• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

تئق

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


تَئق (بر وزن عقل) از مفردات نهج البلاغه، به معنای پُر شدن می‌باشد که حضرت علی (علیه‌السلام) در توصیف اسلام از این واژه استفاده نموده است.


بائن به معنای پُر شدن آمده است. چنان‌که گفته می‌شود: «تئق الحوض: امتلا.»
[۱] ابن منظور، لسان العرب، ج۱۰، ص۳۱.    


امام (صلوات‌الله‌علیه) در توصیف اسلام فرموده است: «و هدم ارکان الضلالة برکنه و سقی من عطش من حیاضه و اتاق الحیاض بمواتحه؛
[۲] صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۳۱۴، خطبه۱۹۸.
خداوند ضلالت را با رکن اسلام منهدم کرد و عطشان را از حوض‌های آن آب داد، و حوض‌ها را برای آب برداران پُر کرد.»
«ماتح»: کسی است که از حوض، آب بر می‌دارد.

این واژه یک‌بار در «نهج البلاغه» آمده است.

۱. ↑ ابن منظور، لسان العرب، ج۱۰، ص۳۱.    
۲. ↑ صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۳۱۴، خطبه۱۹۸.


قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «تَئق»، ص۱۶۹.    


رده‌های این صفحه : مفردات نهج البلاغه | واژه‌ شناسی
جعبه ابزار