• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

تفریح

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


خوش گذرانی را تفریح گویند و از آن به مناسبت در باب صلات نام برده شده است.



تفریح کردن بنفسه امری مباح است مگر آنکه با کارهای حرام در شرع مقدّس، مانند تفریح با آلات لهو قمار بازی و غیر آن توأم گردد.
از آنجا که حکم اوّلی تفریح جواز و اباحه است، سفر حتّی به قصد خوش‌گذرانی و شادمانی موجب قصر نماز می‏شود،
[۱] العروة الوثقی، ج۲، ص۱۲۷.
مگر سفر به قصد شکار ـ در فرضی که غرض از شکار صرف تفریح باشد و نه تأمین نیاز زندگی ـ که نماز در آن تمام است.
برخی چنین سفری را از مصادیق سفر معصیت دانسته‏اند.
[۲] العروة الوثقی، ج۲، ص۱۲۴.
[۳] جواهر الکلام، ج۱۴، ص۲۶۲-۲۵۷.    


 
۱. ↑ العروة الوثقی، ج۲، ص۱۲۷.
۲. ↑ العروة الوثقی، ج۲، ص۱۲۴.
۳. ↑ جواهر الکلام، ج۱۴، ص۲۶۲-۲۵۷.    



فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت، ج۲، ص۵۵۹.    



جعبه ابزار