جهنمیان
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
کسانی که اعمال بد آنها از اعمال نیکشان بیشتر است، پس از
مرگ به
جهنم (جهنم) می‌روند و کیفر می‌بینند.
موجوداتی همچون
فرشتگان نیز به عنوان ماموران
عذاب در جهنم خواهند بود
؛ ولی کسانی که در این مکان کیفر می‌بینند، انسان‌ها و اجنه‌اند.
از برخی
آیات قرآن برمی آید که انسان‌ها چه خوب و چه بد، همه نخست به جهنم می‌روند؛ ولی پرهیزگاران بی درنگ رها می‌شوند و ستمگران گرفتار می‌گردند.
از
احادیث معصومین علیه‌السّلام نیز همین معنا برمی آید. طریق عبور افراد، بنابر ایمان و عمل دنیوی آنها، متفاوت است. برخی همچون برق می‌گذرند و برخی همچون تندباد و برخی همچون دویدن
اسب و..
آنان که به
جهنم می‌روند، بر چند دسته‌اند:
گروهی سرانجام رهایی می‌یابند و به
بهشت می‌روند؛ ولی توقف آنها در جهنم طولانی است. گروهی دیگر، هر چند سزاوار توقفی بیشترند، به
شفاعت شفیعان (شفاعت) مشمول لطف
خداوند می‌شوند و به بهشت می‌روند.
کسان دیگری نیز هستند که بر اثر بزرگی
گناه ، در جهنم جاودان می‌مانند. از این کسان‌اند
کافران ،
منافقان ،
کسی که گناه سراسر وجودش را گرفته،
کسی که مؤمنی را به عمد و ناحق کشته،
رباخواران،
ستم پیشگان
و برخی کسان دیگر.
بنابر
اعتقاد مشهور علمای
شیعه ، علت اصلی
خلود در جهنم، کفر است. پس می‌توان گفت کسانی که در
دوزخ جاودان می‌شوند، عمل آنها به کفر بازمی گردد و در
حقیقت ، این کسان در شمار کافران‌اند.
اگر کسی
مؤمن باشد و به خدا معرفت داشته باشد، هیچ گاه جاودانه در جهنم نمی‌ماند، بلکه اگر به علتی جهنمی شود، پس از کیفر دیدن و پاک شدن، رها می‌شود و به بهشت راه می‌یابد.
عذاب جهنمیان به دو صورت است: عذاب جسمانی و عذاب روحانی. (عذاب) جهنمیان نه می‌میرند و نه زندگی می‌کنند؛ بلکه همواره در حالتی میان حیات و ممات به سر می‌برند
و پیوسته به
گناه خود معترف‌اند
و اظهار پشیمانی می‌کنند؛ ولی پشیمانی آنها پذیرفته نیست.
فرهنگ شیعه، ج۱، ص۲۲۳، برگرفته از مقاله«جهنمیان».
