• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

جلب (به کسر جیم)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


جِلب (بر وزن جسر) یکی از مفردات نهج البلاغه به معنای پرده رحل شتر و پوست دانه که حضرت علی (علیه‌السلام) در نامه‌ای خطاب به عثمان بن حنیف از این واژه استفاده نموده است.


جِلب (بر وزن جسر) در اصل به معنای پرده رحل شتر بوده و به صورت مجاز به معنای پوست دانه آمده است.

امام (صلوات‌الله‌علیه) حضرت به عثمان بن حنیف می‌نویسد: «و الله لو اعطیت الاقالیم السبعة مع ما تحت افلاکها علی ان اعضی الله فی نملة اسلبها جلّب شعیرة ما فعلته؛
[۱] صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۳۴۷، خطبه۲۲۴.    
به خدا قسم اگر همه اقالیم هفت‌گانه را با آن‌چه در آن‌ها است به من دهند تا در مقابل، پوست دانه جویی را از دهان مورچه‌ای بگیرم، نمی‌گیرم.»
واژه «جلیبه» به معنای چیزی که انسان بر خلاف طبعش انجام می‌دهد، می‌باشد که در خطبه ۲۳۴،
[۲] صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۳۵۵، خطبه۲۳۴.    
نیز آمده است: «و منکر الجلیبة.»

۱. ↑ صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۳۴۷، خطبه۲۲۴.    
۲. ↑ صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۳۵۵، خطبه۲۳۴.    


قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «جلب»، ص۲۲۳.    


رده‌های این صفحه : مفردات نهج البلاغه | واژه شناسی واژگان نهج البلاغه
جعبه ابزار