دل‌های ما ظروفی برای خواست خداوند است. اگر خدا چیزی را اراده کند و بخواهد، ما نیز اراده کرده، خواهیم خواست. خداوند متعال می‌فرماید: و شما نمی‌خواهید مگر این که خداوند بخواهد.»
امام زمان (علیه‌السّلام) در این کلام، در ردّ مقصِّره (مقصّره کسانی هستند که برای اهل بیت، از ولایتخدا، چیزی را قائل نیستند.) و مفوّضه (مفوّضه گروهی از مسلمانان‌اند که معتقدند، خداوند، بعد از خلقتعالم، اراده‌ی خود را به امامان واگذار کرده و آنان، به هر نحو که بخواهند، در این عالم تصرّف می‌کنند.)، خطاب به کامل‌بن ابراهیم می‌فرماید: آنان دروغ می‌گویند، بلکه قلوب ما ظرف‌هایی است از برای خواست خداوند. هر چه او بخواهد، ما می‌خواهیم، و در مقابل خواست خداوند، از خود اراده و خواست مستقلی نداریم.
در حدیثی از امام کاظم (علیه‌السّلام) آمده است: «همانا خداوند قلوب امامان را در مسیر اراده‌ی خود قرار داده است؛ پس هر گاه خداوند متعال چیزی را بخواهد، آنان آن چیز را می‌خواهند؛ و این سخن خداوند متعال است که می‌فرماید: و شما نمی‌خواهید مگر این که خداوند بخواهد.»
