها به خاطر خدا انجام دادند، و عبودیت خود را برای خدا خالص کردند، برای این بود که از آن روز سخت و دشوار می‌ترسیدند، و برای بیان علت مذکور
اکتفا نکردند به اینکه ما از آن روز می‌ترسیم، بلکه آن روز را به پروردگار خود نسبت داده، گفتند: ((ما از پروردگار خود از روزی می‌ترسیم که چنین و چنان است))، تا فهمانده باشند وقتی از این اطعامشان چیزی غیر از پروردگارشان را در نظر ندارند، پس ترسشان هم از غیر او نیست، همچنان که امیدی هم به غیر او ندارند، پس ترس و امیدشان همه از خدا است، اگر از روز قیامت هم می‌ترسند بدان جهت است که روز پروردگارشان است، روزی است که خدا به حساب بندگانش می‌رسد، و جزای اعمال ایشان را می‌دهد.»
فرهنگ قرآن، مرکز فرهنگ و معارف قرآن، برگرفته از مقاله «بهشت خائفان از قیامت ».
