جلف
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
جُلْف (به ضم جیم) یا
جِلْفَه یکی از مفردات
نهج البلاغه به معنای نوک
قلم یا سر قلم یا تراشِ قلم که
حضرت علی (علیه‌السلام) در بیانی خطاب به
ابی رافع، از این واژه استفاده نموده است.
جُلْف (به ضم جیم) به معنای نوک قلم یا سر قلم یا تراشِ قلم آمده است. چنان‌که در ابن میثم آورده است: «جلفة القلم: سنانه».
همچنین در لغت آمده است: «الجلفة من القلم من مبراه الی سنّه.»
امام (صلوات‌الله‌علیه) خطاب به ابی رافع که
حسابدار و کاتبش بود، فرموده است: «الق دواتک و اطل جلفة قلمک و فرّج بین السطور و قرمط بین الحروف فانّ ذلک اجدر بصباحة الخطّ؛
دوات و جوهر خود را اصلاح کن، سر قلم را دراز نما، میان سطرها فاصله قرار بده، حروف را نزدیک هم بنویس، آن به خوبی خطّ، کمک است.»
این واژه یک‌بار در «نهج البلاغه» آمده است.
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «جلف»، ص۲۲۵.
